داریوش معمار در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره این مجموعه شعر گفت: این مجموعه شامل دو دفتر و ۵۰ قطعه شعر سپید در برگیرنده اشعار سال‌های ۸۵ تا ۸۷ است.
وی ادامه داد: در این مجموعه از نظر فرمی سعی داشتم فرم‌های جدید را تجربه کنم؛ اما از نظر نگاه و فضای جاری در اشعار همچنان همان نگاه انسانی و اجتماعی سایر اشعارم در این کتاب دیده می‌شود.
معمار درباره فرم‌های جدید این اشعار توضیح داد: این فرم‌ها از یک سو به حفظ سادگی اشعار کمک می‌کنند و از سوی دیگر نمود متفاوتی در مقایسه با اشعار مجموعه‌های پیشین پیدا کرده‌اند.
وی با اشاره به لحن اشعارش در «پارو زدن در خاک» افزود: سعی کردم با توجه به اینکه مفاهیم اجتماعی هستند، حرکت‌های زبانی به ویژه در لحن به سمت بیرون باشد و مفهوم اشعار در زبان پرورش یابد.
این شاعر درباره سایر مجموعه شعرهایش توضیح داد: تا کنون مجموعه‌های «بفهمی نفهمي موهام هم موجی است» نشر هانی، «عاشقانه‌های زنی که دوستش دارم» و «جنازه مریم بنت سعید» نشر پاندا و «مرگ در ساحل آمونیاک» نشر آهنگ دیگر منتشر شده و «پارو زدن در خاک» ادامه مجموعه «مرگ در ساحل آمونیاک» است.
وی تاکید کرد: از مجموعه «مرگ در ساحل آمونیاک» به بعد دیدگاه من نسبت به مقوله تجربه در زبان شعر تغییر کرد. با این تغییر شعر من به سمت دریافت و بازنمایی شگفتی‌های تازه در یک زبان ساده‌تر پیش رفت.
معمار یادآور شد: قطعا در مجموعه‌های بعدی نیز این نگاه را دنبال می‌کنم؛ اما به دلیل علاقه‌ام به کسب تجربه‌های بیشتر در نگاه و زبان شعر دیدگاه‌های دیگری را نیز تجربه خواهم کرد.
شنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۸ - ۱۳:۲۶
نظر شما