به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، شب عیسی امیدوار به همت مجله بخارا و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی با سخنرانی عیسی امیدوار، محمد عبدالعلی پور، نجیبه موسوی حصار، فریده امیدوار، سیما انصاری، علیرضا مهنا و علی دهباشی برگزار شد.

برادران امیدوار نخستین جهانگردان ایرانی معاصر هستند که علاوه بر جهانگردی به تحقیق و پژوهش در سرزمین‌های مختلف پرداخته و از سفرهایشان مستندهای متفاوتی ساخته‌اند. عیسی امیدوار به همراه عبدالله برادر خود در دو مقطع هفت‌ساله و سه‌ساله بین سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۰ و ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۳ سفر پژوهشگرانه خود به دور دنیا را با دو دستگاه موتورسیکلت ماچلس ۵۰۰ سی‌سی به‌سوی مرز شرقیِ ایران با افغانستان آغاز کردند. در این مرحله، آنان پس از گذر از کشورهای افغانستان، پاکستان و هند، به‌سوی تبت و سپس آسیای جنوب شرقی و استرالیا سفر کردند. در ادامه، آنان با گذر از اقیانوس آرام، به آلاسکا، آمریکای شمالی، و آمریکای جنوبی سفر کردند. سرانجام، با گذر از اقیانوس اطلس، وارد اروپا شدند و با خرید یک دستگاه خودروی ون دوسیلندر و بازگشت به ایران مرحله دوم سفرهای جهانگردی خود را از مرز جنوبیِ ایران با کویت آغاز کردند. سپس، با گذر از عربستان سعودی (و زیارت کعبه) وارد آفریقا شدند. نتیجه سال‌ها تلاش و سفر در اقصی نقاط کره زمین، پیدایش موزه برادران امیدوار، فیلم و مستند، مقالات و دست نوشته‌های معروف است و یکی از مهم‌ترین دستاوردها کتاب سفرنامه برادران امیدوار است که داستان این سیر و سیاحت‌های آنان را به صورت حرفه‌ای و تخصصی دربردارد.

این نشست در ابتدا با سخنرانی علی دهباشی درباره برنامه‌های شب‌های بخارا و همچنین فعالیت‌های برادران امیدوار آغاز شد. او عنوان کرد: در این سفرها همانطور که در کتاب آنها خواندیم، ما نقطه نظرات شخصی و غیر شخصی آنها را مشاهده می‌کنیم. او همچنین ابراز امیدواری کرد که روزی فعالیت این براداران موضوع پایان نامه و رساله دکتری قرار بگیرد. وی همچنین تاکید کرد که: گر چه در دیگر کشورها به جهانگردان خدمات دولتی از قبیل پشتیبانی سفارت و خدمات مالی و.. صورت می‌گیرد، اما این برادران بدون تکیه بر هیچگونه نهاد دولتی این مهم را به ثمر رساندند.

عیسی امیدوار، جهانگرد ایرانی، ابتدا راجع به چاپ کتاب برادران امیدوار توضیح داد و به ترجمه‌های صورت گرفته آن به زبان‌های اسپانیایی، فرانسوی و انگلیسی اشاره کرد و گفت: ما هفتاد سال قبل حرکت کردیم در حالی که قبل آن زمینه‌سازی‌ها را از چند سال قبل آن انجام داده بودیم؛ ابتدا با موتور سیکلت سفرها را آغاز کردیم و چون آن موتور در کشور نبود خودمان آن را به کمک یک نماینده مجلس وارد ایران و سپس آن را برای سفر مجهز کردیم.

او همچنین تاکید کرد: ما در این سفرها از هیچ منبع دولتی کمک نگرفتیم، پدر ما در ابتدای سفر ۶هزار تومان پول نقد به ما داد و خودمان هم کمی پس انداز داشتیم و در آخر با ۹۰ دلار سفرها را شروع کردیم. برای اقامت و خوراک نزد قبائل محلی بودیم و با آنها زندگی می‌کردیم و در یکسری از کشورها در هاستل‌های دانشجویی می‌خوابیدیم و در آخر به جهت مقالاتی که در آن کشورها می‌نوشتیم از آنها هدیه مالی دریافت می کردیم؛ مردم جهان به ما خیلی کمک کردند و اگر این کمک‌ها نبود این سفرها واقع نمی‌شد.

