نیکبخت در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره انتشار مجموعه شعر «حریر آرزو» توضیح داد: من تمايلی به چاپ اشعارم نداشتم اما به دليل تشويق دوستان و اطرافيانم تصميم به انتشار اين مجموعه گرفتم. اين كتاب گزيده‌اي از شعرهاي سال 1380 تا 1387 مرا در برگرفته و پیش‌تر اغلب آن‌ها در نشريه‌هايي چون بخارا، چيستا، فرداي ايران و دانش منتشر شده‌اند.

سروده‌های این کتاب در قالب كلاسيك و شامل حدود 40 غزل، دو مثنوي و تعدادي دوبيتي و رباعي هستند.

وی در توضیح این امر که چرا بيشتر در قالب غزل شعر مي‌گويد، اظهار داشت: قالب غزل در ادبيات جهان قالبی بی‌مانند است و تا آنجايي كه اطلاع دارم چنين قالبي به اين صورت و فرم در هيچ جاي دنيا وجود ندارد. به نظر من غزل در ميان انواع قالب‌هاي كهن شعر فارسي، زیباترين نوع و از سایر قالب‌ها دل‌انگيزتر است.

محمد ابراهیم باستاني پاريزي مقدمه‌اي بر مجموعه شعر «حریر آرزو» نوشته و نیکبخت در این‌باره توضیح داد: به دليل نوع كارم ـ حروفچيني ـ ارتباطي هر روزه با اهل قلم و هنر دارم. يكي از اين افراد استاد باستاني پاريزي است که تمام كتاب‌هاي او را با نظم و ترتيبي جديد حروفچيني مي‌كنم و توسط نشر علم چاپ و روانه بازار مي‌شود.

وی ادامه داد: در سال 1385 دهباشي، سردبير مجله بخارا از من خواست براي ويژه‌نامه‌اي كه قرار بود براي باستاني پاريزي منتشر كند شعري بگويم. 

این شاعر به بيت دوازدهم این شعر اشاره و تصریح کرد: در بیت دوازدهم این سروده به طنز به استاد «آبِ زيركاه» گفته‌ام. سال گذشته به باستاني خبر انتشار گزيده‌اي از شعرهايم را دادم‌، باستانی نیز گفت: «من هم شما را به مقدمه‌اي میهمان مي‌كنم».

باستانی پاریزی در مقدمه‌ این کتاب به ارائه توضیحاتی درباره مجموعه شعر «حریر آرزو» و «آب زيركاه» كه نیکبخت در شعر به او گفته پرداخته است.

نیکبخت از حدود 20 سالگي به سرودن شعر روی آورده و در توضیح این امر اظهار داشت: دفتر شعري داشتم که در بيست و پنج سالگي گم شد. به همين دليل شعر را كنار گذاشتم. اما بعد از حدود 40 سالگي دوباره شروع به سرودن شعر كردم.

این شاعر درباره ویژگی ‌شعرهایش افزود: برای تمامی سروده‌هایم عنوانی در نظر گرفته‌ام و اسم كتاب هم عنوان يكي از همين شعرهاست. این سروده‌ها ساده و روان هستند. سعي كرده‌ام در فرم‌هاي كهن حرف تازه‌اي داشته باشم و از شاعر دیگری تقليد نكنم.

وی در پایان درباره چگونگی دست یافتن یک شاعر به زبان مستقل شعری‌اش توضیح داد: رسیدن به زبان مستقل شعری كاري بس دشوار است و من فكر مي‌كنم هنوز به آن حد و اندازه نرسيده‌ام كه زباني ویژه و مستقل شعر خودم را داشته باشم. در آغاز راه هستم و بايد از تجربه بزرگان شعر و ادب پارسي بهره بیشتری بگیرم. 

در مقدمه نوشته شده توسط باستانی پاریزی آمده است: «صحبت از خوب و بد شعر نيست. هر شعري براي صاحب خود يك ارزش خاص دارد. گويا حالت خاصي است كه به گوينده دست داده و به صورت كلمات متبلور شده و روي كاغذ آمده است. شاید بعضي بپسندند و بعضي نپسندند، شاید در حد شعراي بزرگ نباشد؛ ولي به هر حال اين نكته هست كه براي گوينده آن ارزش خاص خود را دارد ـ زيرا تصويركننده يك برهه از زمان، و يك لحظه از حالت خاص زندگي و احساس اوست و ربطي به خوش‌آيند اين يا بدآيند آن ندارد.»

در بخش دیگری از این مقدمه می‌خوانیم: «شعر، چون احساس دل صاحب شعر است، خوب و بد آن ربطي به كسي ندارد ـ آن‌ها كه مي‌پسندند مي‌خوانند، و آنها كه نمي‌پسندند ـ مي‌گذرند و رد مي‌شوند.»

در ادامه این مبحث از مقدمه آمده است: «شعر متوسط، هيچ وقت جا را براي شعر تنگ نمي‌كند و اتفاقا همه آن شعرهایی كه شهرت عام يافته‌اند روزگار اول از همين مقوله گفتارها داشته‌اند. اما چون صراف زمانه(يا به قول ما كرماني‌ها كمدار زمانه ـ آن كه با كمو گندم را پاك مي‌كند)، سنگ و ريگ‌ها را از دانه جدا مي‌كند، روزگاري مي‌رسد كه بعد از هفتصد سال، ما شاعري داريم به اسم حافظ، صاحب ديواني كه يك بيت هم شعر بد ندارد و مردم آن كتاب را در رف بالاي بخاري خود، كنار قرآن جاي مي‌دهند و شب و روز با آن فال مي‌گيرند. در واقع شعري از او باقي مانده كه با آب روان كه هيچ، با آب حيات هم مثل همان آب زيركاه، گوش به گوش راه مي‌رود.»

مجموعه شعر «حریر آرزو» شامل 40 غزل، دو مثنوي و تعدادي دوبيتي و رباعي در 104 صفحه‌ و شمارگان 1000 نسخه به تازگی توسط انتشارات فراديدنگار منتشر و روانه بازار نشر شده است.