به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، آیین نکوداشت استاد حسن میرعابدینی به همت مجله ادبی آزما و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۷ مهر ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

حسن کیائیان، مدیر نشر چشمه، ابراز داشت: به همت مترجمان خوب ما و ناشران، تعداد زیادی از رمان‌ها و داستان‌های کوتاه، طی نیم قرن اخیر به فارسی برگردانده شده است، امری که می‌تواند تاثیر مثبتی در عرصه داستان‌نویسی کشورمان داشته باشد. اما به عنوان ناشر به این فکر می‌کنم که چرا در سال‌های اخیر، توجه چندانی به نقد ادبی نمی شود؟ در حوزه ادبیات داستانی، کمتر کسی کسانی را سراغ داریم که در حوزه نقد ادبی فعالیت کرده باشند.

وی افزود: در سال ۶۶ جلد اول کتاب «صد سال داستان نویسی» و در سال ۶۸ جلد دوم این کتاب منتشر شد. اقبال دوستداران این حوزه به این کتاب، نشان دهنده عظمت کار بود. حسن میرعابدینی در این اثر درخشان خود، در قامت یک مورخ و منتقد برجسته ظاهر شده است. این یک اثر بی‌بدیل بوده است و تاکنون هیچ اثری در این قد و قامت منتشر نشده است. من جز فروتنی و ادب در میرعابدینی ندیده‌ام.

در ادامه محمد راغب، نویسنده و مترجم، اظهار داشت: کار حسن میرعابدینی بود که باعث شد ما کم کم بتوانیم ادبیات داستانی را بیشتر در فضای دانشگاهی داشته باشیم. او یک کار برجسته انجام داده است اما همان یک کار را بسیار خوب انجام داده است. البته او کارهای مهمی هم در فرهنگستان انجام داده است. وی افزود: ادبیات داستانی یک فضای سیاسی است و خوانش انتقادی ضرورت کامل دارد. امیدوارم کارهای حسن میرعابدینی دوام داشته باشد.

در ادامه ندا عابد، مدیر مسئول مجله آزما، بیان داشت: اولین بار حسن میرعابدینی را در جوار دوست عزیزی دیدم که از قبل کتاب‌هایشان را خوانده بودم و فکر می‌کردم که انسان بسیار جدی است که نمی‌توان به او نزدیک شد. واقعاً از صمیم قلب برای او احترام قائل هستم. حقیقتاً آن قدر تواضع، سکوت و کارهای بزرگ کردن، به تنهایی کار هر کسی نیست. او کاری کرده است، کارستان و کارهایش صرفاً به کتاب «صد سال داستان نویسی» ختم نمی شود.

وی افزود: قبلاً اهالی ادبیات حتماً کارهای یک دیگر را می خواندند و نقد می کردند. حسن میرعادبینی همچنان خوب می نویسد، خوب عکس العمل نشان می‌دهد و ادبیات را به مثابه یک موجود زنده می‌بیند. امثال میرعابدینی کیمیا هستند و کارهایی که وی انجام داده است، در تاریخ ادبیات ماندگار است.

در ادامه مژده دقیقی، از نویسندگان طی یک پیام تصویری اظهار داشت: باید به حسن میرعابدینی ادای دین کرد زیرا حق بزرگی بر گردن ادبیات و نقد ادبی دارند. همکاری من با وی در دوره کار مطبوعاتی، در مجله‌های مختلف شکل گرفته است. او یکی از مردان ایرانی بود که برای همکاری با مجله زنان، اشتیاق نشان داد. اگر مجله زنان در حوزه ادبیات توفیقی داشت، مقدار زیادی از آن مدیون زحمات میرعابدینی است.

در ادامه پیام مکتوب حورا یاوری قرائت داشت که در بخش از آن آمده بود: نام حسن میرعابدینی به تاریخ ادبیات داستانی معاصر ایران پیوند خورده است. کتاب‌ها و مقالات او آشنایی عمیق وی را به تحولات و دگرگونی‌های داستان فارسی نشان می‌دهد. او جریان‌های فرهنگی هر دوران را در نظر می‌گیرد. دقت در گزینش منابع، از ویژگی‌های نوشته‌های میرعابدینی است و آثار او از بسیاری جهات ممتاز است. او آثاری را معرفی می‌کند که پیش از این به تاریخ ادبیات راه نیافته است.

در ادامه حسن میرعابدینی اظهار داشت: از همه شما سپاسگزارم که وقت گذاشتید و به این نشست آمدید. به نظر خیلی‌ها ادبیات و رمان خواندن کاری کم ارزش و از سر دل‌سیری است. در حالی که رمان خواندن جهان عینی و ذهنی ما را گسترش می‌دهد و شوق تلاش برای زندگی بهتر را بر می‌انگیزد. با خواندن رمان‌هایی که پرسش را در مورد وضع جامعه مطرح می‌کنند، این آزادی را می‌یابیم که از منظری متفاوت به آدمیان بنگریم.

وی افزود: کسی که رمان می‌خواند، احتمال دارد بتواند با شریک شدن در تجربه رمان‌ها، انسانی‌تر رفتار کند. کسی که رمان می‌خواند شاید یاد بگیرد به حق دیگری احترام بگذارد. ادبیات کمک می‌کند تا رویاهایمان را بپرورانیم.

او ادامه داد: از آن زمان که جلد اول «صد سال داستان‌نویسی» منتشر شد، بیش از ربع قرن می‌گذرد. کار تحقیق و تألیف این اثر، ۲۰ سال زمان برد، نگارش داستان نویسی نوعی روایت‌گری هم به شمار می‌رود.

وی در پایان از برگزارکنندگان این مراسم سپاسگزاری کرد و گفت: خرسندم که پای یک مجله ادبی در میان است.