کتاب «راوی روزگاران»، مقالاتی درباره و اهدا به محمدجواد مشکور از دو بخش مقالات درباره و هدیه به دکتر محمدجواد مشکور شگل گرفته است. مقالاتی که درباره ایشان نوشته شده بر اساس زندگی علمی و فرهنگی و نیز بررسی آثار وی است. مقالات اهدایی نیز بر اساس حوزههای پژوهشی است که دکتر محمدجواد مشکور درباره آن قلم زده است.
محمدجواد مشکور، از نسل طلایی دانشمندان چند دانشی سده اخیر ایران و از جمله استادانی است که دورس حوزه و دانشگاه را نزد استادان دانشمند زمان خود آموخت و تحقیقات ارزشمندی درباره تاریخ تمدن و فرهنگ و ادب ایران و اسلام، از خود به یادگار گذاشت.
این یادگارنامه – که زیبنده نام روزگاران شده است- از دو بخش مقالات درباره و هدیه به دکتر محمدجواد مشکور شگل گرفته است. مقالاتی که درباره ایشان نوشته شده بر اساس زندگی علمی و فرهنگی و نیز بررسی آثار وی است. مقالات اهدایی نیز بر اساس حوزههای پژوهشی است که دکتر محمدجواد مشکور درباره آن قلم زده است.
درباره زندهیاد مشکور
محمدجواد مشکور فرزند حاج شیخ علاءالدین فرزند حاج شیخ محمدحسن فرزند شیخ علی ارموی از علمای بزرگ ارومیه بود. از طرف مادری نیز از نوادگان حاج شیخ حسن سنگلجی از علما و فقهای معروف تهران بود که از اواخر عمر ناصری تا اوایل سلطنت پهلوی از معاریف روحانیون به شمار میرفت. محمدجواد در اسفندماه سال 1297 شمسی در خانوادهای اهل علم و تقوا در تهران متولد شد و در دورهای طوفانی با دگرگونیهای بسیار در زمینۀ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی زیست. تحصیلات ابتدایی را در دارالفنون در سال 1315 به پایان رساند. از آنجا که علاقۀ زیادی به علوم اسلامی داشت، علم کلام، فقه و اصول، فلسفه و حکمت را نزد داییهای خود شریعت و آقامحمد و محمدمهدی سنگلجی آموخت.
در سال 1316 وارد دانشسرای عالی شد، در رشتۀ ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و سرانجام در سال 1318 با درجۀ لیسانس فارغالتحصیل شد. زبان عبری را نزد ربی نعیم و زبان سریانی را نزد قس اصلیوا و ربی زیّا آموخت. در سال 1322 برای ادامۀ تحصیل به پاریس رفت و در دانشگاه سوربن دربارۀ فرهنگ خاورمیانه از قرن نهم پیش از میلاد مسیح تا قرن نهم پس از میلاد به تحقیق و مطالعه پرداخت. دانش خود را وسعت داد و سرانجام در سال 1336 موفق به اخذ دانشنامه دکتری در رشتۀ تاریخ اسلام و فرقههای آن شد و با کولهباری از علم و دانش به وطن بازگشت. پس از مراجعت به ایران در سال 1344 به خدمت تمام وقت در دانشسرای عالی درآمد و همزمان در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی و معارف اسلامی دانشگاه تهران نیز به تدریس پرداخت و سرانجام در سال 1358 پس از قریب به چهل سال خدمت بازنشسته شد. اما دمی از تحقیق و پژوهش و تربیت دانشجویانش غافل نشد تا اینکه در 25 فروردین ماه 1374 در تهران چهره در نقاب خاک کشید.
انتشارات سنگلج کتاب «راوی روزگاران»، مقالات درباره او اهدا به دکتر محمدجواد مشکور در 695 صفحه به بهای پانصد و پنجاه هزار تومان را به چاپ رسید.
سیوچهارمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران با شعار «آینده خواندنی است» ۲۰ تا ۳۰ اردیبهشتماه در مصلای امام خمینی(ره) و همزمان بهصورت مجازی در ketab.ir در حال برگزاری است.
نظر شما