به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كتاب، به طور دقیق يكي از جمله‌هاي معروف امام علي(ع) است كه بدين‌گونه دانش ناپيداكران او را در تمام قرون و اعصار به نمايش مي‌گذارد. گواه اين درياي گهربار و اقيانوس سرشار گفته ديگري است از رسول اكرم(ص) كه درباره وصي خود فرمود: «انا مدينةالعلم و علي بابها». روايت اخير، چنان‌كه در همين كتاب آمده از سوي فريقين به تواتر نقل شده و مورد تائيد قرار گرفته است. لذا نويسنده اين اثر نيز با تلاشي وافر و كوششي مخلصانه كوشيده است تا با غور در منابع و مآخذ در صدد جمع‌آوري روايات و احاديثي برآيد تا بتواند از طريق آنها دلايل صدق سخن رسول(ص) و حقانيت وصي او را بر كرسي بنشاند.

از اين‌رو كتاب حاضر آميزه‌اي است از عقل و نقل كه البته كفه نقل آن بر كفه عقل چربش فزون‌تري دارد. مولف كتاب در اين راستا، بسياري از منابع تاريخي، روايي، تفسيري و... را از مد نظر گذرانده و رواياتي را كه به تشخيص خود صواب دانسته از قلم نينداخته و به ذكر آنها، صرف‌نظر از اين كه در منابع اهل سنت باشد يا اهل شيعه، مبادرت ورزيده است. از اين رهگذر خواننده با دريايي از مباحث و مطالب گوناگون در عرصه‌هاي مختلف تاريخي، علمي، تفسيري، فقهي، قرآني و... روبه‌رو مي‌شود كه همين گردآوري مي‌تواند براي اهل ذوق و تحقيق مغتنم قلمداد شود.

اگر بخواهيم فهرستي از منابع و مراجع مورد استفاده نويسنده فراهم آوريم بي‌گمان اسامي بسياري از منابع درجه اول و امهات مآخذ را در آن مشاهده مي‌كنيم. اين امر خود گواه آن است كه نويسنده، بنابر وجدان علمي و روح امانتي كه در خود احساس مي‌كرده، كوشيده است سخني بي‌مدرك و سند بر زبان نراند. اما اين كه آيا هرآن چه در اين كتاب فراهم آمده از نظر صحت نيز مورد اعتنا و قابل اعتبار است، سخني است كه داوري درباره آن برعهده كارآگاهان و دين‌شناسان و حديث‌دانان است.

به هر حال نمي‌توان از اذعان به اين واقعيت خودداري كرد كه تا زماني كه منابع و مآخذ روايي ما، اعم از شيعه و سني، مورد تنفيح و تصحيح قرار نگيرد و سره را از ناسره و صحيح از سقيم و غث از سمين آن جدا نگردد بايد همواره به ديده احتياط به پاره‌اي از روايات نظر كرد. 

اين كتاب كه خود نمونه‌اي كوچك و مقتبس از الگوهاي بزرگتر و فربه‌تر حديثي و روايي است، به خوبي مدعاي ما را اثبات مي‌كند. چه، پاره‌اي از سخنان منتسب به حضرت علي‌(ع) في‌المثل درباره پيدايش جهان، مسايل طبي، مباحث زمين‌شناسي و تاريخي و ... چندان حيرت‌انگيز و ناباورانه است كه آدمي اگرچه نمي‌تواند مهر بطلان بر آن نهد اما از قبول آنها هم در ترديد مي‌افتد. 

بي‌گمان آنان كه عمري به شناسايي علوم اهل‌بيت(ع) و مقصد و مرام آن بزرگان اشتغال ورزيده و مويي سپيد كرده‌اند، بيش از ديگران بايد به اين‌گونه مسايل حساس باشند و نسبت به تبيين راست و ناراست آن، شجاعانه و مخلصانه كمر همت ببندند و چراغي فراروي طالبان بيفروزند. 

شيخ محمدرضا حكيمي در شهر كربلا به سال 1358 هجري قمري مصادف با 1937 ميلادي زاده شد و در همين شهر كه حوزه علميه‌اي با سابقه هزار ساله دارد و بيش از 30 مدرسه علميه در آن است كه نقش عمده‌اي در تغييرات فرهنگي و سياسي ايفا مي‌كنند، به تحصيلات خود ادامه داد. وي، در دامان خانواده‌اي منتسب به علم و پاكي و پرهيزگاري تربيت يافت و از همان اوان طفوليت در مجالس وعظ و سخنراني‌هاي مذهبي و دسته‌هاي عزاداري سالار شهيدان شركت فعال داشت. 

در سال 1380 قمري، خود به زي واعظان و سخنوران مذهبي درآمد و علاوه بر ايراد سخنراني و ارشاد مردم، دست به تأليف چندين اثر هم زد. از جمله: فوائد‌العبادة؛ القرآن، دراسة عامه؛ القرآن، يواكب‌الدهر؛ القرآن، علومه و تاريخه؛ القرآن، ثوابه و خواصه؛ القرآن، محورالعلوم؛ القرآن، يسبق‌العلم الحديث؛ سلوني قبل ان تفقدوني (كتاب حاضر در دو جلد). از وي همچنين پاره‌اي كتاب‌هاي ديگر نيز هست كه هنوز به زيور چاپ آراسته نشده است.

