به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، تشكري در ابتدا درباره استفاده از زندگي‌نامه معصومين (ع) در قالب‌هاي داستاني توضيح داد: درباره زندگي معصومين (ع) با چند نوع سختي مواجهيم كه اصلي‌ترين آن‌ها اين مساله است كه چقدر مجازيم اين حوزه‌ها را در قالب‌هاي داستاني بچينيم.
اين نمايشنامه‌نويس افزود: ما موضوعي به نام تخيل در اين ادبيات داريم كه در ادبيات ديني به آن تخيل مقدس مي‌گوييم. بر اين اساس بايد به كشف مقدس برسيم. در ادبيات ديني، نويسنده تعهدي ديني دارد و سعي مي‌كند چيزهايي را به كار گيرد كه جزو اعتقادش باشد و همواره در اين كنش و واكنش به سر مي‌برد.
نوينسده رمان «ولادت»همچنين افزود: گروهي از نويسندگان هم به سمت اسراييليات مي‌روند و غالبا جعل حادثه مي‌كنند. اين دسته اغلب با شهود مواجه نبوده‌اند؛ در حالي كه شهود، ويژگي اصلي ادبيات ديني است.
تشكري با توضيح درباره انواع آثاري كه ممكن است درباره شخصيت‌هاي ديني نوشته شود، گفت: موضوع مهم اين است كه آيا بايد از روي شواهد تاريخي گزارش‌نويسي كنيم؟ كه در اين صورت قطعا كاري انجام نداده‌ايم. سوال اين است كه در فاصله اين گزارش تاريخي تا خلق ادبيات، نويسنده چه كاري را بايد انجام دهد؟
وي اضافه كرد: ذراتي در تارخ وجود دارند كه ما بايد كشف كنيم و اين كشف مقدس وظيفه نويسنده است و بخشي از دستاوردهاي آن اين است كه ادراك مخاطب را از دانسته‌هاي قبلي‌اش فراتر مي‌برد و به او چيزي را ياد مي‌دهد كه قبلا نمي‌دانست.
اين نويسنده با بيان اينكه كشف نقاط تاريك تاريخ و دروني كردن آن‌ها وظيفه نويسنده است، گفت: كشف همه ناگفته‌ها و تبديل آن‌ها به ادبيات توسط نويسنده و شهود او انجام مي‌شود. در نتيجه ناشناخته‌هايي از دل گزارش‌هاي تاريخي بيرون مي‌آيد كه همه هوش و حواس مخاطب امروز را به كار گيرد.
تشكري در پاسخ به اين سوال كه آيا مي‌توان زندگي شخصيت‌هاي ديني و تاريخي را با المان‌هاي دنياي معاصر باز توليد كرد؟ گفت: ما مي‌توانيم زبان مكاشفه را به كار ببريم، بدون آنكه معاصرسازي كنيم. به شرط آنكه ناشناخته‌هاي ميان ادبيات و تاريخ را با روش‌هايي هنرمندانه در قالب داستان پر كنيم. بر اين اساس مساله ادبيات ديني و غير ديني مطرح مي‌شود و اينكه ادبيات ديني، بر حقيقت تكيه مي‌كند و ادبيات غير ديني بر واقعيت. واقعيت خدشه‌پذير و حقيقت خدشه‌ناپذير است.
وي در پاسخ به سوال ديگري مبني بر اينكه چه وجوهي از زندگي حضرت علي (ع) قابليت‌هاي داستاني بهتري دارند، گفت: وقتي درباره انسان كامل صحبت مي‌كنيم، همه جنبه‌ها به كمال مي‌رسند. همه بخش‌هاي زندگي اين امام از لحظه تولدشان كه در كعبه است، خلافتي كه بر پايه عدل است و مرگشان كه در مسجد اتفاق مي‌افتد، كمال يافته است.
اين نمايشنامه‌نويس تصريح كرد: زندگي اميرالمومنين (ع) آنقدر كامل است كه وقتي به آن نزديك مي‌شويم، به كشف مي‌رسيم و اين كشف زماني دست مي‌دهد كه كامل بودن را درك كرده باشيم.
تشكري پرداختن به موضوع انسان كامل را مساله مغفول ادبيات معاصر دانست و گفت: آنچه درباره حضرت علي (ع) گفته نشده، انسان كامل بودن است. ما هنوز در ادبيات به انسان كامل نرسيده‌ايم و خرد اين امام در بخش‌هاي مختلف زندگي‌اش، بهترين آيينه كمال است.
دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۸۹ - ۱۲:۵۴
نظر شما