به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عليرضا اخلاقي در بخشي ار مقدمه اين اثر نوشته است: "آن‌چه پيش روي شماست، برداشت امانت‌دارانه من از رويداد بزرگ عمليات مرواريد است كه در فرصتي كوتاه از همكلامي با بازماندگان جانباز اين حماسه بزرگ حاصل شده است. 

مرواريد، نوشتاري است در مرز خاطره‌نگاري و رمان كه با تجربه فيلم‌نويسي و فيلم‌سازي من زينت يافته و جوهره جذابيت‌اش را وامدار واقعيتي است كه حماسه‌آفرينان نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران، با هماهنگي نيروي هوايي در پاييز 1359 به حافظه تاريخ سپردند."

كتاب "مرواريد" در 9 فصل با عناوين "ناوچه پيكان"، "ديو پليد جنگ"، "خونين‌شهر"، "دريا در آتش"، "روزهاي انتخاب"، "عمليات مرواريد"، "درياي پُرآشوب"، "شب طولاني" و "سي سال بعد" تدوين شده است.

سبك روايت حوادث و خاطرات در اين اثر،‌ تلفيفي از ديالوگ‌نويسي در فيلم‌نامه‌ها و رمان‌نويسي است، اما نويسنده سعي كرده كه به پايه‌هاي استنادي عمليات مرواريد و حماسه ناوچه پيكان، پايبند باشد.

فصل هشتم كتاب "مرواريد" با عنوان "شب طولاني"، بر اساس خاطرات ناخدا دوم ناصر سرنوشت، يكي از بازماندگان ناوچه پيكان كه حدود 24 ساعت همراه يك اسير عراقي در آب‌هاي خليج‌فارس سرگردان بوده اند، تدوين شده و در بخشي از اين فصل آمده است: "باران مي‌بارد و شب، بر سراسر خليج‌فارس دامن گسترده است... در اين تاريكي بي‌انتها دو نفر به آرامي شنا مي‌كنند، دو مرد مجروح كه هنوز با طنابي بلند به هم بسته شده‌اند و به گونه‌اي هماهنگ،‌ در نوبت‌هاي مشخص گاه به پشت روي آب مي‌خوابند و گاهي شنا كردن را از سر مي‌گيرند...
ـ اخي!... اين‌وري. مسيرمون اين‌طرفيه... بيا تعال!
عراقي نگاه مي‌كند و دوباره جرعه‌اي از آب دريا را مي‌نوشد. سرنوشت ابرو در هم مي‌كشد.
ـ آنقدر از اون آب شور نخور. لا تشرب... don't drink. آب دريا آدمو وحشي مي‌كنه... قاطي مي‌كني.
ـ قاطي؟
ـ آره قاطي. ديوونه، crazy، نخور...
عراقي كمي آرام‌تر مي‌شود، اما سرنوشت مي‌داند كه نجات يافتن از اين مخمصه به اين آساني‌ها نيست..."

كتاب "مرواريد"، فردا (26 اسفند ماه 89) در پايگاه دريايي خرمشهر رونمايي خواهد شد. این کتاب توسط معاونت نیروی انسانی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در قطع وزیری و 191 صفحه منتشر شده است.

عمليات مرواريد، روز هفتم آذر سال 1359 توسط رزمندگان نيروي هوايي و دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران انجام و اسكله‌هاي البكر و العميه عراق منهدم شدند. نتيجه اين رویارویی، از كار انداختن بيش از 50 درصد توان رزمي نيروي دريايي صدام بود.

ارتش متجاوز صدام با تمام قوا در صدد بازپس‌گيري این پايانه‌هاي نفتي برآمد كه ناوچه "پيكان" نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ايران به تنهايي توانست كشتي‌ها و هواپيماهاي عراقي را از صحنه نبرد خارج كند.