محمد اسلام مجدی نسب در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اهواز، با بیان اینکه در کتاب آیا زن بودن گناه است؟ به بررسی چالش‌های فردی و اجتماعی زیست زنان پرداختم، اظهار کرد: در این کتاب کوشیدم عواملی که باعث شکل گیری نگرش منفی به زنان، دختران و پیامدهای حاصل از این نوع نگرش در طول تاریخ بوده است، را شناسایی و واکاوی کنم.
مجدی نسب با تأکید براینکه انکار هویت دغدغه‌اش در این کتاب بوده است، اضافه کرد: انکار هویت در مسیر اجتماعی چه می‌کند؟ و اجتماعی شدن چیست؟ فرآیندی است که گام به گام فرد را برای مواجهه با واقعیت‌ها، هست‌ها و بایدها آموزش می‌دهد.
این نویسنده خوزستانی با بیان اینکه اجتماعی شدن چه نقشی برای زنان تعریف می‌کند؟ تصریح کرد: کتاب در چالش‌های ۱۲ گانه به این سوالات پاسخ داده است و برخلاف تصور از نام کتاب آیا زن بودن گناه است؟ که فکر می‌کنند زن‌ها باید این کتاب را بخوانند، برعکس مردان باید بخوانند تا نسبت به حقوق و جایگاه زنان آگاه شوند.
مؤلف کتاب «جرعه جرعه تنهایی» با تاکید بر سیر تاریخی کتاب و فست فودی کردن این مسیر اظهار کرد: تلاش کردم در کناب به عمد کمتر از سخنان بزرگان استفاده کنم و فانتزی‌های امروز را پررنگ‌تر نشان دهم و در مقام جامعه‌شناسی که ۲۲ سال این مسیر را طی کرده اذعان دارم که همه مکتب‌ها باید به اسلام، نماز و راه امام حسین (ع) بپیوندند.
نویسنده «مشارکت سیاسی چگونگی و چرایی» نکته مهم در کتاب «آیا زن بودن گناه است» را علاوه بر استفاده از منابع معتبر و به روز علمی، نبود داوری در موضوع حساس طرح شده دانست و افزود: در این کتاب در توصیف رویدادها قضاوت برعهده مخاطب است و قرار مطالعه و روایت آیا زن بودن گناه است؟ با مخاطب خود، بی‌قراری تاریخ و تاریخی زنان و دختران، بهانه‌ای است برای یافتن خود و سفری از دیگر آگاهی به خود آگاهی، آغازی از بودن برای شدن و پایانی برای رهایی از اسارت اصالت‌ها است.
مجدی نسب یادآور شد: شهید مطهری در کتاب حقوق زنان در اسلام به درستی به این موضوع پرداخته است، و این کتاب تلنگری است برای دیدگاه افرادی که زن را جنس دوم می‌دانند.
نظر شما