سه‌شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۵:۰۳
كريمي‌پور: مركز و مرجعي رسمي براي تبليغ كتاب ايجاد شود

مدير انتشاراث روايت فتح گفت: نخستين موضوع موثر در بحث تبليغ كتاب،‌ وجود يك مركز و مرجع رسمي است كه وظيفه‌ شناسايي ظرفيت‌هاي موجود و ايجاد ظرفيت‌هاي جديد را با وضع قوانين لازم بر عهده بگيرد و با اعلام مطالبات ناشران در كنار كار كارشناسي، به آن‌ها در توزيع و تبليغات كمك كند./

محمدحسين كريمي‌پور در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، اظهار كرد: در حوزه تبليغ كتاب، بايد بين كار فرهنگي و كار تبليغي تفاوت قائل بود. در بخش فرهنگي، تمام توليدات، محصول‌ و داراي به هم‌ پيوستگي‌اند و بر اساس ذات كار فرهنگي همواره بايد مورد ارزيابي قرار بگيرند.

وي ادامه داد: كتاب محصولي زنده و داراي حيات است. بنايراين يك ناشر فعال و پويا به اقتضا و نياز مخاطب دست به توليد كتاب مي‌زند و از مرحله نخست ارايه ايده‌ تا نگارش، صفحه‌آرايي و طراحي و غيره نياز مخاطب را لحاظ مي‌كند. همچنين همزمان با عرضه محصول و تبليغ آن، بستر لازم براي بازخوردگيري را فراهم مي‌آورد.

كريمي‌پور افزود: به عنوان نمونه در نمايشگاه‌هاي استاني كه بيشتر جامعه مخاطب آن را جوانان تشكيل مي‌دهند، امكان ايجاد ارتباط با مخاطب از طريق يك شبكه فرهنگي و راه‌هاي ديگر فراهم است. در اين زمينه احترام و توجه به خواسته مخاطب را بايد مدنظر قرار داد و براي آن هزينه كرد. بررسي علمي و كارشناسانه درباره شناخت موضوع تبليغ، روش‌ها و شرايط آن از موارد ضروري براي موفقيت است.

مدير انتشارات روايت فتح با تاييد اين نكته كه تاكنون روش‌هاي به كار رفته در حوزه تبليغ توسط ناشران آن چنان كه بايد موفق نبوده است گفت: يك ناشر در مراحل پژوهش، نگارش، انتشار و توزيع كتاب مجبور به پرداخت هزينه‌هاي مختلف است و تبليغ براي كتاب‌، هزينه‌ مضاعفي براي او به همراه دارد. ابزارهاي تبليغ نيز آن قدر متنوع‌اند و تخصصي شده‌اند كه براي هر ابزاري مي‌بايست از روشي خاص استفاده كرد.

وي ادامه داد: ناشر قبل از هر كاري بايد محيط تبليغات را بشناسد و براساس آن برنامه‌ريزي كند. به عنوان نمونه در كاركردهاي ابزارهاي تبليغاتي بايد گستره‌ پوشش آن‌ها را شناخت، مانند آن‌كه يك وسيله‌ ارتباط جمعي در كجا مؤثرتر است.

كريمي‌پور درباره نقش ناشر و حمايت از ناشران گفت: انجام كارهاي فرهنگي به ويژه در حوزه فرهنگ مكتوب سودآور نيست. اين مساله درباره ناشران ارزش‌مدار مانند انتشارات روايت فتح به دليل نبود برابري تراز بسيار عميق‌تر است. 

وي ادامه داد: تبليغ كتاب مقوله نسبتا جديدي است كه ناشر بايد براي آن برنامه‌ريزي و هزينه كند. اين هزينه گزاف باعث بالا رفتن هزينه توليد كتاب و به ناچار قيمت كتاب و كاهش قدرت خريد مخاطب مي‌شود. صدا و سيما در بحث تبليغ براي كتاب بايد قوانين و حمايت‌هاي لازم را وضع و به ناشران اطلاع‌رساني كند. بايد ظرفيت‌هاي جديدي در رسانه ملي ايجاد و شبكه ويژه‌اي براي مقوله كتاب و كتابخواني و توجه به كتاب در برنامه‌هاي شبكه‌هاي مختلف صدا و سيما ايجاد شود. 

مدير انتشارات روايت فتح اختصاص درصدي از بودجه فرهنگي كشور و سازمان‌هاي دولتي را براي ترويج كتاب و كتاب‌خواني به صورت يك برنامه واقعي نه به عنوان يك برنامه غيرواقعي و تنها براي ارايه گزارش به مقامات و مسوولان مربوط ضروري خواند و گفت: شهرداري وظيفه انجام تبليغات محيطي را در بالابردن سطح فرهنگ عمومي جامعه دارد. همچنين اختصاص بخشي از ظرفيت‌هاي مذكور (مانند بيلبوردهاي تبليغاتي) به موضوع تبليغ كتاب با بررسي كارشناسانه مي‌تواند يكي از راهكار‌ها باشد اما به نظر مي‌رسد چنين برنامه‌اي در دست اجرا نيست.

وي افزود: نخستين موضوع موثر در بحث تبليغ كتاب،‌ وجود يك مركز و مرجع رسمي است كه وظيفه‌ شناسايي ظرفيت‌هاي موجود و ايجاد ظرفيت‌هاي جديد با وضع قوانين لازم را بر عهده بگيرد و با توجه به مفهوم تبليغ و اعلام مطالبات ناشران، به آن‌ها جنبه قانوني ببخشد و در كنار كار كارشناسي، به ناشران در جهت توليد، توزيع و تبليغات كمك كند.

اين ناشر گفت: در واقع بايد كتاب را به عنوان يك هويت و محصول فرهنگي متفاوت ديد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان متولي كار فرهنگي كشور مي‌تواند با همكاري شهرداري‌ها ظرفيت‌هاي تبليغي را فراهم كنند. البته ايجاد بستر تبليغاتي بايد با بررسي علمي و برگرفته از نگاه پژوهشي، به دور از هياهو و شعار باشد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط