الهام نرگسیوش در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره شروع فعالیت تصویرسازی برای کتابهای کودک گفت: شروع فعالیت تصویرسازی من از سال ۱۴۰۰ با ثبت و به تصویر کشیدن خاطرات فرزندانم آغاز شد و اتفاقات روزانهای که برای بچهها رقم میخورد، منبع الهامگرفتنم برای تصویرسازی شد.
او درباره اینکه «ستارهی دنبالهدار» چندمین اثرش در حوزه کتاب کودک است؟ بیان کرد: «ستارهی دنبالهدار» پس از کتابهای «آقاشیره کجا رفت؟» و «زیبا در قفس» سومین اثر من در زمینه کتاب کودک است. در حال حاضر نیز به دنبال فرصتهای دیگری در این زمینه میگردم. تا به امروز تجربیاتی هم با ناشران خارجی داشتهام؛ اما دوست دارم این سطح همکاری را به صورت بینالمللی نیز گسترده کنم.
این تصویرگر درباره تکنیک خود در تصویرگری کتاب عنوان کرد: برای تصویرسازی کتاب، از تکنیکهای آبرنگ و مدادرنگی دیجیتال استفاده میکنم تا تصاویری جذاب و منحصربهفرد ایجاد کنم.
نرگسیوش در پاسخ به این سوال که «رویای شما در دنیای تصویرگری کتاب کودک چیست؟ چه خواسته و دغدغهای در حوزه کتاب و کتابخوانی کودکان دارید؟»، گفت: رویای من در دنیای تصویرگری کتاب کودک، تصویرگری کتاب در سطح بینالمللی است. خواستهام این است که از طریق آثارم، کودکان را به خواندن و کشف دنیای کتابها تشویق کنم.
او درباره انتخاب آثار برای تصویرگری نیز افزود: آثار را بر اساس عواملی مانند سبک، فضا و موضوع برای تصویرگری انتخاب میکنم. متن داستان نقش مهمی در انتخابم دارد که به طریقی که احساس و جوِّ داستان را به تصویر میکشد، تصویر را شکل میدهد.
الهام نرگسیویس درخصوص نکات و توصیههایی برای کودکان و نوجوانان علاقهمند به حرفه تصویرگری، بیان کرد: به کودکان و نوجوانانی که به شروع حرفه تصویرسازی و تصویرگری علاقهمند هستند، پیشنهاد میکنم علاقه خودشان را دنبال کنند و به هر طریقی که برایشان مقدور است، خواه تحصیل در زمینه هنر، خواه شروع و تمرین از روی منابع و آثار هنرمندان بزرگ یا مشاهده آثار هنری مختلف، تمرین روزانه انجام دهند.
تصویرگر کتاب «ستارهی دنبالهدار» در پاسخ به این مسئله که «در شماره پنجم از پرونده «گفتوگو با تصویرگران ایرانی کتاب کودک»، خواهران شجاعی به موضوع تفاوت سلیقه میان داوران مسابقات بینالمللی تصویرگری و مخاطب کودک و نوجوان کتابها اشاره کردند. نظر شما درباره این موضوع که از جانب یکی از همکاران تصویرگر شما در حوزه کتاب کودک مطرح شده است، چیست؟» اینطور توضیح داد: آثاری که در مسابقات و فستیوالهای مختلف برگزیده میشود، میتواند کاملاً سلیقهای باشد و طبق سلیقه داوران آن جشنواره برگزیده شود و گاهی کودک نمیتواند با این تصاویر ارتباط برقرار کند؛ زیرا این آثار خیلی مفهومی هستند و فهم آن برای کودکان کمی سخت میشود. بر اساس تجربیات و بررسیهایی که انجام دادهام، متوجه شدهام برخی آثاری که در جشنوارهها برگزیده و برنده میشوند، ممکن است با سلیقه و نیازهای کودکان ایرانی همخوانی نداشته باشند. به نظر من، برای اینکه آثار برنده در جشنوارهها نهتنها از لحاظ هنری، بلکه از نظر محتوا و استفاده از زبان و تصاویر، هماهنگ با سلیقه و فرهنگ کودکان شوند، به تحلیل دقیقتر و ارتباط بیشتر با جامعه کودکان نیاز دارند.
نظر شما