جعفر عباسی شاعر جوان بیرجندی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بیرجند گفت: همزمان با آغاز ماه صفر سال ۶۱ هجری قمری کاروان اسرای اهل بیت (ع) به همراه سرهای بریده و بر نیزه شده شهدای کربلا وارد شام شد که مصیبت‌ها و توهین‌های صورت گرفته در شهر شام به خاندان اهل بیت (ع) و کاروان اسرای کربلا سخترین مصیب‌ها بود.
وی افزود: در شام سخنرانی حضرت زینب (س) چنان تاثیر شگرفی در حاضران ایجاد نماید و مجلس را به نفع اهل بیت علیهم السلام تغییر دهد.
عباسی گفت: قطعه‌ای با نام شکوه صدا را به حضرت زینب (س) تقدیم می‌کنم.
موج صدا دریایی از شور و تلاطم بود
موجی که پیش او حضور صخره‌ها گم بود
با پتک فریادش دل دیوارها می‌ریخت
از هیبت او زَهرۀ دربارها می‌ریخت
هر چند دست این صدا در پای زنجیر است
برق صدا بُرّنده‌تر از رعد شمشیر است
این آخرین تیر است از چله رها می‌کرد
بُرد صدای زن جهان را بی‌صدا می‌کرد
آری زنی در جمع نامردی به تنهایی
شد حاصلِ جمعِ شگفتی و شکیبایی
با منطقی چون خطبه‌های حیدری، مُتقَن
مردانگی‌ها را به چالش می‌کشید این زن
تیغ صدا را بر سرِ تزویر و زر می‌زد
آن گونه که نبض خلیفه تندتر می‌زد
تا می‌چکد از تیغ‌ها خون گرامی‌ها
باید بلرزد پایه‌های کاخ شامی‌ها
نظر شما