به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، بلقیس سلیمانی، نویسنده و منتقد، در دومین نشست از سلسله نشست‌های آزاد سازی خرمشهر که در سرای دایمی اهل قلم برگزار شد، به نقد و بررسی کتاب «یکشنبه آخر» اثر معصومه رامهرمزی پرداخت.
سلیمانی در این جلسه که «زن، جنگ، خرمشهر» نام گرفته بود، انتشار خاطرات جنگ را امری پسندیده دانست که باعث فراموش نشدن آن حادثه عظیم می‌شود.
وی که به عنوان اولین سخنران بعد از نویسنده کتاب صحبت می‌کرد، به برشمردن انواع خاطره نویسی پرداخت. به عقیده این نویسنده،هر کسی برای نوشتن خاطرات خود انگیزه خاصی را پیگیری می‌کند.
سلیمانی در این زمینه گفت: چند طیف هستند که همواره خاطرات خود را می‌نویسند. افرادی که پایگاه سیاسی دارند، افرادی که مبارزاتی را از سر گذرانده‌اند، اهل علم و نویسندگان و در نهایت انسان‌هایی که خاطرات جالب و قابل توجهی دارند.
به گفته این نویسنده، نوشتن و منتشر کردن خاطران جنگ تحمیلی باید با انگیزه فراموش نشدن این اتفاق صورت بگیرد و انتقال حقیقت به نسل بعدی به عهده افرادی است که خاطره‌هایی از زمان دفاع مقدس دارند.
سلیمانی خاطرنشان کرد: هویت انسان با روایت شکل می‌گیرد، خاطرات نوعی نامه اعمال است و وقتی کسی خاطرات خود را می‌نویسند، در واقع نامه اعمال خود را در مقابل دیدگاه همگان قرار می‌دهد و قضاوت دیگران را می‌طلبد.
این نویسنده درباره کتاب «یکشنبه آخر» گفت: نویسنده این کتاب توانسته روایت خوش‌آیندی را در قالب خاطره بنویسد. او از قالب خاطره نویسی نیز اندکی فاصله گرفته و برخی از عناصر داستانی از جمله عدم رعایت ترتیب زمانی را از داستان نویسی وام گرفته است و بدین طریق روایت خوش‌آیند و دلچسبی را نقل کرده است.
سلیمانی افزود : ماجرای این کتاب کاملآ مستند است و با حوادث اجتماعی پیوند خورده است، هرچند عناصری همانند روزنامه‌ها و یا رادیو در این کتاب غایب هستند و بهتر بود نویسنده برای اینکه فضای آن روز را به شکلی شیوا‌تر شرح دهد،به این جنبه‌ها نیز توجه می‌کرد.
این منتقد ادبی حس‌سازی های کتاب «یکشبنه آخر» را راضی کننده برشمرد و در این مورد تصریح کرد: در خاطره نویسی حس‌های فیزیکی همچون رنگ و بو و توصیفات، می‌توانند در ترسیم فضای اجتماعی مفید باشند. کتاب حاضر در این موضوع تا حدی موفق بوده و کار نویسنده آن راضی کننده است، هرچند باید بازخورد این کتاب را در نسل‌های آینده جویا باشیم.
سلیمانی در پایان، از نگاه طنز آمیز و طربناک کتاب «یکشنبه آخر» تمجید کرد. به باور این منتقد این نگاهر طنز گونه، نوعی سرزندگی و طراوت را در این روایت به وجود آورده است. او در این زمینه توضیح داد : جنگ به هر حال پدیده خشونت زایی است و طنز این کتاب تا حدی تلخی جنگ را گرفته است.
چهارشنبه ۲۴ مرداد ۱۳۸۶ - ۱۰:۵۶
نظر شما