حسینعلی جعفری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره برگزاری جوایز ادبی و مؤثر نبودن آنها بر معرفی و فروش کتابها و آثار برگزیده بیان کرد: یکی از دلایل اصلی مؤثر نبودن، خود جوایز هستند که تعادلشان به واسطه سیاست‌گذاری‌ها به هم می‌ریزد. همچنین زمانی که جایزه پیوست رسانه‌ای قوی نداشته باشد اقشار مختلف جامعه نیز مطلع نخواهند شد.
وی با تأکید بر تأثیر مطلوب تبلیغات رسانه‌ای در تحقق اهداف اصلی جوایز ادبی گفت: به عنوان نمونه جایزه جلال سالی یکبار برگزار می‌شود و فقط در همان مدت محدود برگزاری به آثار پرداخته می‌شود و با تمام شدن جشنواره نیز دیگر صحبتی درمورد این آثار نمی‌شود.
جعفری ادامه داد: از سوی دیگر شرایط طوری است که آثار نامزد و برگزیده شده جوایز ادبی با اختتامیه برخی از جشنواره‌ها نیز خاتمه می‌یابند. درحالی که اگر نشست‌های بررسی و نقد ادبی به صورت مداوم و پیوسته برگزار شود شاهد اثرگذاری و دیده شدن کتابها در حوزه‌های مختلف خواهیم بود و اقشار مختلف در سطح جامعه با آنها آشنا خواهند شد.
این استاد زبان و ادبیات فارسی عنوان کرد: یکی دیگر از علل این معضل به ناشران برمی‌گردد، که اغلب حتی اعلام نمی‌کنند که رمانشان برگزیده کدام جایزه است؟ یکی از علل مؤثر نبودن جوایز ادبی بر آثار برگزیده، دیدگاه اقتصادی ناشران است. ناشران به‌ویژه دولتی‌ها فقط کتاب چاپ می‌کنند و مردم نیز نمی‌دانند کدام ناشران چه کتابی را منتشر کرده‌اند و چه جوایزی برده‌اند؟ بنابراین خود ناشران نیز کاری برای شناختن آثار برگزیده نکرده‌اند.
وی همچنین گفت: از سوی دیگر وظیفه نقد و بررسی کتاب‌های برگزیده باید بر عهده کسی باشد که قبل از حضور در جلسه نشست دست کم یک بار به طور کامل اثر را خوانده و بررسی کرده باشد. زمانی که مجری یا معرف اثر، کتابی را نخوانده باشد چگونه می‌تواند آن را رسانه‌ای یا حتی معرفی کند؟ تبلیغ کتاب که موجب ترویج کتاب می‌شود هنوز با مشکلاتی روبه‌روست و در کشور ما جا نیفتاده است.
دوشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۲ - ۰۹:۰۶
نظر شما