كتاب تاريخ خط نوشته آلبرتین گاور با ترجمه عباس مخبر و کوروش صفوی برای سومینبار از سوی نشر مرکز به چاپ رسید.
آلبرتین گاور در پیشگفتار آورده است: بیشتر آثار منتشر شده پیرامون تاریخ خط، نوشتار را به طور عمده وسیلهای برای تولید دوباره زبان با استفاده از نمادهای بصری تلقی کردهاند. اگر هدف نوشتار، تولید دوباره زبان باشد، رضایتبخشترین و به لحاظ عملی پیشرفتهترین شکل نوشتار آنست که زبان را با بیشترین حد دقت و اقتصادیترین شیوه بازتولید کند، که ناگزیر به الفبا ختم میشود. به همین ترتیب اگر نوشتار بر کاربرد نمادهای بصری استوار باشد، مناسبترین ماده برای دریافت و حفظ چنین نمادهایی طبعاً کاغذ خواهد بود.
طی سی سال گذشته و بویژه در ده سال اخیر، این تصور عمیقاً تغییر کرده است. ما همچنانکه به سمت دوره جدید تکنولوژی اطلاعات پیش میرویم، ذخیرهسازی، حفظ و در نهایت اشاعه دانش به تدریج وابستگی خود را به فرایند عملی نوشتار از دست میدهد. شاید وقت آن فرا رسیده باشد که به ارزیابی دوبارهای از مفهوم نوشتار و خط بپردازیم و آن را از دیدگاه کارآیی در ذخیرهسازی اطلاعات و نه صرفاً زبان مد نظر قرار دهیم.
درباره جنبههای گوناگون نوشتار، خطوط مختلف، تاریخچه و رابطه احتمالی آنها با یکدیگر آثار گسترده و بیشماری وجود دارد و این مختصر هیچگاه ادعای رقابت با پژوهشهای متخصصان این امور را ندارد. این کتاب هدفی همگانیتر را دنبال میکند که همانا توجه به نوشتار در مفهوم موجود اواخر قرن بیستم به عنوان عامل ذخیرهسازی اطلاعات و بررسی کنش متقابل میان جامعه و نوشتار است.
گفتنی است این کتاب برای نخستینبار در سال 1367 به چاپ رسیده بود كه مورد تشویق هیأت داوران کتاب سال 1368 قرار گرفت.
نشر مرکز چاپ دوم «تاريخ خط» را در 1100نسخه، 280 صفحه و قطع رحلی به بهای 78000 ریال از اوایل آبانماه در اختیار علاقمندان قرار ميدهد.
نظر شما