به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب حاضر در دو بخش شامل 9 فصل درباره‌ سرشت نیایش و ماهیت ایمان و ربط و نسبت آن با نیایش مباحثی را مطرح و به بحث گذاشته است. جان کلام نویسنده در بخش نخست این است که ایمان یک رابطه‌ عاشقانه بین فرد مومن و خدا است و نیایش عملی است که با آن این رابطه‌ ایجاد، تعمیق یا بازسازی و ترمیم می‌شود. در بخش دوم هم بحث درباره تمایزگذاری بین ایمان و باور دینی صرف از یک سو و ارتباط ذاتی بین این دو، از سوی دیگر است.

اساس‌ هر دو بخش کتاب برومر مبتنی بر این است که «خدای ادیان وحیانی و به‌ویژه مسیحیت، خدایی متشخص است که می‌توان او را شخص انگاشت،نه شیء و صفات انسان‌وار را به او نسبت داد. بر همین اساس وی دین و ایمان را یک رابطه‌ بیناشخصی میان انسان و خدا می‌بیند.»

فصل نخست به بررسی تاثیر و سودمندی دعا می‌پردازد. در این فصل به این پرسش پاسخ داده شده که اگر نیایش را صرفا به‌عنوان درخواست امری مشاهده‌پذیر از خدا در نظر بگیریم، چگونه می‌توانیم این تاثیر را مورد آزمون قرار دهیم؟ در فصل دوم برومر به این مساله می‌پردازد که معنای تاثیر نیایش بر شخص نیایشگر چیست؟

فصل سوم کتاب چند شبهه را مطرح می‌کند که به نحوی اشکالاتی است که از سوی پیروان الاهیات گشوده بر الاهیات سنتی وارد می‌شود، مبنی بر  این‌که ماهیت حاجت‌خواهی دعا چگونه بر خدایی که قادر مطلق، تغییر‌ناپذیر و عالم مطلق است، تاثیر می‌کند. این شبهات در واقع، به بحث نسبت بین دعا و قضا و قدر و سرنوشت برمی‌گردد.

نویسنده در فصل چهارم به یکی دیگر از شبهات و اشکالات مربوط به استغاثه و حاجت‌خواهی می‌پردازد. در این فصل این سوال مطرح می‌شود که «چرا دعا بکنیم؟». برومر جواب‌های مختلف درباره این شبهه را ارزیابی می‌کند و جواب‌های خاص خود را در انتها می‌دهد. در فصل پنجم هم این سوال مطرح می‌شود که عمل استجابت دعا از جانب خدا چگونه است؟

در فصل هفتم این سوال مطرح می‌شود که آیا نیایش که رابطه‌ ما با خداست بر رابطه‌ ما با جهان تاثیر می‌گذارد. در فصل هشتم، نویسنده برای بررسی ماهیت ایمان ابتدا به فاجعه‌ای که پس از دوران مدرنیته برای ایمان پیش آمده است، اشاره می‌کند و سپس تفاوت نگرش علمی و نگرش ایمانی را مطرح می‌کند.

فصل نهم در ادامه‌ فصل پیشین، به این مساله می‌پردازد که جهانی که مومن در آن با چشم ایمان می‌نگرد و زندگی می‌کند، با جهان فرد غیر‌مومن تفاوت دارد و در پایان فصل به این امر می‌پردازد که استعاره‌ها و حکایاتی که در سنت دینی مطرح است، چه کمکی به نگریستن با چشم ایمان می‌کند.
در فصل دهم،‌ بحث این است که هرچند که ایمان با باور دینی متفاوت است ولی رابطه‌ای ذاتی با یکدیگر دارند. در این فصل، برومر در پی نشان دادن این رابطه‌ ذاتی بین ایمان و باور دینی است.

اگرچه موضوع کتاب به فلسفه نیایش به نحو عام مربوط می‌شود ولی شواهد و مثال‌ها از کتاب مقدس و فرهنگ مسیحی انتخاب شده‌اند. از این رو، به پیشنهاد پروفسور برومر، در راستای ملموس کردن مطالب کتاب در فضایی شیعی، دکتر قاسم کاکایی مقدمه‌ای مبسوط و تعلیقاتی مفصل به ترجمه فارسی کتاب افزوده است.

پروفسور ونسان برومر، نویسنده کتاب «هنگام نیایش چه می‌کنیم؟» یکی از فیلسوفان مطرح معاصر در حوزه فلسفه دین است. نکته جالب درباره کتاب پروفسور برومر، همزمانی ترجمه این کتاب با ماه مبارک رمضان، ماه دعا و نیایش است.

چاپ نخست ترجمه ویراست دوم کتاب «هنگام نیایش چه می‌کنیم؟» با شمارگان دو هزار نسخه، در 400 صفحه و به بهای 18 هزار تومان از سوی انتشارات هرمس منتشر شده است.