علی‌پور در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره راز ماندگاری اشعار مشیری گفت: زبان مردمی مشیری در شعر راز ماندگاری اشعار اوست. این زبان مردمی شعر او و به ویژه ترانه‌هایش را قابل فهم کرده و سبب شده است تا مخاطب به راحتی با این شعرها ارتباط برقرار کند.
وی به درک صحیح مشیری از احساسات و عواطف جامعه اشاره و تشریح کرد: مشیری درک صحیحی از احساسات، عواطف، نیازها و ارزش‌های دورنی جامعه داشت و هنگامی‌که به سراغ شعر می‌رفت به خوبی می‌دانست که به کدام دغدغه مردم جامعه‌اش در شعر بپردازد و اثری را خلق کند که برای مخاطب قابل قبول باشد.
این شاعر زبان صمیمی مشیری را ناشی از فکر و اندیشه صمیمی او خواند و اظهار داشت: صمیمت زبان شعری مشیری در اقبال مخاطب به شعر او بی‌تاثیر نبوده است. این صمیمیت زبان ریشه در فکر و اندیشه او دارد.
وی درباره ترانه‌های مشیری که برای اغلب آن‌ها موسیقی ساخته شده است توضیح داد: شعرها و به ویژه ترانه‌های مشیری را از محکمترین و صمیمی‌ترین ترانه‌های روزگار می‌دانم. در میان آثار مشیری کمتر ترانه یا شعری را می‌توان یافت که اجرا شده باشد و مخاطبان از آن استقبال نکرده باشند.
علی‌پور در پایان افزود: به اعتقاد من مشیری را می‌توان یکی از نام‌آوراترین شاعران و ترانه‌سرایان روزگار به حساب آورد و حتی از نظر جایگاه شعری او را هم‌سطح هوشنگ ابتهاج دانست.
سه‌شنبه ۳۰ شهریور ۱۳۸۹ - ۱۲:۳۹
نظر شما