به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، خلاقي، درباره ماجراي نگارش اين كتاب توضيح داد: «كوه سرگردان» قبل از سال 1386 نوشته شده است و سيمين خانم درباره اين كتاب با من صحبت كرده بود كه در واقع جلد سوم کتاب «جزيره سرگردان» او بود. بعد از سال 1386 و زماني كه خانم دانشور بيمار شد، من به دنبال اين كتاب مي‌گشتم، ولي آن را پيدانكردم؛‌ البته با وزارت ارشاد نيز اين موضوع را در ميان گذاشتيم و مسوولان احتمال وجود آن در اين وزارتخانه را مردود دانستند.

وي افزود: در كوير محلي به نام «ساربان سرگردان» وجود دارد، ‌ولي كوهي به اين نام را من نمي‌شناسم. ‌بانو دانشور از به پايان رساندن اين رمان كه آن را «كوه سرگردان» نام گذاشته بود، با من و همسرم صحبت كرده بود و اين موضوع مربوط به قبل از سال 1386 بود. ایشان بعد از آن ديگر نه چيزي ‌خواند و نه ‌نوشت. 

خلاقی که خود پزشک است احتمال ابتلای سیمین دانشور به بیماری فراموشی را تکذیب کرد و گفت‌: بيماري ايشان فراموشی یا آلزايمر نبود. اين بانو به نوعي بيماري بانام «دمانسيل» ‌يعني همان كوچكي و پيري مغز مبتلا شده بود،‌ ولي بستگانش را مي‌شناخت و مشکلی در این زمینه نداشت. 

وي در ادامه پيشنهادش را براي تبديل خانه سيمين، ‌جلال و نيما به موزه ارايه كرد، گفت: خانه سيمين و جلال در صد متري خانه نيما یوشیج قرار دارد و آن‌ها با هم رفت و آمد صميمانه‌اي داشتند. خانه نيما را «شراگيم»، ‌پسرش، ‌فروخته بود و صاحب بعدي آن مي‌خواست آن را خراب و تبديل به آپارتمان كند كه سيمين از اين كار جلوگيري كرد. در حال حاضر هم دور اين خانه كه بنايي يک طبقه و داراي شيرواني است، ديواري موقت كشيده شده و همچنان متروكه مانده است كه امیدوارم سرنوشت خانه سيمين و جلال این نباشد.

وي درباره كتابخانه و اشياي ديگر خانه اين زوج نويسنده گفت: در اين خانه كتابخانه‌اي هست كه جلال آن را در سال 1331 ساخت و اين كتابخانه سه متر عرض و 8 متر طول و حدود 3 هزار جلد كتاب دارد. همچنين اشيايي مانند پرتره جلال و سيمين و دست نوشته‌هايشان بايد حفظ و نگهداري شود. اين بنا مي‌تواند با يک بازسازي داخلي و مسووليت يک متولي از وزارت ارشاد يا خانواده دانشور به مكاني فرهنگی براي بازديد علاقه‌مندان تبديل شود.
 
خلاقي تصريح كرد: خانم دانشور در نامه‌اي كه مربوط به 10 سال گذشته است، از خانه‌اي با نام «خانه نيما،‌ جلال و سيمين» نوشته و حرف زده بود و به نظر مي‌رسد كه ايشان نيز دوست داشت اين خانه به موزه‌ و سندي فرهنگي تبديل شود و قابل بازديد براي علاقمندان باشد.
 
همچنين غلامرضا امامي، نويسنده و از دوستان نزديک خانواده دانشور نيز درباره اشياي خانه اين زوج داستان‌نويس توضيح داد:‌ در اتاق نشيمن اين خانه كتابخانه و مقداري پوشه و مطالب چاپ شده از خانم دانشور باقي مانده است. در اتاق خواب ايشان هم تعدادي دست‌نوشته و دست‌خط وجود دارد. 

وي افزود: در اين دو بخش نقاشي‌ها، ‌همراه با تصاويري از سيمين و جلال بر ديوارها آويخته‌اند و در زيرزمين هم كتاب‌هاي انگليسي و كتاب‌هاي ديگري هست؛ ولي محتويات دقيق‌تر آن هنوز مشخص نيست. 
  
امامي درباره محتواي آثار كتابخانه خانه زنده ياد دانشور از ديدگاه خود توضيح داد: ‌اين كتابخانه از این جنبه برای من جالب بود که در آن كتاب‌هايي از آثار داستان‌نويسان زن ايراني را ديدم كه خانم دانشور آن‌ها را مطالعه مي‌كرده است. 

پيشنهاد عده‌اي از نويسندگان و مسوولان وزارت ارشاد بر آن است كه اين خانه بدون تغيير در ساختمان اصلي و همراه با ثبت و فهرست‌نگاری آثار مکتوب نگهداري شده در آن، به عنوان سندي فرهنگی و ملی برای آیندگان حفظ شود.

خانه سیمین دانشور و جلال آل‌احمد در شميران و در مساحتي افزون بر 420 متر مربع ساخته شده و به ثبت میراث فرهنگی رسيده است.