به گفته وی پیش از آن‌که وزارتخانه‌های بازرگانی و صنایع با هم ادغام شوند، چاپخانه‌داران با سه وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی، بازرگانی و صنایع درگیر بود، اکنون نیز تا زمانی که وضعیت متولی چاپخانه‌های ایران مشخص نشود، شرایط این واحدهای فرهنگی مانند ضرب‌المثل «همین آش و همین کاسه» خواهد بود.
برخی از چاپخانه‌داران در استان‌های مختلف کشور از عملکرد اتحادیه‌های خود راضی نیستند و معتقدند «اگر اتحادیه نتواند خواسته‌های چاپخانه‌داران را تامین کند، نبودنش بهتر از بودنش است» نظر شما درباره این نظرها چیست؟
در حقیقت اتحادیه ها تنها کار صنفی انجام می‌دهند و برخی کارها در حوزه اختیاراتشان نیست. اعضای آن میتوانند نظرات و خواسته‌های زیرمجموعه اتحادیه را منعکس کنند، اگر این خواسته‌ها محقق نمی‌شوند دلیل آن را می‌توان در مشخص نبودن وزارتخانه متولی جست و جو کرد.
اکنون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به چاپخانه‌ها پروانه تاسیس می‌دهد و به رسمیت می‌شناسد و آن را وارد بازار می‌کند. همین که چاپخانه‌ای وارد چرخه بازار می‌شود، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن را رها می‌کند.
در حقیقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اگر متولی است باید مانند یک پدر به همه ابعاد خاندان خود توجه کرده و آن را زیر نظر بگیرد.
وقتی برای رسیدگی به امور چاپخانه‌ها به وزارت صنعت، معدن و تجارت رجوع می‌کنیم، آنها ما را فرهنگی می‌خوانند و هنگامی که به سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌رویم ما را در گروه صنعتی می‌دانند. این موضوع و نپذیرفتن‌ها به شدت به صنعت چاپ ایران لطمه وارد می‌کند.
در مکاتبات دو دهه گذشته ما، این روند بی‌فایده و سرگردانی چاپخانه‌داران موجود است. هر وزیر و رییس جمهوری که در دوره‌های سابق روی کار آمده‌اند، حرف زده اند اما هیچ گاه به آنها عمل نشده است. به نوعی نگاهی شعارگونه به صنعت چاپ دارند. متاسفانه برخی از مسوولان هنوز جایگاه واقعی صنعت چاپ را نشناخته‌اند .
به نظر شما مسوولان چگونه میتوانند مشکلات چاپخانه‌داران را شناسایی کرده و برای برطرف کردن آنها اقدام کنند؟
اگر مسوولان گوش شنوا و بازدید میدانی داشته باشند، یک گروهی را مشخص می‌کنند تا به این حرف‌هایی که ما زدیم برسند و هر جای آن درست است به آن عمل کرده و اگر غلط است ما را راهنمایی کنند. تا زمانی که به این موضوع توجه نشود مشکلات چاپخانه‌ها در سراسر ایران همچنان برقرار است.
وقتی اصل قضیه در تهران مشکل دارد مسلما در سایر شهرستان‌ها و شهرهای استان‌های دیگر هم این مشکلات وجود دارند.
اکنون در اغلب شهرهای ایران چاپخانه‌ها زیر نظر اتحادیه‌هایی‌اند که در آن بقال، لیتوگراف، عکاس و لوازم‌التحریری هم عضویت دارند. همچنین برخی نسبت به عملکرد اعضای اتحادیه‌ها خرده می‌گیرند اما کسی که در راس این اتحادیه قرار می‌گیرد با چنین ناهمگونی نمی‌داند به کدام موضوع بپردازد و کدام مشکل را رفع رجوع کند.
حل شدن مشکلات چاپخانه‌داران سراسر ایران را در گرو چه موضوعی می‌بینید؟
اینک خیلی‌ها نسبت به قانون صنفی بی‌اطلاع‌اند زیرا در یک شهر بیست تا شغل زیر نظر یک اتحادیه اداره می‌شود. ضرورت دارد مسوولان دولت و مرکز اصناف کشور به این موضوع توجه ویژه‌ای کنند تا اصنافی همچون چاپخانه‌ها را از این سردرگمی نجات دهند./
نظر شما