به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، نشست ادبی با حضور محمدرضا صفدری و ابوتراب خسروی داستان نویس و حسین اسدی جوزانی با مروری کوتاه بر آثار نویسنده کتاب «سیاسنبو» شنبه شب در مجموعه فرهنگی آبی برگزار شد.

ابوتراب خسروی در این نشست که با هدایت راد قنبری برگزار شد ابتدا شمه‌ای از داستان نویسی صفدری را مرور کرد و گفت: برای جوان ترها می‌گویم شاید اولین آثار صفدری را مرحوم شاملو را در کتاب جمعه چاپ کرد. بعد از آن مرحوم گلشیری بعد از انقلاب کتاب «هشت داستان» را منتشر کرد که یکی از نویسندگان آن مجموعه صفدری بود. پس از آن صفدری با کارهای کوتاه درخشان خود ادبیات ما را منور کرد.

نویسنده کتاب اسفار کاتبان در ادامه عنوان کرد: بعد از هر تحول اجتماعی معمولاً یک تغییر ذائقه ادبی و هنری ایجاد می‌شود، بنابر این بعد از تحولات سال ۳۲ خورشیدی خیلی از نویسندگان ما در دهه چهل ظهور کردند که سووشون، شازده احتجاب یا مجموعه شعرهای فروغ و شاملو در این دهه ظهور کرد.

وی با بیان اینکه پس از انقلاب نسلی ظهور کرد که مهمترین آنها صفدری است، افزود: مقارن جنگ ایران و عراق کتاب نخست صفدری با داستان‌های درخشان منتشر شد.

خسروی یکی از آثار درخشان صفدری را «دو رهگذر» عنوان کرد که شروع ادبیات ضد جنگ بود. دو رهگذر و حفره قاضی ربیحوای داستان های کوتاه درخشان این دوره است زیرا جامعه شناسی. تاریخ، روان شناسی و … در آنها قرار دارد.

این نویسنده شیرازی با اشاره به اینکه برای تحلیل و بررسی بخشی از تاریخ اجتماعی دوران جنگ ناگزیر باید به ادبیات معاصر رجوع کرد سپس بخشی از داستان دو رهگذر را برای حاضران خواند.‌

خسروی ادبیات جنوب را بخشی از جریان ادبی فارس و شیراز ارزیابی کرد و مخاطبان آثار صفدری را به خواندن مقاله صمد طاهری روی مجموعه سیاسنبو دعوت کرد.

محمدرضا صفدری نیز در این نشست ادبی که با قطع برق همراه بود از سالهای دهه پنجاه در شیراز نام برد و گفت: نام ابراهیم گلستان را شنیده بودم اما خواندن داستان های گلستان برایم سخت بود، اما بعد تجربه خواندنم بیشتر شد و به مرور به یک کشف بزرگ رسیدم و با گذشت زمان شناختم بیشتر شد. مهم این است داستان چگونه جا بیفتد، لذا تعصبی در جغرافیا در داستان ندارم.

نویسنده کتاب تیله آبی با اشاره به اینکه زبانش بیشتر به چوبک و گلستان نزدیک است، یادآور شد: این دو نویسنده بزرگ به من کمک کردند برای نوشتن تیله آبی به یک زبان داستانی برسم زیرا این دو نفر من را به ادبیات کهن خودمان وصل کردند.

هر نویسنده‌ای باید زبان خود را پیدا کند

وی با این حال پیدا کردن زبان ویژه در داستان نویسی را دشوار ارزیابی کرد و افزود: زبان سیاسنبو زبان تفکر فلسفی نیست. هر نویسنده ای باید زبان خود را پیدا کند. زبان جاهایی می تواند هدف باشد.

حسین اسدی، استاد دانشگاه در ادامه درباره کتاب های صفدری سخن گفت و اشاره کرد که تحلیل داستان‌های این نویسنده جنوبی ساده نیست.

وی سپس مروری بر چهار کتاب صفدری کرد و گفت: مجموعه اول او با نام «سیاسنبو» که سال ۶۸ توسط نشر شیوا و غلامحسین امامی، ناشر شیرازی چاپ شد خواننده را با یک فضای رئال مواجه می کند و در اقلیم جنوب می گذرد.

اسدی خاطرنشان کرد: یکی از ویژگی‌های این مجموعه این است که شخصیت‌ها در داستان‌ها تکرار می شوند.

او هم با اشاره به داستان دو رهگذر در این مجموعه، عنوان کرد: در روند داستانی دو رهگذر تنش‌های میان مردم بومی و انگلیسی ها به مواجهه و درگیری جنگ ایران و عراق می رسد.

این منتقد ادبی اهمیت کار صفدری را با اینکه اقلیمی است اما فراتر از جنوب دانست و افزود: با این حال این جنوبی بودن کار را محدود نکرده است و مخاطب با اثر احساس غریبگی نمی کند.

اسدی در ادامه کتاب داستان «تیله آبی» که زریاب سال هفتاد چاپ کرد را مرور کرد و گفت: در این اثر با زبان ساده سیاسنبو مواجه نیستیم اما مجموعه بسیار وزینی است که دشوارخوان است و اهمیت این مجموعه در روند نویسندگی صفدری تغییر فضاست.

وی با بیان اینکه در رمان من ببر نیستم … خوانش آسان نیست، افزود: زبان مولف در این اثر وزین و آهنگین است. رمانی است که خواندن آن خالی از لطف نیست.

اسدی رمان سنگ و سایه را هم مرور کرد و گفت: این هم از آثاری است که در ادامه دشوارنویسی های صفدری قرار می گیرد که گستره ای از تاریخ ایران در این اثر دیده می شود.

به گزارش ایبنا؛ در پایان این نشست ادبی جلسه پرسش و پاسخ با حضور نویسنده شکل گرفت.