چاپ اجازه‌نامه و تفريظ آيت‌الله‌العظمي سيدمحمدبن مهدي‌الحسيني الشيرازي به مولف در ابتداي اين اثر، زينت بخش كتاب حاضر شده است.

آيت‌الله‌العظمي حاج شيخ ميرزا حسن احقاقي حائري، مصلح و مرجع عاليقدر ديني كويت در مقدمه خود بر كتاب حاضر مي‌نويسد: «سخنور دانشمند و پژوهشگر فرزانه، فاضل محترم آقاي حاج شيخ محمدرضا حكيمي بالاخره به وعده خود وفا كرد و درباره فضايل و مناقب امير مؤمنان(ع) دست به تأليف كتابي برد و آن را "سلوني قبل ان تفقدوني" ناميد. به راستي چه نام برازنده‌اي!
عنوان كتاب، يكي از مشهورترين گفته‌هاي آن حضرت است. اين جمله پيش از او حتي از هيچ پيامبري هم شنيده نشده است و هركس جز او كه جسارت كرده و چنين جمله‌اي را بر زبان آورده، رسوايي خود را آشكار ساخته است.
آقاي حكيمي كه پيش از اين درباره قرآن صامت، تأليفاتي را به چاپ رسانده بود اينك در مورد قرآن ناطق دست اندركار تأليف شده و اين خود نشانگر آن است كه اصل كمال، عنايت به قرآن و عترت به طور توأمان مي‌باشد. زيرا پيامبر(ص) فرموده است كه كتاب و عترت از هم جدا نمي‌شوند. يكي از رموز توفيق مؤلف در اين است كه وي مناقب علي(ع) را از منابع و مآخذ شيعه و سني نقل كرده تا راه انكار و مخالفت را برهمگان ببندد مگر كساني كه كينه و بغض و عداوت او را در دلشان نهفته دارند و يا از خوارج به حساب مي‌آيند. ايشان در اين زمينه بسيار تلاش كرده است و از خداوند مي‌خواهم كه بهترين پاداشي را كه ويژه نكوكاران است، به بركت حضرت علي(ع) به او ارزاني فرمايد.
نياز به گفتن نيست كه علي(ع) داراي پاره‌اي مقامات و مناقب است كه بسياري از مردم ظرفيت شنيدن آن را ندارند. ايشان خود در يكي از گفتارهاي گران‌بهايشان فرموده‌اند: "ان حديثنا صعب مستصعب لا يتحمله الا ملك مقرب او نبي مرسل او مؤمن امتحن‌الله قلبه للايمان (حديث ما دشوار و توان‌فرساست كه فقط فرشته مقرب به درگاه الهي يا پيامبر مرسل يا مومني كه خداوند دلش را به ايمان آزموده است، توان درك آن را دارد)."
از سالار شهيدان و مظلومان عالم هم نقل كرده‌اند كه همواره در قنوت نماز مي‌فرمود: "بار الها، آرامش از جانب توست و اراده، اراده تو و قدرت و نيرو از تو و تويي آن معبود يگانه كه جز تو خدايي نيست، تويي كه دل‌هاي بندگانت را منزل اراده خويش قرار داده‌اي و خردهاي آنها را نشانگر اوامر و نواهي خود گردانده‌اي، تو اگر بخواهي مي‌تواني زبان آنها را به گفتن رازها بازگشايي و اگر تو بخواهي، مي‌تواني عمق عقول آنها را به سوي نيستي براني."
آري رسول خدا(ص) خطاب به علي(ع) فرموده است: "هيچ‌كس جز خدا و من هرگز تو را نشناخت."
در واقع تمام اين معجزات و كرامت‌ها و علوم كه به علي(ع) و اولاد ارجمند وي منسوب است و در قالب صدها كتاب و چامه و مقاله فراهم آمده، همه و همه جلوه‌هايي از آثار امامت است كه با اين همه باز هم نمي‌تواند آيينه تمام نماي شخصيت و علوم ايشان باشد. زيرا مرغ خيال از رسيدن به چنين قله‌اي ناتوان است و چاره‌اي جز قناعت به مثال و نمونه ندارد. ما نيز در مقابل اين عظمت بايد سر فرود آوريم و چنان كه خود گفته‌اند قدسيت حقايق آنها را بي‌چون و چرا بپذيريم.
اما كساني كه فرا روي اين اسرار و تأويل متوقف شده‌اند نشان‌گر آن است كه آنان راز حكمت خدا و قدرت پروردگار را درنيافته‌اند و از جاده ايمان به در افتاده‌اند. والحمدلله الذي هدانا لهذا و ما كنا لنهتدي لولا ان هدانا الله.» 

دانش علي(ع) در آيينه نظم و نثر، مراجعات اصحاب به علي(ع) در امور مشكل، مناظرات امام علي(ع) درباره علوم و اديان مختلف، تتمه در باب امام‌شناسي و لزوم وجود امام در ميان مردم به عنوان يك ضرورت هستي‌شناختي، اوصاف امام علي(ع)، قضاوت‌هاي اميرالمومنين(ع) و آگاهي ائمه شيعه از غيب، عناوين هفتگانه فصول اين اثرند.

چاپ نخست كتاب «سرچشمه خورشيد» در شمارگاه 1500 نسخه، 485 صفحه و بهاي 98000 ريال راهي بازار نشر شد.