داود قاسم‌پور در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) اظهار كرد: خاطرات انقلاب به صورت خود نوشت و ديگر نوشت جمع‌آوري مي‌شوند. مشكلي كه در بخش خود نوشت با آن رو‌به‌رو هستيم خود محوري افراد در نقل خاطرات و پر رنگ شدن نقش آن‌ها در وقايع است.
وي ادامه داد: بنابراين كسي كه به مطالعه خاطرات خود‌نوشت مي‌پردازد بايد شناخت و پيش زمينه ذهني نسبت به وقايع داشته باشد.
قاسم‌پور نقد را عنصري مهم در بيان خاطرات دانست و گفت: در ميان خاطرات نوشته شده كمتر راويياي به نقد فعاليت خود يا جرياني كه با آن درگير بود‌ه است مي‌پردازد. در حالي كه نگاه نقادانه به ماجراها به نفع پژوهشگر است زيرا در نقد وقايع سخن از مباحثي به ميان مي‌آيد كه راوی در بيان خاطرات ضرورتي به بازگويي آن‌ها احساس نمي‌كند.
وي افزود: در اين صورت مخاطب عام در جامعه كه پيش زمينه ذهني از افراد انقلابي ندارد، وقتي شروع به مطالعه خاطرات مي‌كند گمراه مي‌شود و براي رهايي از اين وضعيت تحميلي بايد ديگر كتاب‌هاي مشابه را مطالعه و مقايسه كند و ببيند آيا ادعاي راوي خاطره درباره وقايع درست است يا خير.
مدير نقد گروه تاريخ مركز اسناد انقلاب اسلامي، مشكل ديگر را مربوط به خاطرات ديگر نوشت دانست و گفت: اين آثار توسط مراكز مختلف تدوين مي‌شوند و مباحث مطرح شده در كتاب‌ها با توجه به چارچوب و سياست آن‌هاست. به گونه‌اي كه بر اساس سياست يك مركز پژوهشي برخي از مقاطع حذف مي‌شوند يا پاورقي‌هايي در توضيح موضوع مورد نظر در حاشيه كتاب آورده مي‌شوند كه اهميت خاطرات را تضعيف مي‌كنند. اين نگاه از توان و استعداد محقق در بررسي يك موضوع تاريخي مي‌كاهد.
وي معتقد است: حال اگر افرادي كه صاحب خاطره هستند به طور مستقل اقدام به بيان و ثبت خاطرات كنند مي‌توانند مباحث را مانند كليد معما‌هاي تاريخي در اختيار محققان قرار دهند يا اگر فرصت يا علاقه‌اي به انتشار آثار ندارند مي‌توانند با همكاري مراكز تحقيقي، آرشيوي از اطلاعات اين منابع خام را براي دستيابي به داده‌هاي درست در اختيار محققان قرار دهند.
دوشنبه ۲۶ دی ۱۳۹۰ - ۱۲:۴۵
نظر شما