این جهانگرد ایرانی راجع به کم و کیف این سفرها از آمازون تا قطب شمال مفصل توضیح داد و گفت: هدف ما از این سفرها مطالعه و بررسی قبائل محلی و زندگی مردم جهان بود و سفر نکردن من به قطب جنوب هم به همین دلیل بود که در آنجا منطقه محلی و بومی به ندرت یافت می‌شد.

او راجع به موزه برادران امیدوار در کاخ سعدآباد گفت: هنوز خیلی با ایده‌آل ما فاصله دارد. در آخر عیسی امیدوار به نقش مادرش در علاقه‌مند کردن او به سفر در کودکی‌اش اشاره و توصیه کرد: کودکان را همانطور که با کتاب و.. آشنا می‌کنید به سفر نیز ببرید زیرا که تجربه سفر برای آنها بسیار حسی تر از متن کتاب و.. است.

محمد عبدالعلی پور، رئیس کاخ سعدآباد، به شروع و چگونگی آشنایی‌اش با عیسی امیدوار و شکل‌گیری موزه توضیح داد و در ادامه گفت: ابتدا نمایشگاه بود و سپس ما تصمیم گرفتیم آن را به موزه تبدیل کنیم. او سفرنامه برادران امیدوار را در حوزه‌های علمی، پژوهشی، مردم شناسی، باستان شناسی، قوم نگاری، اسطوره شناسی، گیاه شناسی و زبان شناسی و.. مهم و حائز اهمیت تعریف کرد.

علیرضا مهنا، فعال حوزه کوهنوردی، تفاوت بین گردشگری و جهانگردی را توضیح داد و عنصر سرگرمی در گردشگری و عنصر مطالعه و پژوهش در جهانگردی را از معیارهای جدا کننده این دو از هم عنوان کرد. او به زمینه و زمانه‌ٔ برادران امیدوار اشاره کرد و اظهار داشت: آنها در سال ۱۳۳۳ زمانی که کشور ملی شدن نفت و بعد آن ماجرای دکتر مصدق را پشت سر گذاشته بود و وضعیت پایداری مستقر نبود، دو جوان نوزده و بیست و دو ساله تصمیم به جهانگردی می‌گیرند. مهنا به منحصر به فرد بودن تجربه برادران امیدوار اشاره و تصریح کرد: این دو برادار اولین و آخرین ایرانیانی بودند که توانستند محیط بکر و ناب محلی دنیا را ببینند و ریسکی که این برادران کردن با ریسک بزرگ‌ترین جهانگردان دنیا برابری می‌کند.

نجیبه موسوی حصار، رئیس موزه برادارن امیدوار در کاخ سعدآباد، راجع به موزه جهانگردی در دل یک محیط تاریخی پادشاهی توضیح داد و از روزمزه‌های موزه، اشیای نگهداری شده در آن، یک میلیون اسلاید عکس، شعار برادران امیدوار و همچنین از حضور عیسی امیدوار در روزهای یکشنبه در آنجا خبر داد.

فریده امیدوار، برادرزاده عیسی امیدوار، به تفاوت سفر برادران امیدوار با گردشگری توضیح داد؛ همچنین به وصیت نامه مرحوم عبدالله امیدوار که در کشور شیلی از دنیا رفت نیز اشاره کرد و گفت: عمو وصیت کرده که وسایل او نیز به ایران برگردد و اکنون با کشور شیلی مقدمات این کار دارد فراهم می‌آید. او به پشتکار برادران امیدوار نیز اشاره کرد و آن‌ها را سرمشق بزرگی برای جوانان علاقه‌مند در این حوزه دانست.

در ادامه پیام تصویری محمد تاجران، جهانگرد جوان ایرانی، برای این مراسم نیز پخش شد. او نیز به تجربهٔ ناب برادران امیدوار قبل از ورود تکونولوژی به مناطق محلی دنیا اشاره کرد.

سیما انصاری، مدیر حوزه هنرهای تجسمی، از اهمیت سفر در هنر و نقش آن در تاریخ بشری گفت: از زمان پارینه سنگی که سفر از دشت به غار بود تا در زمان مدرن، سفر یکی از مهم‌ترین عناصر برای جاودان ساختن انسان بوده زیرا که بشر همیشه خودش را به عنوان مسافر در تاریخ به ثبت رسانده است.

او به نقش سفر در ساخت بنای تمدن، اهمیت معماری و عکس‌برداری در سفر نیز توضیحاتی را افزود.