محمدعلی اسلامی‌ندوشن در گفت‌وگو با «ایبنا»، درباره کتاب‌های تاریخی که برپایه منابع و مستندات نوشته نمی‌شوند، اظهار کرد: در دیگر کشورها نیز چنین کتاب‌هایی منتشر می‌شوند، این کتاب‌ها تاریخ خیالی به‌شمار می‌روند و در دیگر کشورها به زبان‌های دیگر نیز تاریخ را این‌گونه روایت می‌کردند که هم برجای بماند و هم زمینه‌ای برای سرگرمی مخاطب باشد.
این پژوهشگر گفت: بخشی از این‌گونه داستان‌های تاریخی، ذهنیتی تخیلی در بستری تاریخی به‌شمار می‌روند که مطالب آن خواننده را به خود جذب می‌کنند اما این دسته از کتاب‌ها براساس هیچ منبع تاریخی نوشته نمی‌شوند. برای نگارش تاریخ‌های سرگرم‌کننده بستر زمانی که دستمایه نوشتن این گونه تاریخ است، بسیار اهمیت دارد.
این نویسنده و استاد دانشگاه افزود: با انتشار این دسته کتاب‌ها مخالف نیستم. رمان‌های تاریخی ایران در واقع زمینه‌ای برای آشنایی با تاریخ و علاقه‌مند کردن جویندگان آن است، همچنین هدایت کردن افراد به حقیقت‌های تاریخی از راه منبع‌های معتبر به‌شمار می‌رود.
نویسنده کتاب «صفحه‌ای از تاریخ ایران و یونان در بستر باستان» ادامه داد: در هر حوزه‌ای کتابشناسی‌هایی وجود دارد که فهرست کتاب‌های آن حوزه را گردآوری کرده‌اند، در بخشی از حوزه‌های تاریخ نیز برخی منابع پراکنده جمع‌آوری و تدوین شده‌اند.
این مترجم و منتقد بیان کرد: به‌طور مثال، افرادی مانند ایرج افشار کتابشناسی فردوسی و شاهنامه را گردآوری کرده بودند. درباره منابع تاریخی نیز انجام این کار بسیار بااهمیت و از مسایل مهم در پژوهش‌های آینده به شمار می‌رود.
اسلامی‌ندوشن در پایان گفت: لزوم گردآوری منابع در یک کتابشناسی لازمه کار پژوهشگران تاریخ است زیرا هنگام کار به منابع پراکنده‌ای برمی‌خوریم و باید برای پژوهش‌های بعدی از همین منابع استفاده کنیم، بنابراین گردآوری آن‌ها کمک بسیار بزرگی به تحقیق‌های آینده تاریخ می‌کند.
محمدعلی اسلامی‌ندوشن، زاده ۱۳۰۴ در ندوشن یزد، شاعر، منتقد، مترجم و پژوهشگر است. از کتاب‌های وی می‌توان به «ایران و تنهاییش»، «داستان داستان‌ها»، «ایران و جهان از نگاه شاهنامه» و «ایران را از یاد نبریم» اشاره کرد.
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۰
نظر شما