به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، ماهرخ ابراهیم‌پور: آیین نکوداشت دکتر عطاءالله حسنی، استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی با حضور چهره‌های مطرح تاریخ و فرهنگ از جمله غلامرضا زرگری‌نژاد، بهمن نامورمطلق، منصور صفت‌گل، رضا شعبانی، حجت‌الاسلام سید هادی خامنه‌ای، داریوش رحمانیان، شهرام یوسفی‌فر، گودرز رشتیانی، حسین زرینی، حسن باستانی‌راد، کریم سلیمانی، قباد منصوربخت، اللهیار خلعتبری، علی بیگدلی، آزادگان، محمدتقی امامی‌خویی، جمشید کیانفر، مقصودعلی صادقی گندمانی، غلامرضا ظریفیان، علیرضا ملائی‌توانی، زهیر صیامیان، نیره دلیر، سعید میرمحمدصادق، علیرضا اسماعیلی و... دوشنبه 19 اردیبهشت در تالار مولوی دانشکده ادبیات دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.

چهره‌های استثنایی گروه تاریخ
احمد خاتمی، رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه شهید بهشتی گفت: امروز دغدغه این است که چگونه باید جای نسل پرجوش، فعال، دلسوز و عالم استادان دیروز را پر کنیم؟ جلساتی از این نوع می‌تواند زمینه را برای آینده‌نگری‌های مسئولان در این رابطه فراهم کند. در این جلسه علاقه‌مندان علم و دلباختگان به استاد حسنی حضور دارند به این نیت که تلاش کنیم امثال او در دانشگاه‌های ما افزایش یابد.   

او افزود: افتخار دانشگاه ما در طول دهه‌هایی که حداقل من در دانشگاه حضور داشتم و -به این همکاری افتخار می‌کنم- استادانی است که در گروه تاریخ و ادبیات و ... در آموزش و رشد دانشجویان تلاش بسیار کردند. امروز دغدغه این است که فردا چه کسانی جای این استادان خواهند نشست و سکان گروه تاریخ را به دست خواهند گرفت؟ این نکوداشت‌ها تلنگری است تا به فکر آینده دانشگاه باشیم تا افرادی شیفته علم و پرتلاش بر کرسی استادی بنشینند و نظام علم محوری را ترویج کنند. 

رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه شهید بهشتی بیان کرد: باید در دانشگاه به شکلی برنامه‌ریزی کرد که تصمیمات بر اساس علم محوری باشد و دانشگاه محل تاخت و تاز افکار سیاسی نباشد! اگر چنین اتفاقی در دانشگاه بیفتد آن موقع می‌توانیم بگوییم بر علم‌محوری حرکت کرده‌ایم و شاید بتوانیم جای چهره‌های استثنایی مثل استادان گروه تاریخ را پر کنیم.

احمد خاتمی گفت: عطاء‌الله حسنی، استادی مرتب، سختکوش، پرتلاش و دلسوز است و حتی پس از بازنشستگی هم روال عادی خودش را حفظ کرده است. باید دید تربیت استادی از نوع او چه‌قدر در آینده میسر است؟  

نقد تیزبینانه حسنی بر یک کتاب تاریخی
رضا شعبانی در ادامه این نکوداشت گفت: سال 60 که به ستاد انقلاب فرهنگی رفتم قرار شد بر کتاب‌ها و مقالاتی که درباره تاریخ منتشر می‌شود، نظارت کنم. برای انجام این مهم به فردی تاریخ خوانده و سختکوش نیاز داشتم تا در نشر دانشگاهی مرا همراهی کند. آن موقع عطاءالله حسنی را به من معرفی کردند.

او افزود: فرد جوانی که به مرور دریافتم بسیار باهوش، مرتب و سختکوش است. یادم هست که کتابی تاریخی را به او دادم تا آن بررسی و نقد کند. یک هفته بعد او کتاب را به همراه نقد مفصل و مرتبی به من داد. کتاب نوشته به قلم شخص شهیری در 350 صفحه بود که نمی‌خواهم نامش را ببرم.  

این استاد سابق دانشگاه شهید بهشتی عنوان کرد: نقد حسنی بر آن کتاب تاریخی حاوی 450 غلط بود از کتابی که در 350 صفحه نوشته شده بود! چاپ آن مقاله در مجله نشردانشگاهی تبعاتی به همراه داشت برای همین مقاله را قدری تلطیف کردم و ایرادها را کاهش دادم و مقاله را برای چاپ فرستادم. از این مقاله تیزبینانه و متهورانه حسنی دریافتم با چه شخصی روبه‌رو هستم.

حضور پرتلاش در گروه تاریخ 
اللهیار خلعتبری، دیگر سخنران این مراسم گفت: زمانی که رضا شعبانی تلاش کرد عطاءالله حسنی را که یکی از مدیران زبده آموزش و پرورش بود به گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی منتقل کند با مخالفت سفت و سخت وزیر وقت آموزش و پرورش مواجه شد، چون حاضر نبود یکی از مدیران زبده و کاربلد خودش را از دست بدهد.

