حمزه‌علي نورمحمدي، مدير گروه كتابداري و اطلاع‌رساني دانشگاه شاهد در گفت و گو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) خاطرنشان كرد: با وجود اين‌كه مطالعات علم‌سنجي يكي از ضرورت‌هاي اساسي برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري علمي و پژوهشي محسوب مي‌شود، تاكنون به صورت رسمي هيچ‌كدام از دانشگاه‌هاي كشور داراي دوره مستقل علم‌سنجي نبوده‌اند. تنها در برخي از دروس و تحقيقات علوم كتابداري و اطلاع‌رساني از جمله مجموعه‌سازي و اقتصاد اطلاعات و همچنين در بسياري از پايان‌نامه‌هاي كارشناسي ارشد و دكترا، مباحث علم‌سنجي مورد مطالعه متخصصان كتابداري و اطلاع‌رساني قرار گرفته است.
فارغ‌التحصيل رشته علم‌سنجي دانشگاه برلين، به بيان رابطه علم‌سنجي و كتابداري پرداخت و توضيح داد: شكل‌گيري رشته تخصصي جديد علم اطلاعات متاثر از علوم كتابداري، ارتباطات، رايانه و رياضي است. پس از جنگ جهاني دوم با افزايش توليد علمي و پيدايش علم اطلاعات (با گرايش‌هاي كتاب‌سنجي و علم‌سنجي) با پيشرفت علم روبه‌رو شديم. عواملي چون لزوم سنجش و ارزيابي علم، شناسايي موثرترين سازمان‌ها، افراد و عوامل مرتبط با توليدات علمي، مطالعات تحليلي استنادي و شناسايي نشريات هسته و رهبران علمي هر حوزه، توجه متخصصان علم كتابداري و اطلاع‌رساني را به علم‌سنجي جلب كرد.
نورمحمدي تصريح كرد: اثرگذاري هرچه بيشتر يافته‌هاي علمي، ترغيب دانشمندان، ايجاد فضاي رقابتي سالم، ارزيابي صحيح و رتبه‌بندي پژوهشگران، كمك به سياست‌گذاري علمي و پژوهشي و در نهايت توسعه علم و فناوري اهداف اصلي علم‌سنجي است.
وي به تاريخ پژوهش‌هاي علم‌سنجي اشاره كرد و گفت: دهه 1350، بنياد ملي علوم آمريكا و سپس در دهه 1960 سازمان همكاري و توسعه اقتصادي اروپا، شاخص‌هايي را براي سنجش علم و فناوري ارايه دادند. دوبروف و كارنوا در روسيه نخستين كساني بودند كه واژه علم‌سنجي را ابداع و افرادي مانند لوتكا، برادفورد و زيف نيز به منظور بررسي توزيع انتشارات بر اساس مولفان و نشريات، مدل‌هايي را پيشنهاد كردند.
سه‌شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۰ - ۱۰:۳۳
نظر شما