به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، انتشارات امیرکبیر کتاب «رازهای سازمان؛ تاریخ شفاهی سازمان مجاهدین خلق» به کوشش جواد موگویی را به چاپ رساند.  

در تاریخ‌نگاری سازمان مجاهدین خلق، پای سخنان کسانی نشستیم که هریک، در برهه‌ای با مجاهدین گره خوردند؛ «عزت‌شاهی» در نیمه راه از مجاهدین بازگشت؛ اما «سعید شاهسوندی» که از یک قدمی تصفیه خونین، جان سالم به در برده بود تا فروغ جاویدان ماند. «احمدرضا کریمی» زودتر از سایرین از سازمان برائت جست؛ اما به آغوش ساواک رفت. «جواد منصوری» از همان ابتدا راه مقابله با سازمان را در پیش گرفت تا داغی سرب گلوله مجاهدین را هم بر بدن حس کند؛ درست مثل «صادق نوروزی» که مجاهد‌شدن را نپذیرفت تا در زندان بایکوت بماند. «کریم رستگار» اما، سرخورده و مغموم از راه مجاهدین، به دانشگاه پزشکی بازگشت. برخلاف «سید مهدی غنی» که به زعم خویش، کوشید راه مجاهد حقیقی را در برابر سازمان رجوی علم کند.

در قسمتی از کتاب آمده است: «در بیرون از زندان هم از کادرهای بالا فقط احمد رضایی مانده بود و مرکزیت بیرون سازمان دست او و بهرام آرام بود. رضا رضایی از زندان فرار کرد که به احمد بپیوندد و سازمان را دوباره سازماندهی مجدد کنند؛ اما احمد در بهمن 1350 کشته شد. سران سازمان به این نتیجه رسیده بودند ماها که مرکزیت سازمان بودیم، به این سادگی دستگیر شدیم چه برسد به کادرهای پایین. به رضا رضایی گفته بودند: «برو بیرون و ببین این اعضا می‌توانند دوباره سازمان را سازماندهی کنند یا نه؟ اگر نمی‌توانند اعضا را تحویل چریک‌های فدایی خلق بده. بهتر از این است که رها باشند و مبارزه نکنند.»

یعنی برای اینها، اصالت بر مبارزه با امپرالیسم بود و ایدئولوژی برایشان مهم نبود. برای همین از مارکسیست‌ها هم عضوگیری می‌کردند. مسلمان و غیرمسلمان برایشان مهم نبود. من یادم هست که افراخته به محمد حنیف‌نژاد فحش می‌داد. می‌گفت حنیف‌نژاد بریده است و در زندان ضعف نشان داده و بالا سر متهمان می‌رفته و آنها را تشویق به اعتراف می‌کرده است. محمد مهرآیین به خودم می‌گفت که محمد حنیف‌نژاد در بازجویی آمد بالای سرم و گفت: «هرچی داری بگو.» سران سازمان به این نتیجه رسیدند که اعضای رده پایین سازمان بهتر است مقاومت نکنند و هر چه دارند بگویند تا آزاد بشوند و بروند بیرون تا شاید بتوانند کاری بکنند.»

انتشارات امیرکبیر کتاب «رازهای سازمان؛ تاریخ شفاهی سازمان مجاهدین خلق» به کوشش جواد موگویی در 632 صفحه به بهای 420 هزار تومان را به چاپ رساند.