به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این کتاب را علی‌اکبر فلاحی به زبان فارسی ترجمه کرده و ترجمه او توسط نشر «ققنوس» روانه بازار کتاب ایران می‌شود.

«آب سوخته»، رمانی کوتاه و چهارقسمتی است که فوئنتس آن را در سال ۱۹۸۱ با نام اصلی «Agua quemada»، منتشر کرده است.

فلاحی، مدرس دانشگاه علامه‌طباطبایی در رشته زبان و ادبیات اسپانیایی و مترجم «آب سوخته»، درباره این کتاب توضیح داد: این رمان در میان مجموعه آثار فوئنتس و از نظر زمانی از آثار میانی است. به همین علت هم از آثار پخته این نویسنده محسوب می‌شود و می‌تواند به خوبی نشان‌گر سبک و سیاق فوئنتس باشد. پارسال در مراسمی که به مناسبت ۸۰ سالگی این نویسنده و برای بزرگداشت او برگزار شد، برخی از آثار او دوباره رو آمدند. از جمله این کتاب که توسط نشر «پونتو د کلتورا» که از ناشران معروف آثار اسپانیایی است، تجدید چاپ شد. گمان می‌کنم این اثر با توجه به کوتاه بودنش برای خواننده‌ای که می‌خواهد با سبک و زبان فوئنتس آشنا شود، اثر بسیار مناسبی است.

به گفته این مترجم، «آب سوخته»، چهار روایت است از زندگی چهار نفر در شهر مکزیکوسیتی. وی در این باره افزود: با اینکه این کتاب چهار روایت مختلف است، اما این روایت‌ها منفک از یکدیگر نیستند. شخصیت‌ها در دیگر روایت‌ها تکرار می‌شوند و نکته‌های مشابهی در زندگی آن‌ها وجود دارد یا یک جای زندگی دوباره به هم بر می‌خورند. درواقع این روایت‌های چهارگانه، تکمیل‌کننده همدیگر هستند و نکته جالب این است که هیچ تفاوت نمی‌کند خواننده اول کدام یک را بخواند. درواقع این روایت‌ها همانند تکه‌های پازل هستند. فرقی نمی‌کند شما پازل را با کدام تکه آغاز کنید. مهم این است که پازل در نهایت یک شکل خواهد گرفت.

فلاحی تاکنون تنها یک کتاب با نام «منطقه کمانچ» به فارسی ترجمه کرده است. وی که به عنوان مدرس دانشگاه فعالیت دارد درباره علت انتخاب «آب سوخته» برای ترجمه به فارسی توضیح داد: برای اینکه با آثار فوئنتس آشنا شوم، ابتدا رمان «آئورا» را، به عنوان مشهورترین اثر او، مطالعه کردم. اما بعد از مطالعه سایر آثار این نویسنده متوجه شدم «آئورا» در میان آثار فوئنتس یک اثر متمایز و متفاوت است. چند وقت پیش به مدت دو سال در مکزیکوسیتی زندگی کردم و همان‌جا نسخه اسپانیایی «آب سوخته» به دستم رسید. فکر می‌کنم این کتاب به خوبی بیان‌گر دغدغه‌های فوئنتس است. سبک نوشتاری او را نشان می‌دهد و به عقیده من از بهترین کتاب‌های او است.

وی درباره رمان «آب سوخته» و سبک نوشتاری فوئنتس اضافه کرد: این رمان مملو است از ارجاعات تاریخی. مثلا ارجاعاتی به انقلاب و استقلال مکزیک و مردمش. فوئنتس جامعه را با دید تاریخی و اجتماعی، نقد می‌کند و همه امور مربوط به مکزیک را تیغ انتقاد می‌کشد. دغدغه‌ها و گرفتاری‌های مردم این کشور و شهر مکزیکوستی در رمان «آب سوخته» هم به خوبی نمایان است. شهری که به باور فوئنتس با اینکه پرجمعیت‌ترین شهر جهان است، اما هنوز همانند یک دهکده می‌ماند.

فلاحی ادامه داد: فوئنتس برای مکزیک و مردمش دل می‌سوزاند. مثلا در جای می‌نویسد «مکزیک، کشوری با هرم‌های باوقار و کلیساهای استوار، به شهری ساخته شده از مقوا و حلبی تبدیل شده است.» منظور او از این جمله تنها معماری مکزیک نیست. او در همین جمله سیاست و فرهنگ را نشانه گرفته است. وی حتی شیوه غذا خوردن مردم مکزیک را هم به نیش نقد می‌کشد و این شیوه همیشگی او در رمان «آب سوخته» که داستان‌هایش در مکزیکوسیتی اتفاق می‌افتد هم به خوبی نمایان است.


این مترجم به این سوال که «رمانی که تا به این حد بومی و مربوط به مردم و کشوری خاص است چگونه می‌تواند برای خواننده فارسی‌زبان و ایرانی جذاب باشد؟» پاسخ داد: جامعه ایران حتی با وجود فاصله مکانی و تفاوت‌های فرهنگی زیاد با مردم مکزیک، از بسیاری از نظرها شباهت‌های جالبی هم با این مردم دارد. از نظر تاریخی هم انقلاب مکزیک و نسل‌هایی که بعد از انقلاب و استقلال در این کشور بزرگ‌شده‌اند، با نسل‌های جامعه ایران بعد از انقلاب شباهت‌هایی دارند. برای همین فارغ از ارزش ادبی آثار، نگاه فوئنتس در آثارش به جامعه مکزیک، برای خواننده ایرانی هم می‌تواند جذاب باشد.

«آب سوخته» اولین رمان فوئنتس است که مستقیما از زبان اسپانیایی به فارسی ترجمه می‌شود. تاکنون برخی از آثار این نویسنده از زبان‌های واسطه از جمله زبان انگلیسی به فارسی ترجمه و در ایران منتشر شده‌اند.

كارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر سال ۱۹۲۸ میلادی در پاناما سیتی مکزیک زاده شد.پدر و مادر او دیپلمات بودند و به همین علت او بخش عمده ای از دوران كودكی و نوجوانی خود را خارج از میهن، در شهرهایی چون ریودوژانیرو، واشنگتن، سانتیاگوی شیلی و بوئنوس آیرس گذراند. اولین زبانی كه آموخت انگلیسی بود، اما هرگز به انگلیسی ننوشت.

خودش می گوید: «دیدم زبان انگلیسی آنقدر نویسنده بزرگ و آنقدر آثار شگفت‌آور دارد كه من هرگز در آن میان به حساب نخواهم آمد». پس او برای نوشتن زبان اسپانیایی (که زبان مادری‌اش بود) را برگزید و بعد‌ها به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان زبان اسپانیایی مطرح شد.

فوئنتس به همراه گارسیا ماركز (نویسنده كلمبیایی)، خولیو كورتاسار (نویسنده آرژانتینی) و ماریو بارگاس یوسا (نویسنده پرویی) بنیانگذار ادبیات جدید امریكای لاتین هستند.

بزرگترین الهام بخش فوئنتس در خلق داستانهایش کشور مكزیک است. این نویسنده آن‌ طور که خود می‌گوید از مکزیک می‌نویسد تا مکزیک را به جهانیان بشناسانم.

در ایران بیش از ۱۰ کتاب از این نویسنده توسط مترجمانی چون عبدالله کوثری و مهدی سحابی به زبان فارسی ترجمه شده است.

از میان این کتاب‌ها می‌توان به آثاری چون : «آئورا»، «پوست انداختن»،‌ «خودم با دیگران»، «مرگ آرتور کروز» و «گرینگوی پیر» اشاره کرد.