محمد علي بهمني در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) با بيان اين مطلب افزود: شعر و داستان دو فضاي هم‌خانواده هستند و هر دو متعلق به یک فضای کلی‌ترند که از آن مي‌توان براي سرودن شعر، نوشتن رمان و داستان كوتاه استفاده كرد. تا امروز نيز آنهايي كه از اين دو فضا براي بيان احساساتشان استفاده كرده‌اند، موفق بوده‌اند.
وي ادامه داد: از جمله ماندگارترين داستان‌هاي ايراني كه يكي از شاعران تواناي ما نوشته است، داستان« مرقد آقا» نوشته نيما يوشيج است و اين بدان معناست كه شاعران مي توانند به داستان‌نويسي بپردازند.
بهمني اشاره كرد: فرشته ساري، هوشنگ گلشيري، شمس لنگرودي و حسین منزوي از جمله شاعراني هستند كه در داستان‌نويسي نيز توانسته‌اند موفق عمل كنند.
وي تاكيد كرد: هنر يك پديده ناگهاني است؛ مثل يك رويا و چه بخواهيم چه نخواهيم سراغ ما مي‌آيد؛ اما شکل بروز اين پديده، وابسته و بسته به حال هنرمند است.
اين شاعر يادآور شد: گاهي اوقات شاعر نياز دارد كه با مخاطبش وسيع‌تر و گسترده‌تر سخن بگويد و به همين دلیل، به نوشتن داستان و يا رمان رو می‌آورد. اين همان تفاوت زبان شعر و داستان است: زبان شعر كوتاه‌تر و موجزتر و زبان داستان زباني طولانی‌تر و تطویلی است.
وي خاطرنشان كرد: به عنوان مثال شاعر در يك شعر كوتاه مي‌تواند تنها با چند سطر به اندازه يك داستان صحبت كند؛ اما گاهي بر اساس نيازی درونی دوست دارد با مخاطب خود بيش‌تر از حواشي انديشه‌اش بگويد. در این صورت است که داستان به کمک او خواهد آمد.
بهمني اضافه كرد: اين يك موهبت است كه خدا در هنرمندان قرار داده؛ در واقع آنها فرصت‌ها و امکانات متفاوتي براي بيان احساس خود دارند و براي بيان افكار مي‌توانند از شيوه هاي مختلف استفاده كنند؛ چنانچه ما نقاش شاعر مثل سهراب سپهري، سينماگر شاعر، و پيكره‌تراش شاعر نيز دیده‌ایم.
وي يادآور شد: من نيز به عنوان شاعر گاهي دغدغه نوشتن داستان را داشته‌ام و تاكنون چند داستان كودك نوشته‌ام؛ اما هيچ‌گاه در پي چاپ آنها بر نيامده‌ام.
این غزل‌سرا تاکید کرد: تنها با توجه به توانایی هنرمند پس از اتمام کار است که می‌توان ميزان موفقيت او را در این مسیر ارزیابی کرد. در واقع، امکان صدور حکم کلی پیش از تولید یک اثر وجود ندارد؛ حال چه با شاعری طرف باشیم که بخواهد داستان بنویسد و چه با داستان‌نویسی که قصد شعر گفتن دارد.
چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷ - ۰۹:۰۰
نظر شما