ده‌بزرگی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره شعر عاشورایی گفت: نخستین شاعران واقعه عاشورا شهدای این واقعه هستند. اگر نگاهی به مقاتل داشته باشیم درمی‌یابیم هریک از شهدا که به میدان نبرد می‌روند به رجزخوانی یا شعرخوانی می‌پردازند. حتی خود امام حسین(ع) با شعرخوانی به میدان می‌رود.
وی در ادامه به چند نمونه از رجزخوانی‌های شهدای واقعه عاشورا اشاره و تصریح کرد: پس از واقعه عاشورا نیز حضرت زینب(س) و حضرت سکینه(س) به شعرخوانی و نقل واقعه می‌پردازند. حضرت سکینه از گلوی بریده امام حسین(ع) نقل می‌کند و پس از آن به قطب شعر عاشورایی در مدینه بدل می‌شود.
این شاعر اظهار داشت: حضرت سکینه(س) از تمامی شاعران و مداحان دعوت می‌کند تا سروده‌های خود را درباره این موضوع ارائه کنند. همچنین تمامی شاعران و مداحان عاشورایی متاثر از او هستند.
ده‌بزرگی با تاکید بر این نکته که شعر عاشورایی در زبان فارسی کم‌و‌بیش رواج داشته است گفت: اما اوج این حرکت در زمان حکومت آل‌بویه بوده است و شاعران شیعی و حتی سنی سروده‌های بسیاری در این زمینه دارند.
وی از خواجوی کرمانی به عنوان یکی از شاعرانی که سروده‌های شیوا زیبایی در وصف امام حسین(ع) دارد یاد کرد و افزود: پس از انقلاب نیز حرکت‌های گسترده‌تر و خودجوشی در زمینه شعر عاشورایی صورت گرفت. این حرکت‌ها همچنان ادامه دارد. شاعران بسیاری به سرودن شعر در وصف واقع عاشورا و توصیف رشادت‌ها و دلاوری‌های شهدا و ظلم‌های صورت گرفته می‌پردازند.
این شاعر به ابعد مختلف واقعه عاشورا و شخصیت‌های آن اشاره کرد و توضیح داد: در طول تاریخ در هر زمان قرائت ویژه‌ای از واقعه عاشورا وجود داشته است. در مقطعی بعد حماسی آن و براندازی حکومت ظلم و در مقطعی دیگر بعد عرفانی و اخلاقی این واقعه توجه شاعران را به خود معطوف کرده است.
وی در پایان یادآور شد: باید به یاد داشته باشیم در حقیقت شعر عاشورایی تلفیقی از شعر حماسی، عرفانی و اخلاقی است.
چهارشنبه ۲ دی ۱۳۸۸ - ۱۱:۵۸
نظر شما