به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدمهدی عبداللهی در این شعر آورده است:

دنیا برای غیر و مرا کربلا بس است

یک گوشه از بهشتِ تماشا مرا بس است

اصلاً برای توبه، همین ذکر یا حسین

از ابتدای خلقت و تا انتها بس است

در بی‌کرانِ کویِ محبّت به شوق وصل

دلداده را نگاه تو ای آشنا بس است

بابُ الحُسین، باعث حال خوش من است

دلخسته را ترنّمِ دارالشّفا بس است

آقا سرم برای حرم درد می‌کند

یک لحظه زیر قبّه‌ات ای سرجُدا بس است

خونم به جوش آمده از ماتم فراق

جایی همین حوالیِ خون خدا بس است

ما را دعای مادرتان روبراه کرد

ما را دعای حضرت خیرُالنّسا بس است

وقتی که فطرسِ غزلم در هوای تو

پر وا کند به جانب اهل ولا، بس است

عاشق شدم که دل نسپارم به غیر تو

دنیا برای غیر و مرا کربلا بس است