طاهری در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره مضمون شعرهای نخستین مجموعه‌اش گفت: غزل‌هایی که برای این مجموعه برگزیده‌ام بیشتر به موضوع‌های عاطفی، اجتماعی، اندیشه‌ای و عرفانی می‌پردازند.

وی در توضيح زبان سروده‌هایش اظهار داشت: در این شعرها به زبان و سادگی آن توجه ویژه‌ای داشتم. از سوی دیگر زبان سروده‌های این مجموعه منطبق بر نحو طبیعی کلام است. به بیان دیگر فضاهایی که در این شعرها ایجاد شده، فضاهایی است که از ناخودآگاه مخاطب انرژی دریافت می‌کنند و مخاطب را به سوی ارتباط با شعر می‌کشانند.

این شاعر درباره انگیزه‌اش از انتشار شعرهایش توضیح داد: تلاش جدی در هر زمینه‌ای به ویژه هنر باید به مخاطبان آن عرصه ارائه و بازخوردهای آن دریافت شود. اگر هنر تنها در ذهن هنرمند باقی بماند و عرضه نشود ادامه مسیر آن هنر که در این‌جا شعر است ناممکن خواهد بود.

وی مطالعه گسترده برای آشنایی با انواع زبان‌های آوانگارد و آرکائیک را در رسیدن یک شاعر به زبان شعری‌اش موثر خواند و تشریح کرد: شاعر باید در زمینه زبان‌های مدرن و کهن شعر مطالعه داشته باشد و با اندیشه‌های گوناگون ارتباط برقرار کند. اگر این ارتباط و مطالعه عمیق باشد در نهایت می‌تواند به یک اجمال در این زمینه دست یابد و با نحله‌های ادبی به شیوه‌ای ارتباط برقرار کند که زبان شعرش متاثر از زبان شعری ویژه‌ای نباشد.

طاهری ادامه داد: سیر و سلوک شاعر، طبقه‌بندی اندیشه‌های شخصی توسط شاعر در ذهن خود و آگاهی از این نکته که شاعر از شعر چه می‌خواهد و به دنبال چیست در شکل‌گیری زبان شاعر موثر است.

وی با تاکید بر این نکته که شعر آمیخته با اندیشه، تخیل و کلام شاعر است، یادآور شد: در دستیابی به زبان اين شعرها مواردی که برشمردم همگی موثر بودند. اما هیچ‌گاه نمی‌توان گفت این زبان به کمال رسیده است. هنوز زبان شعرهای من نیازمند مطالعه و آشنایی با نحله‌های مختلف ادبی است. اما به‌کارگیری این روند تا این‌جا سبب شده زبان سروده‌های من به حداقل تاثیرپذیری از دیگر شاعران برسد.