او ادامه داد: یادم هست که با برخی از همکاران آن موقع گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی در صدد بودیم که حسنی به گروه ما ملحق شود و این کار دشواری بود. انتقال پس از رفتن وزیر آموزش و پرورش با پایمردی و سماجت رضا شعبانی بالاخره اتفاق افتاد و عطاء‌الله حسنی به ما پیوست و سال‌ها به عنوان همکاری سختکوش و دلسوز به تدریس تاریخ پرداخت و شاگردان بسیاری را آموزش داد.  

صمیمت بی‌نظیر گروه تاریخ شهید بهشتی
محمدتقی امامی خویی گفت: من از سال 54 با گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی(ملی سابق) آشنا شدم. طی سال‌هایی که تاریخ درس دادم در اغلب گروه‌های تاریخ دانشگاه‌های تهران حضور داشتم اما حضورم در گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی متفاوت بود. 

او افزود: من در برخی دانشگاه‌های تهران فقط تاریخ را تدریس کردم اما در دانشگاه شهیدبهشتی فضا به شکل دیگری بود، احساس صمیمیت و راحتی که اینجا حس کردم در هیچ گروه دیگری تجربه نکردم. الان سال‌هاست در این دانشگاه تاریخ تدریس می‌کنم و حس صمیمیتی که ایجاد شد مرا سال‌هاست در اینجا نگه داشته است، همکاری با استادانی چون عطاءالله حسنی، رضا شعبانی، اللهیار خلعتبری، علی بیگدلی و ...  

نیاز به آموختن تاریخ در کنار ادبیات
عطاء‌الله حسنی گفت: من در خانواده‌ای متولد شدم که رگ و ریشه عشایری دارد. پنج سال داشتم که به ساوه نقل مکان کردیم. در ساوه وقتی دوستانم به مدرسه می‌رفتند من در کوچه تنها بازی می‌کردم برای این‌که سنم پایین بود با شناسنامه قاسم، پسرعمویم به مدرسه رفتم و در کلاس اول مشغول به تحصیل شدم. سال اول را با موفقیت طی کردم تا این‌که پسرعمویم شناسنامه‌اش را خواست و او با کارنامه‌ای که من گرفته بودم، در کلاس دوم ثبت‌نام کرد!

او ادامه داد: من مجدد در کلاس اول ثبت‌نام کردم، البته این موضوع برای من مفید بود. چون من ترک‌زبان بودم و خواندن و شنیدن مطالب فارسی باعث شد بیشتر بر فارسی مسلط شوم. من تحصیلاتم را در داخل کشور گذراندم. یادم هست برای رفتن به دانشگاه چون آن موقع جو تحصیل در خارج از کشور غالب بود، من هم دلم خواست برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بروم. این موضوع را به پدرم منتقل کردم، پدرم گفت: اگر درست و خوب بخوانی و با نمرات خوب قبول شوی، می‌توانی به خارج از کشور بروی! من لیسانس، فوق لیسانس را با نمرات خوب قبول شدم و این روند تا دکترا هم ادامه داشت اما خبری از وعده رفتن به خارج از کشور نبود.

استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی بیان کرد: من در کنار خواندن تاریخ به ادبیات هم علاقه‌مند بودم اما آن موقع خواندن ادبیات برای اهل تاریخ به نوعی ممنوع بود. پس از این‌که تاریخ را خواندم و احساس کردم حالا می‌توانم سراغ ادبیات بروم به مطالعه کتاب‌های بیشتری در زمینه ادبیات اهتمام ورزیدم و سعی کردم ادبیات را هم بیشتر دریابم. به نظر من تاریخ و ادبیات در کنار هم هستند و خواندن هر دو در کنار هم مفید و تاثیرگذار است.

عطاء‌الله حسنی در بخشی از سخنانش با نشان دادن برگه‌هایی از دانشجویان تاریخ در طول تدریس خود گفت: این برگه‌ها که هر کدام مزین به نامی است حاصل سال‌ها حضور مداوم من در کلاس درس تاریخ دانشگاه شهیدبهشتی است. هر کدام از این برگه‌ها، کلمات و جملاتی است که ردی از تاریخ را در خود دارد. در هر کدام از این برگه‌ها ارتباطی نهفته است که من در کلاس درس با دانشجویانم داشتم و امروز در میان این برگه‌ها به یادگار مانده است. 

او در خاتمه سخنانش شعری طنز را که درباره خاورمیانه بود، برای حاضران خواند. 

در پایان این مراسم از سوی دانشگاه شهید بهشتی، انجمن ایرانی تاریخ، انجمن تاریخ اسلام، گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی و برخی سازمان‌ها و گروه‌ها هدایایی به عطاءالله حسنی داده شد. همچنین نامه دختران او که در ایران حضور نداشتند، خوانده شد و هدیه‌ای نیز برای تقدیر از زحمات و همراهی همسرش به او اهدا شد.