به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عبدالرحمان عمادي در اين كتاب به بخش‌هايي از ادبيات جدي، قصه‌هاي بومي و نيز فرهنگ فولكلور مردم ديلم و طبرستان قديم كه همان مردمان حاشيه كوهستان البرز هستند، پرداخته.

عمادي درباره اين كتاب به «ايبنا» گفت: «دوازده گل بهاري» كه نام اين كتاب قرار گرفته، نام قصه‌اي قديمي است درباره اينكه بهار، با دوازده گل بهاري آغاز مي‌شود و اين دوازده گل از نگاه يك دختري دم‌بخت شناسايي مي‌شود.

وي اضافه كرد:در دوره‌هايي و در البته كتاب‌هايي مانند «حدود‌العالم» نام همه مناطق دامنه‌اي كوهستان البرز، ديلمستان بوده و خود مردم ديلم ادبياتشان را ديلمي مي‌گفتند.

اين نويسنده همچنين افزود: در اين كتاب همچنين شعر «اسكندر و دارا» بررسي شده كه باز هم مبتني بر ادبيات اين منطقه و شعر و ادب ديلمي است كه ابعاد مختلفي از شعر و تاريخ و فرهنگ ايراني و ديلمي در آن وجود دارد.

اين پژوهشگر پيشكسوت با بيان جايگاه اصلي فولكلور و اينكه اين فرهنگ، بن‌مايه عمده فرهنگ و تمدن هر ملتي است، توضيح داد: فولكلور، فرهنگ رسمي ايران است و به هيچ عنوان از تاريخ و تمدن و مليت ايراني جدا نيست. بن‌مايه‌هاي اصلي فرهنگ‌ها در ادبيات مردمي آنها نهفته و ريشه‌دار است.

عمادي همچنين شاهنامه فردوسي را نيز كتابي شكل‌يافته با فرهنگ فولكلور توصيف كرد و گفت: شاهنامه فردوسي در حقيقت گفته دهقانان است؛ در واقع دهقان حافظ و راوي روايات قصه‌هاي شاهنامه بوده و به همين دليل، شاهنامه يكي از مظاهر فرهنگ عميق فولكلور ايراني است. 

وي اضافه كرد: در اساطير يونان، حلقه‌هاي فرهنگ، ادبيات و فرهنگ مردمي است و غير از اين هم هيچ چيز درست نيست. چرا كه اگر فرهنگ به اين سمت اصيل و مردمي نرود،‌ نابود مي‌شود.
اين نويسنده به مقاله‌اي در اين كتاب اشاره كرد و گفت: در اين كتاب، مقاله‌اي با نام  «اور ور» آمده. «اور» در فرهنگ قديمي ايراني يعني ايزد بانو و فرشته مادينه و «ور» معني «بر» مي‌دهد كه به معني نباتات، سبزي‌هاي خوردني و هر چيز روييدني مفيد است.

 وي درباره نقدي كه بر معاني يك دوبيتي از قابوسنانه در اين كتاب نوشته نيز توضيح داد: در قابوسنامه يك دو بيتي، سروده قابوس‌بن‌وشمگير داريم. اين شعر در يادنامه مرحوم غلامحسين يوسفي آمده. در اين دوبيتي، يازده مثل آمده كه نشانگر مفهومي از نوعي پيوستگي فرهنگي و عميق اين منطقه  و غناي آن است.

عبدالرحمان عمادی، وکیل بازنشسته دادگستری و متولد 1304 رودسر است.
 
پس از انتشار بیش از 60 مقاله در مجموعه خطابه‌های نخستین کنگره تحقیقات ایرانی، مجله راهنمای کتاب، فرهنگ ایران‌زمین، مجله آینده، گیلان‌نامه، گیله‌وا و یغما در طول40 سال گذشته، تصمیم به انتشار مجموعه مقالات پراکنده خود گرفته است. 

این محقق و ایرانشناس علاوه بر کتاب «دوازده گل بهاری»، چهار کتاب «خوزستان در نامواژه‌های آن»، «لامداد؛ چند جستار از ایران»، «حمزه آذرک و هرون‌الرشید؛ در آیینه دو نامه» و «آسمانکت؛ چند رسم مردمی» را  توسط نشر«آموت» در دست چاپ دارد.

کتاب دوازده گل بهاری (نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری) نوشته «عبدالرحمان عمادی» دربرگيرنده هشت مقاله با نامهاي دوازده گل بهارى، شعرى ديلمى درباره جغرافياى تاريخى ايران زمين، گوشه‌اى از ادبيات و لغات طبرى، ديلمى، چند واژه كهن و ايرانى بجا براى اصطلاحات صيفي‌كارى و كشت و توسعه نباتات جاليزى، داستانى از اسكندر و دارا در دو شعر كهن طبرى و ديلمى، كشف معناهاى يك دوبيتى ديلمى، طبرى در قابوسنامه با يازده مثل ديلمى است.

در پایان کتاب دوازده گل بهاری، فهرستی از 61 مقاله نوشته عبدالرحمان عمادی نیز منتشر شده.
 
 اين كتاب 192 صفحه‌اي از سوي نشر «آموت» منتشر خواهد شد.