به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این اثر، نخستین جلد از دوگانه «افسانه‌هایی از مردمان چوسان (پَنسُوری ۱)» است. در هر مجلد، سه داستان از داستان‌های معروف پَنسُوری گنجانده شده است. ترجمه داستان‌ها از کره‌ای به فارسی انجام شده و در انتهای کتاب ضمیمه‌ای وجود دارد که برخی از ارجاع‌های معروف در این سه داستان را در اختیار خواننده علاقه‌مند قرار می‌دهد.

پَنسُوری در زبان کره‌ای، 판소리، نوعی موسیقی نمایشی یا نمایش موسیقایی سنتی کره است که شامل آوازخوانی به همراه نواختن سازهای کوبه‌ای است. این موسیقی مربوط به طبقه عامه است و در سده هفدهم میلادی در کره متداول شد. داستان‌های تشکیل دهنده پَنسُوری‌ها، طنز و عاشقانه بودند و در عین بازگویی شیوه تفکر و زندگی مردم و حاکمان، به نقد آنها نیز می‌پرداختند. این نمایش گاهی بسیار طولانی بود و چندین ساعت ادامه پیدا می‌کرد. امروزه بخشی از این داستان‌ها باقی مانده است و هنوز هم پَنسُوری در کره اجرا می‌شود.

در متون اصلی داستان‌ها از هجاهای چینی بسیار استفاده شده و به همین دلیل شروحی نیز بر متن این داستان‌ها نوشته شده است تا برای خواننده امروزین کره‌ای ساده‌تر شود. متن داستان‌ها سرشار از تلمیحات، استعارات، کنایات، ضرب‌المثل‌ها و باورهای کره‌ای است و اشارات متعددی به اشخاص و رخدادهای تاریخی و افسانه‌ای دارد.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «وقتی آدم به این دنیا میاد حتماً جفت خودش رو پیدا می‌کنه، اما تو به خاطر من نابینا یه لحظه هم استارحت نداری، شب و روز کار می‌کنی و مثل بچه خودت ازم مراقبت می‌کنی، غذا درست می‌کنی تا گرسنه نشم و لباس برام می‌دوزی تا سردم نشه. به خاطر زحمت‌های تو از نظر جسمی خوبم اما حال دلم خوب نیست. از این به بعد نگران من نباش و بیا به زندگی عادی ادامه بدیم. ما دیگه چهل‌ساله هستیم و بچه نداریم. دیگه نمی‌تونیم برای نیاکانمون مراسم برگزار کنیم. کی بعد از مرگمون مراسم تشییع جنازه ما رو برگزار کنه و کی هر سال برامون سالگرد بگیره؟ پس برو به معبد و دعا کن تا خدا به ما فرزندی بده. اگر خدا بهمون یه بچه نابینا هم بده، چه پسر و چه دختر، راضی‌ام. پس برو دعا کن تا آرزومون برآورده بشه.»

نشر ایجاز اخیراً این کتاب را در ۱۹۴ صفحه و با قیمت ۲۰۰ هزار تومان عرضه کرده است.