معمار در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) با بيان اين كه نخستين سطح رسانه‌هاي بخش خصوصي از قبيل مجلات و سايت‌هاي ادبي با مشكلات زيادي در زمينه پخش و مسايل اقتصادي مواجه‌اند گفت: در اين بين وضعيت سايت‌هاي مستقل ادبي به دليل درآمدزا نبودن فعاليت‌هاي آنان بغرنج‌تر است. 

وي افزود: ولي به هر حال امروز سالم‌ترين جريان ادبيات پيشرو را در مجلات ادبي و سايت‌ها مي‌توان جست‌وجو كرد. 

معمار در ادامه با اشاره به سطح دوم رسانه‌هاي بخش خصوصي يادآور شد: اين سطح از روزنامه‌ها و ژورنال‌هاي مختلف تشكيل مي‌شود كه اكثرا وابسته به جريانات حزبي و جناحي هستند و مبتذل‌ترين و آسيب‌زاترين نوع ادبيات، در بخشي از اين رسانه‌ها ارايه مي‌شود كه به دليل پزهاي خاص آنها، مورد اقبال بخش وسيعي از مخاطب عام نيز قرار مي گيرند. 

شاعر «عاشقانه‌هاي زني كه دوستش داشتم»، ابتذال را استفاده دم دستي و ابزاري، باندي، محفلي، غير تخصصي و نيز سوء استفاده از ادبيات و چهره‌هاي ادبي در جهت منافع سياسي جناح‌هاي مختلف در قالب گفت‌وگو يا چاپ و نقد آثارشان در روزنامه‌هاي مختلف تعريف كرد. 

به گفته معمار، نحوه انعكاس اين بخش، در برگيرنده غيرتخصصي‌ترين گفت‌وگوها و بدترين نوع انعكاس‌ها به ويژه در شكل ويژه‌نامه‌هاي ادبي دو صفحه‌اي است. 

وي به ويژه‌نامه اخير يكي از اين روزنامه‌ها درباره مجموعه شعر يك بازيگر سينما اشاره كرد و گفت: اين ويژه‌نامه به مجموعه شعر مبتذل و سطحي هنرپيشه‌اي پرداخته است كه بعد از 20 سال بازيگري، شعرهايي گفته و سپس در روز بعد و در همان روزنامه، يك منتقد ادبي كه در ميزان تخصص او در حوزه ادبيات حرف و حديث بسيار است، گفت‌وگويي با يكي از شعراي طراز اول اين مملكت انجام مي‌دهد كه بدترين روش گفت‌وگو و انعكاس نظرات يك شاعر محسوب مي‌شود. 

اين شاعر با بيان اين كه اين مسايل منجر به ابتذال ادبي خواهد شد، گفت: نتيجه چنين ابتذالي ناديده گرفتن و حذف كردن يك جريان جدي حوزه ادبيات كشور است كه اين جريان، همان جريان شعر جوان ايران است، متاسفانه بايد گفت اين حذف توسط كساني صورت مي گيرد كه دل مشغولي آنها به هيچ وجه شعر نيست، بلكه درپي اهداف خاص جناحي و حزبي هستند و در عين حال مدعي توجه به جريانات مختلف ادبي و نگاه‌هاي روشنفكرانه‌اند.

وي نتيجه ديگر چنين برخوردهايي را تنزل يافتن سطح سليقه ادبي مخاطب روزنامه‌ها عنوان كرد و افزود: حتي يك نويسنده بسيار ضعيف با چند گفت‌وگو و نقد تبديل به چهره مي‌شود كه اين مساله در چنين شرايطي ادبيات جدي كشور را به محاق مي‌برد. 

معمار با ابراز تاسف از اين كه روشنفكران مدرن و پيشرو و به اصطلاح رسانه‌اي با ادبيات جوان كشور برخوردي حذف كننده و انفعالي دارند، يادآور شد: طبيعي است كه با اين وضع، جوانان يا ادبيات را كنار گذارند و يا براي معرفي خود هم كه شده، جذب نوعي شارلاتانيزم مطبوعاتي، حزبي و جناحي شوند كه نتيجه آن، صادر كردن نظريات غير واقعي و برخوردهاي خارج از قاعده و روآوردن به نرم‌هايي است كه حتي در شرايط عادي نيز باعث افت و تحليل ادبيات مي‌شود.