یاسر سماوات، خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)_ فصل نقل و انتقلات لیگ برتر فوتبال ایران، روزهای حساس و پرکاری را سپری می‌کند. بازیکنان و مربیانی که قصد پیوستن به تیم‌های جدیدی را دارند، مشغول بررسی پیشنهادهای مختلف‌اند و باشگاه‌ها هم برای جذب مهره‌های که برای یک فصل به حضورشان نیاز دارند، در تکاپویند. در این میان، خبری که توجه علاقه‌مندان فوتبال را مدتی است به خود جلب کرده، ماجرای کنار گذاشته شدن مجتبی جباری، هافبک ملی‌پوش استقلال از فهرست این تیم برای فصل آینده است. 

داستان از آن‌جا آغاز می‌شود که جباری هفته گذشته، پس از حضور در دفتر فتح‌الله‌زاده (مدیرعامل استقلال)، ظاهراً به توافقی برای تمدید قراردادش نمی‌رسد و سپس در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌ها شرایط استقلال را مسخره عنوان می‌کند! این اظهار نظر موجبات خشم مسوولان استقلال را فراهم می‌آورد و سایت این باشگاه با انتشار بیانیه‌ای تند در پاسخ به جباری، کنار گذاشته شدن 8 همیشه شاکی را از فهرست استقلال اعلام می‌کند. 

پرداختن به این‌که چرا جباری همیشه اوایل فصل با تیمش دچار مشکل می‌شود و این‌که آیا حق با کاپیتان دوم استقلال است یا مسوولان این تیم را باید برای اخراج کردن 8 همیشه شاکی محق دانست، مقوله جداگانه‌ای است که قصد ورود به آن‌را نداریم. این روزها از صدا و سیما گرفته تا روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های ورزشی و غیرورزشی و شبکه‌های اجتماعی، هریک به نوعی مطالبی در این باره عنوان کرده‌اند و به اندازه کافی به این مساله دامن زده شده است. حرف این یادداشت چیز دیگری است. 

جباری میان بازیکنان فوتبال ایران به چهره‌ای فنی و تکنیکی، خوشفکر، محبوب و البته کتابخوان و با مطالعه معروف است، بازیکنانی که هنگام سفرهای متعدد استقلال و تیم‌ ملی با وی در هتل هم‌اتاقی بوده‌اند، همگی از اشتیاق عجیب 8 آبی‌ها به مطالعه سخن گفته‌اند. تصاویری که سال گذشته از اردوی استقلال در امارات برای رویارویی با تیم الجزیره این کشور از سوی شبکه دوم سیما پخش شد، نشان می‌داد وقتی آبی‌پوشان خسته از تمرین وارد هتل محل اقامت استقلال می‌شدند، همگی به استراحت می‌پرداختند و در این میان تنها یک نفر بود که سراغ چمدانش می‌رفت و کتابی برای مطالعه از آن بیرون می‌کشید. جباری حتی پس از انجام تمرینات طاقت‌فرسا هم از مطالعه غافل نمی‌شد. 

«8 همیشه شاکی» دو سال پیش در گفت‌وگو با یک روزنامه ورزشی از علاقه فراوانش به کتاب‌های جامعه‌شناسی و همچنین ادبیات داستانی سخن به میان آورده و در جایی هم عنوان کرده بودکه « خوب یادم هست که پدرم برای هزینه کردن در مورد خرید کتاب یا مجله خساست نشان نمی‌داد، هر سال ما را به نمایشگاه کتاب می‌برد و پیوندی که با شعر دارم، همان موقع و در دوره راهنمایی شکل گرفت.»
 
هافبک خلاق فوتبال ایران در کتابخانه‌ شخصی‌اش، دیوان‌های شعر متعددی از شاعران پارسی‌گوی دارد و به گفته نزدیکانش، دست‌کم بین اهالی فوتبال، کسی قادر به مشاعره با 8 آبی‌ها نیست. 

جباری به دلیل شیوه بازی‌اش به «زیدان آسیا» معروف شده است و کاش زیدانِ کتابخوان آسیا نگاهی هم به کتاب «پادشاه متواضع» بیندازد یا اگر این کتاب را خوانده است، دوباره آن‌را مرور کند. هرچند که شرایط باشگاه‌های ایران هرگز با تیم‌هایی مانند یوونتوس و رئال مادرید قابل مقایسه نیست اما مطالعه این کتاب لحظات سختی را که «زیزو»(لقب زین‌الدین زیدان) هنگام بازی با این تیم‌ها داشت و خاطرات خوب و بدش از جهان فوتبال را بیان می‌کند. زیدان به حدی برای هواداران باشگاه رئال مادرید اسپانیا ارزش و احترام قائل بود که هنگام بازی خداحافظی‌اش از جهان فوتبال ( 7 مه 2006 برابر تیم ویارئال) مادریدی‌ها در پایان بازی یک‌نفس نام وی را فریاد می‌زدند. هیچ کس اشک‌های زیزو در سانتیاگو برنابئو را فراموش نخواهد کرد، بازیکنی که بین او و هواداران و مسوولان باشگاهش احترام متقابلی حاکم بود و چه خوب بود اگر همه فوتبالیست‌ها و مدیران باشگاه‌های ما این کتاب را ورق می‌زدند. 

کاش جباری بیشتر از هر زمان دیگری متوجه این نکته باشد که حالا تنها یک بازیکن صرف نیست، جباری برای فوتبال‌دوستان ایرانی نماد بازیکنی با مطالعه است. کاش جباری بداند که ناخواسته به الگویی برای هوادارانش بدل شده است. شکی نیست که وی بدون دلیل از شرایط باشگاهش انتقاد نمی‌کند،. مجتبی جوانی و سلامتی‌اش را به پای استقلال و هوادارانش گذاشته است اما کاش با تکیه بر مطالعاتی که دارد، از ادبیات معقول‌تر و نرم‌تری برای بیان نظراتش بهره بگیرد. کاش روزی بتوانیم به جای «8 شاکی» بنویسیم «8 کتابخوان و خوش‌بیان».