به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)،بهمني با بيان مطلب فوق افزود: حافظ را بايد با شرايط روزگار خودش بسنجيم. در اين صورت خواهيم ديد كه شعر او با اين شرايط در ارتباط مستقيم است. 

وي با بيان اين كه حافظ غزل هايش را تنها براي روزگار خودش نسروده است، يادآور شد: اگر به شرايط اجتماعي كه حافظ در آن باليده و رابطه دوسويه شعر او و اين شرايط توجه كنيم، مي‌بينيم كه حافظ نه تنها براي زمانه خودش، بلكه براي آيندگان نيز مي‌سروده است. او آينده را مي‌ديد. 

بهمني تاكيد كرد: شاعر امروز اگر از حافظ همين نكته را بياموزد كه كار روزمره و مناسبتي انجام ندهد، درس بزرگي گرفته است. حافظ مي‌گفت: غلام آن كلماتم كه آتش انگيزد/ نه آب سرد زند بر سخن به آتش تيز. او در پي چنين كلمات و چنين شعرهايي بود.

شاعر «گاهي دلم براي خودم تنگ مي‌شود» در ادامه خاطرنشان كرد: حافظ تسليم زمانه خود نبود. البته او زمان خود را به خوبي دريافت، اما بايد توجه داشت كه حس مشتركي كه شاعر با انسان‌هاي پيرامونش دارد، به آينده پيوند مي خورد، چرا كه اين انسان‌ها تكثير آينده‌اند. درك پيرامون از اين لحاظ براي شاعر اهميت بسيار دارد. 

بهمني در پايان تصريح كرد: پيرامون ما با پيرامون آينده ما تفاوتي ندارد. مشكلات اساسي امروز، مشكلات اساسي ديروز و فردايند. حافظ به خوبي متوجه اين نكته بود.