حسین رحمانی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در زنجان اظهار کرد: کتاب «مخاطبه و گفت‌وگو با قرآن در مکتب اهل بیت (ع)» تألیف حسین رحمانی‌زاده و معصومه غنی‌لو، توسط انتشارات «بوستان کتاب» در دی‌ماه ۱۴۰۳ منتشر و روانه بازار نشر شد.
وی افزود: این کتاب در پی ارائه طرحی نو در مطالعات قرآنی است و بنا دارد با استفاده از سیره اهل بیت (ع)، الگویی را در ارتباط و تعامل با قرآن مطرح کند.
این نویسنده زنجانی گفت: در مورد چیستی ماهیت قرآن در طول تاریخ نظریات مختلفی مطرح شده اما رجوع به بیان و کلام معصومین (ع) نشان می‌دهد که قرآن تنها یک متن مکتوب مقدس نیست، بلکه ماهیتی پویا و همیشه خواندنی دارد و حقیقتی زنده و جاری در زمان است.
وی تصریح کرد: آنطور که در این کتاب آمده است، اهل بیت (ع) به گونه‌ای قرآن را قرائت می‌کردند که گویا همان لحظه مورد خطاب آیات هستند؛ لذا ارتباط دو سویه با آیات قرآن برقرار می‌کردند.
این نویسنده ادامه داد: یکی از وجوه مهم و درخشان سیره اهل بیت (ع) در تعامل با قرآن و کیفیت قرائت ایشان، گزاره‌هایی است که از سوی ائمه اطهار (ع) به سبک‌های گوناگون نظیر تضمین‌هایی از آیات قرآن و یا در پاسخ به اوامر و سؤالات در فحوای آیات به هنگام تلاوت (گاه در میان تلاوت و گاه در پایان آن) در مقام مخاطبه و گفتگو با آیات و عبارات قرآنی صادر شده‌اند.
وی گفت: به عنوان مثال نقل است که امام صادق (ع) پس از تلاوت آیه «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاس»، در پاسخ این خطاب می‌فرمود: اعوذ بربّ الناس و نیز از امام رضا (ع) نیز روایت شده است که پس از تلاوت آیه «ألیس الله بأحکم الحاکمین» در پاسخ این آیه می‌گفتند: بَلَی وَ أَنَا عَلَی ذَلِکَ مِنَ الشَّاهِدِینَ.
رحمانی‌زاده با بیان اینکه طبق دیدگاه محوری این کتاب، قاری قرآن همواره مخاطب قرآن است، گفت: بر همین اساس و مطابق سنّت اهل بیت (ع)، شایسته است که رویکردی فعال به هنگام قرائت قرآن داشته باشیم وخود را مخاطب آیات قرآن بدانیم. چرا که اگر قاری قرآن خود را در فضای مخاطبه با کلام‌الله حس کند، بی‌شک حال و هوای قرائتش متفاوت با قبل خواهد بود.
وی افزود: این کتاب در صدد پیجویی و احصاء مخاطبه‌های مأثور با آیات و سور قرآن در احادیث و روایات وارده و دسته‌بندی و در نهایت گونه‌شناسی این دسته از آموزه‌های حدیثی و روایی است.
رحمانی‌زاده ادامه داد: با توجه به اینکه این بخش از سیره معصومین یعنی عبارات و گزاره‌هایی که ایشان به هنگام قرائت قرآن بر زبان می‌آوردند، در قرون بعد مورد التفات واقع نشده و ظهوری در زندگی عموم مسلمانان نداشته است، پرداختن به این موضوع یعنی پیجویی چنین گزاره‌هایی و معرفی آن به مردم می‌تواند راهگشای بسیاری از مشکلات کنونی پیرامون فعالیت‌های قرآنی و انس با قرآن باشد.
نظر شما