به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، بنا بر اعلام روابط‌عمومی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، فاطمه کریمی، مدیر پیشین بخش هنر و معماری و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی و اسلامی)، پس از چهارسال مبارزه با سرطان، بامداد سه‌شنبه، دوازدهم اردیبهشت در هفتادوهشت سالگی دارفانی را وداع گفت.

براساس آخرین هماهنگی‌ها قرار است پیکر او ساعت ۱۰ صبح پنج‌شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه از مقابل موزه ملی ایران تشییع شود.

فاطمه کریمی که در خرداد ١٣۴٧، فارغ‌التحصیل رشته باستان‌شناسی و هنر از دانشگاه تهران شد، از همان زمان تا شش سال بعد، موزه‌داری بخش اسلامی موزۀ ملی ایران را عهده‌دار بود تا آن‌که در اول اسفند ١٣٧٩، پس از دوسال سرپرستی گروه اسلامی پژوهشکده باستان‌شناسی سازمان میراث فرهنگی بازنشسته شد.

این بانوی باستان‌شناس سپس به مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی پیوست و از ٢۴ شهریور ١٣٨۶ تا ١٧ مرداد ١٣٩٧، مدیر بخش هنر و معماری بود و سپس با عنوان مشاور عالی این بخش فعالیت می‌کرد. او هم‌چنین از هفتم آذر ١٣٨٩ تا پایان عمر، از اعضای شورای عالی علمی این مرکز بود.

او که در این سال‌ها، مداخلی چون «ابوطاهر، خاندان»، «باستان‌شناسی»، «ابوزید کاشانی»، «جوسَق الخاقانی»، «حرّان، مسجد جامع»، «بهرامی، مهدی» و «بیانی، مهدی» را برای این مرکز به رشتۀ تحریر درآورده بود، نخستین‌بار در سال ١٣۵٣، در شهر قدیم جرجان به کاوش پرداخت و آخرین‌بار، در سال ١٣٧٩، سرپرستی هیئت باستان‌شناسی در شهر حریره در جزیرۀ کیش را تجربه کرد.

به همین مناسبت، کاظم موسوی بجنوردی ـ رییس مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی ـ در پیامی درگذشت این بانوی فرهیخته را تسلیت گفت: «استاد ارجمند سرکار خانم فاطمه کریمی، عضو شورای عالی علمی مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی پس از تحمل‌ دوره‌ای جانکاه از رنج و بیماری، چشم هنربین از جهان فرو بست. ‌

زنده‌یاد کریمی از دیرباز به تحقیق و تألیف در باب هنر ایران دلبستگی داشت و آثار دلپذیری هم در این باب پدید آورده بود و علاقه‌مندان به هنر ایران از نوشته‌های تحقیقی و حضور و درس و بحث او برخورداری یافته بودند. به‌ویژه می‌باید از حضور مؤثر ایشان در مدیریت بخش هنر و معماری مرکز یاد کرد که با جدیت و پشتکار و نظم مخصوص، چندین مقالۀ تحقیقی پدید آورد و هم بر نگارش و ویرایش مقالات نظارت دقیق داشت. فقدان آن بانوی دانشمند برای عرصه‌های گوناگون مربوط به هنر ایران بسی زیانبار است و کوشش‌های عالمانۀ او، برای شناخت بهتر هنر ایران، خود بخشی از گنجینۀ ارزشمند فرهنگ و هنر این مرز و بوم است.

فقدان استاد بانو کریمی را خدمت خانواده و بستگان محترم و همکاران ارجمند ایشان تسلیت عرض می‌کنم و برای همگی شکیبایی آرزو دارم.»