علی عبداللهی در گفت و گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گونتر گراس را نویسنده‌ای دشوار نویس دانست که سبک بزرگان ادبیات آلمان و افرادی چون توماس مان را زنده نگه داشته است. وی در این زمینه گفت: گراس نویسنده‌ای دشوار نویس است. نوشته‌های او سبک و سیاق خاص خود او را داراست، اما او را می‌توان ادامه دهنده راه بزرگان ادبیات آلمان و افرادی چون توماس مان دانست.

گونتر گراس، نویسنده،‌ مجسمه ساز و نقاش آلمانی، و برنده جایزه نوبل ادبیات، فردا 16 اکتبر 2007 میلادی، 80 ساله می‌شود. وی از برجسته‌ترین نویسندگان آلمانی زبان محسوب می‌شود و تاکنون جوایز زیادی از جمله جایزه نوبل ادبیات (1999)، جایزه توماس مان (1996)، جایزه گئورک بوشنر (1965) و جایزه شاهزاده آستوری (1999) را به دست آورده است.

 همچنین دو سال پیش در سال 2005 میلادی از سوی دانشگاه برلین به این نویسنده دکترای افتخاری اهدا شد.

مترجم «دنیای گونتر گراس» اضافه کرد: قلم گراس قلمی سنگین و فاخر است. هرچند او ضمن حفظ این ادبیات، از زبان کوچه‌بازاری استفاده می‌کند و این مسئله ترجمه آثار او به زبان‌های دیگر را بسیار دشوار کرده است.

عبداللهی از ترجمه‌های فارسی که از آثار این نویسنده عرضه شده‌اند انتقاد کرد و گفت: ترجمه‌هایی که از آثار این نویسنده به بازار کتاب ایران ارائه شده‌اند چنگی به دل نمی‌زنند. در این میان تنها ترجمه سروش حبیبی و کامران فانی توانسته‌اند حق مطلب را ادا کنند.

این مترجم ادامه داد: گراس نویسنده‌ای خاص پسند است. در ایران هم تنها عده‌ای خاص از مطاله آثار او لذت می‌برند. یکی از علت‌های این مسئله این است که آثار او کاملا آلمانی هستند و درک آن برای خواننده‌ای که با فرهنگ آلمان آشنا نیست، سخت است. او همانند هاینریش بل و یا هرمان هسه جهانی ننوشته است.

عبداللی در ادامه، گراس را انسانی متعهد دانست و از او به عنوان وجدان بیدار جامعه یاد کرد. وی در این زمینه توضیح داد: هر چند گراس خود در جوانی و به علت فقر مجبور شد در ارتش آلمان هیلتری خدمت کند،‌ اما مخالفت خود را با جنگ افروزی همواره ابراز کرده است و همواره از حوادثی چون جنگ ویتنام ابراز انزجار کرده است. او امروزه نیز در مورد تحولات سیاسی و اجتماعی ساکت ننشته است.

این مترجم سیاست را فعالیت جانبی گوراس دانست و عنوان کرد: ادبیات گوراس هرگز به ادبیاتی سیاسی و یا سفارسی به معنای مبتذل کلمه سقوط نکرده است و همواره قلم خود را از سیاست مصون داشته است. به عنوان مثال هرگز نمی‌توانیم در سروده‌های او ردی از سیاست بیابیم.