كبيري به خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، گفت: اين داستان، زندگي ايرانيان را در خارج كشور شرح مي‌دهد و هر شخصيت آن مي‌تواند نماينده يك قشر از جامعه ايرانيان باشد كه از ايران رفته‌اند.
وي افزود: تصور بسياري از كساني كه در ايران زندگي مي‌كنند اين است كه آدم‌هايي كه رفته‌اند، احساسات و عواطفشان را در ايران جا گذاشته‌اند، در حالي كه اين تصور درست نيست و من در بخش‌هايي از داستانم نشان داده‌ام كه خلاف اين است.
به گفته كبيري، بيشتر افرادي كه از ايران مهاجرت كرده‌اند هميشه بار سنگين غربت و نوستالژي را به همراه دارند.
وي با بيان اين‌كه درد مهاجرت بيشتر مربوط به كساني است كه همه پل‌ها پشت سرشان خراب شده است و نمي‌توانند برگردند، افزود: من بارها غربت را تجربه كردم و سال‌ها درگير آن بودم، اما زبان مادري و انگيزه نوشتن مرا به ايران برگرداند. اين غربت و نزديك بودن با كساني كه خارج از كشور زندگي مي‌كنند، باعث شد به اين موضوع فكر كنم و در كتاب‌هاي قبلي‌ام «بي‌سرزمين» هم به آن پرداختم.
كبيري در ادامه از آماده‌سازي منتخبي از اشعارم به زبان فارسي و انگليسي خبر داد و گفت: اين مجموعه شامل بعضي شعرهايم است كه از سال 1363 تاكنون سروده‌ام. همه اين شعرها در قالب سپيد سروده شده است.
کبیری، شاعر، نویسنده و مترجم متولد 1327 است. از آثار او می‌توان «یلدا، سپهر»، «لحظه‌ها در باد»، «آرزوهای پاییزی»، «غروبی‌ها»، «طرحی برای سنگ»، «طرحی برای سار»، «جمعه‌های بارانی»، «رویای شیرین»، «پیراهن آبی»، «مرا به بغداد نبرید»، «دامن‌ام را می‌تکانم از ابر» و «بي‌سرزمين» را نام برد.
جمعه ۲ فروردین ۱۳۹۲ - ۱۰:۰۵
نظر شما