سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) – علیرضا خلیلزاده؛ «تمساح خونی» اولین حضور جواد عزتی در قامت کارگردان، از آغاز جشنواره تاکنون حواشی و صحبتهای بسیاری داشته است. این فیلم، تنها فیلمی است که همه دوست دارند آن را تماشا کنند و درباره موفقیت یا شکست جواد عزتی اظهار نظر کنند.
این فیلم یک کمدی خاص با چاشنی اکشن بود که نشان داد جواد عزتی هنرمندی همه فن حریف است. این فیلم داستان فردی را روایت میکند که تقریباً همه چیز خود را از دست داده و میخواهد با یک ریسک بزرگ، زندگی خود را بسازد.
فیلم سرحال جواد عزتی از شروع تا تیتراژ ایدهدارِ انتهایی، سرپا میماند و جز در دقایقی از ریتم نمیافتد، داستانش را با هیجان و انرژی جلو میبرد؛ به موقع میخنداند، به موقع تنفس میدهد و دقیقاً به شعور مخاطب احترام میگذارد.
صحنههای اکشن متنوع، مدل فیلمبرداری سامان لطفیان و بازی عزتی و جمشیدیفر یکدستی خوبی دارد و هیچکدام بر دیگری سبقت نمیگیرد و مدیریت این کار و ساخت یک کمدی استاندارد، توسط بازیگری که برای اولین بار پشت دوربین قرار میگیرد و طعم کارگردانی میچشد، ارزش دوچندانی دارد.
این فیلم یک کمدی خوشساخت است که به درستی مخاطب را میخنداند و در کنار این موضوع، بر خلاف اکثر کمدیهای پرفروش حال حاضر سینما، مخاطب را با ارزش میداند و شان او را حفظ میکند.
سبک کمدی این فیلم شباهتهای بسیاری به فیلمهای سرخوشانه گای ریچی دارد و در زمان اکشن شما را یاد اکشن خاص تارانتینو میاندازد.
یکی از جذابیتهای این فیلم، دیالوگ خاص «قورباغهات رو قورت بده» است که در فواصل مختلف روایت، توسط عباس جمشیدیفر به جواد عزتی گوشزد میشود.
کتاب «قورباغهات را قورت بده» کتابی از برایان تریسی در سبک روانشناسی است. این عنوان از مارک توین گرفته شده است. «هر روز صبح یک قورباغه زنده را قورت دهید، با این کار هیچ اتفاق بدتری برایتان در طول روز نخواهد افتاد.» یعنی، روزتان را با کاری شروع کنید که دوست ندارید. در این کتاب ۲۱ روش عالی برای مبارزه با تنبلی و انجام کارهای بیشتر در زمان کمتر معرفی شده است.
این کتاب امروزه در ژانر کتابهای روانشناسی زرد قرار دارد و تقریباً در ایران از اهمیت آنچنانی برخوردار نیست.
استفاده هوشمندانه جواد عزتی از عنوان این کتاب در دیالوگها به قدری هنرمندانه است که با تکرار و گفتار چندین و چندباره در طول فیلم، باز هم مخاطب را با خود همراه میکند و خنده بر لبانش مینشاند.
نظر شما