به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در ادبیات داستانی پرداختن به زندگی ائمه اطهار (ع) همواره مسیری پرفراز و نشیب برای نویسندگان بوده است؛ مسیری که ترکیب تاریخ، مستندات دینی و جذابیت‌های روایی را می‌طلبد.

مجید ملامحمدی، نویسنده‌ای که آثار متعددی در حوزه کودک و نوجوان دارد، در کتاب «یک قصر و چند پادشاه» از نشر بُرنا در قالب داستان‌های بلند به‌هم‌پیوسته به‌صورت مستند و ادبی به زندگی امام هادی (ع) پرداخته است.

به مناسبت سالروز شهادت امام هادی (ع) با او گفت‌وگویی کرده‌ایم درباره نگاهش به زندگی این امام همام و ظرفیت‌های مغفول زندگی امامان معصوم برای مخاطبان نوجوان. این مطلب را در ادامه می‌خوانید:

- آقای ملامحمدی، چرا در کتاب «یک قصر و چند پادشاه» زندگی امام هادی (ع) را به شکل داستان‌های کوتاه روایت کردید؟ این قالب چه ویژگی‌هایی برای انتقال پیام به نوجوانان دارد؟

یک زمانی نویسنده می‌خواهد مستقیماً داستانی از زندگی ائمه و امامان معصوم را روایت کند؛ بنابراین بهترین شکل و قالب این روایت برای مخاطب کودک و نوجوان این است که به‌صورت داستان‌های کوتاه به‌هم‌پیوسته یا داستان‌های بلند به‌هم‌پیوسته باشد. شیوه نوشتن من در این کتاب، داستان‌های بلند از زندگانی امام هادی (ع) است که به‌صورت مفصل و با حضور خود حضرت (ع) برای مخاطبان نوجوان و حتی بزرگ‌سالان و عموم بیان شده است.

این شاید بهترین شیوه و در عین حال بهترین شکل در رابطه با زندگی حضرت و حضور ایشان در داستان‌ها بود که من به کار گرفتم. البته شکل‌های دیگری نیز وجود دارد که جذاب است؛ خود رمان نیز می‌تواند جذاب باشد. به‌نوعی، من رمانی از زندگی امام هادی (ع) تألیف کرده‌ام.

- هنگام نگارش این کتاب، کدام یک از داستان‌ها برای شما الهام‌بخش‌تر یا چالش‌برانگیزتر بود؟

تمامی داستان‌هایی که من از زندگی امام هادی (ع) آورده‌ام، برایم جالب و جذاب بودند؛ زیرا این داستان‌ها در میان مطالعه‌ام از مقاطع مختلف زندگی آن حضرت انتخاب و گزیده شده‌اند تا به بازآفرینی و تألیف داستانی بپردازیم. هر یک از داستان‌های حضرت (ع) جذاب و شیرین است. یکی از آن‌ها که اکنون به یادم می‌آید، داستانی است که متوکل، خلیفه عباسی، به مأموران و نگهبانان قصر خود دستور می‌دهد پرده‌های درهای قصر را برای حضرت بالا نزنند تا ایشان به زحمت بیفتند و پرده را کنار بزنند و وارد قصر برای دیدار با حاکم شوند. متوکل می‌خواست با این عمل خود، حضرت را به زحمت بیندازد و به‌نوعی به ایشان توهین کند؛ اما به لطف خدا و با عنایت و معجزه الهی، هنگامی که حضرت وارد قصر شدند، پرده‌ها خودبه‌خود بالا رفتند و حیرت خلیفه و اطرافیان او را برانگیخت. آنان فهمیدند که نمی‌توانند به امام هادی (ع) بی‌احترامی یا توهین کنند. این یکی از نشانه‌های حمایت خداوند از ایشان بود و حتی افراد عادی نیز دریافتند که امام هادی (ع) شخصیتی مهم، بزرگ و خاص‌اند و واقعاً برگزیده خداوند و حجت او در میان مردم هستند.

- اگر بخواهید اثر دیگری نیز درباره امام هادی (ع) تألیف کنید، به سراغ کدام جنبه از زندگی ایشان می‌روید؟

بسیار علاقه‌مندم که رمانی دیگر از زندگی حضرت بنویسم: اما از دیدگاه یکی از یاران ایشان. این شخص می‌تواند همان کسی باشد که انگشترساز بود و قرار بود برای دختر یکی از سرداران حاکم انگشتر بسازد؛ اما در این کار دچار دردسر شد. همچنین، می‌توان از زبان یکی از نگهبانان قصر که همواره حضرت را زیارت و مهربانی ایشان را مشاهده می‌کرد، نوشت. متوکل هر بار به بهانه‌ای حضرت را به قصر خود احضار می‌کرد تا او را تحت نظر بگیرد و مانع از فعالیت‌های ایشان شود. این موضوع نیز می‌تواند جذاب باشد؛ زیرا از طرف یکی از آن نگهبانان قصر، حالات امام از زوایای مختلف زندگی‌اش می‌تواند قابل مشاهده باشد. به‌طور کلی، جنبه‌های مختلف زندگی امام، ظرفیت نوشتن دارند و می‌توانند برای کودکان و نوجوانان جذاب باشند. اگر توفیق حاصل شود، من دوباره از زندگی این امام بزرگوار خواهم نوشت.

- به نظر شما کدام جنبه از زندگی امامان معصوم (ع)، بیشتر از سایر جنبه‌ها نادیده گرفته شده و آثار کمی درباره آن‌ها برای کودکان و نوجوانان تولید شده است؟

بر این باورم که جنبه مبارزاتی و شجاعت معصومین در مقابل حاکمان وقت، می‌تواند بیشتر از این‌ها برای مخاطبان کودک و نوجوان در قالب داستان‌های کوتاه، بلند یا رمان نوشته شود. این جنبه واقعاً آموزنده است و پیام‌های مهمی را به خواننده منتقل می‌کند. نویسندگان خوب است علاوه‌بر اینکه پندهای اخلاقی و سیره ارزشمند امامان عزیز ما را مدنظر قرار می‌دهند و به داستان تبدیل می‌کنند، به جنبه شجاعت و مبارزات آن عزیزان در مقابل حاکمان نیز بپردازند؛ زیرا امامان همواره با حکام زمان خود در حال مبارزه بودند و در پی بیان حق و دفاع از محرومان و مظلومان بودند. به همین دلیل، آن‌ها دچار سختی و مشقت می‌شدند و گاهی به زندان می‌افتادند و در نهایت به شهادت می‌رسیدند.

هرچند ما کتاب‌های خوبی در میان آثار چاپ‌شده از ناشران داریم؛ اما واقعاً این کتاب‌ها نسبت به حجم جمعیت مخاطبان ما کافی نیستند. چه خوب است که با حمایت ناشران محترم، آثار با ارزش‌تری توسط مؤلفان خوب ما نوشته و به چاپ برسد.