جوادجزيني در گفت وگو با خبرگزاري كتاب ايران( ايبنا)، گفت: بسياري از منتقدان جلال آل احمد را مشهورترين نويسنده دهه 30 و 40 مي دانند. اين شهرت دلايل بسياري دارد، برخي از اين دلايل ادبي نيست .
وي تصريح كرد:" آل احمد" به عنوان يك نويسنده و فعال سياسي و اجتماعي شناخته شده كه حضور او در احزاب و فعاليت سياسي گواه اين ادعاست.
اين مدرس داستان نويسي با اشاره به مقالات" آل احمد" درباره روشنفكري گفت: تحول فكري"آل احمد" در دوران پرتلاطم زندگي‌اش در شهرت ادبي او بي تاثير نبوده است .
وي افزود:" آل احمد"در حوزه نويسندگي ،تجربه‌هاي شخصي و شناخته شده بسياري دارد؛ او ترجمه مي‌كرد، در حوزه نقد ادبي قلم مي‌زد و نگاه منتقدانه‌اي به آثار نويسندگان عصر خويش چون هدايت، جمال‌زاده و چوبك داشت.از او سفرنامه هايي چون "خسي در ميقات" نيز به جا مانده است.
جزيني ادامه داد :"جلال" براي خلق" ادبيات سوسياليستي" تلاش كرد. او با نوشتن مجموعه" سه تار " و تك داستان هايي چون "گلدسته"و "بچه مردم" فاصله‌اش را با نويسندگان نسل خودش حفظ كرد.
جزيني با اشاره به اين مطلب كه جلال آل احمد تلاش‌هايي در ايجاد نثر جديد كرد، اما در فرم داستان به جايگاهي نرسيد، ادامه داد: اگر چه نثري كه آل احمد مبدع آن بود ، مورد تقليد برخي از نويسندگان قرار گرفت، اما او از نظر فرم، نويسنده صاحب سبكي نيست.
یکشنبه ۱۸ شهریور ۱۳۸۶ - ۱۴:۳۳
نظر شما