به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از گاردین، تیم پارکس نویسنده انگلیسی اعتقاد دارد تکنولوژی و توجه بیش از حد به آن موجب تخریب فرهنگ و ادبیات به خصوص رمانها شده است.
«تیم پارکس» می‌گوید رمانهایی تقریباً طولانی مثل آنهایی که در آثار چارلز دیکنز یا فالکنر دیده می‌شود با رشد و توسعه اینترنت و تکنولوژی در حال فراموشی هستند و بیشتر خوانندگان کتاب در زمان حال، رمانهای کوتاه را ترجیح می‌دهند.
پارکس بعد از اظهارات «ویل سلف» رمان نویس دیگر انگلیسی درباره ایجاد اختلال بر سر راه فرهنگ و ادبیات توسط تکنولوژی چنین ادعایی را بیان کرد.
سلف در ماه می در یک سخنرانی گفت: رمان ادبی به عنوان یک کار هنری و فرهنگی در جلوی چشمان ما در حال مرگ است.
پارکس در مقاله ای از این گفته حمایت کرده و نوشته است: بسیاری از کارهای ادبی در زمان حاضر در حال فراموشی هستند و اینترنت مثل سمی در حال نفوذ به فرهنگ و ادب بسیاری از کشورها است. وی افزود: وقتی ما می‌خواهیم خواندن یک کتاب را شروع کنیم هزار و یک جور وقفه به خاطر وجود هزار و یک جور وسیله تکنولوژی ایجاد می شود و آخر سر هم زیاد توجهی به خواندن کتاب داستانی که در دست گرفته‌ایم نخواهیم داشت.
به گفته وی در حقیقت برای تمام کردن یک کتاب تقریباً طولانی خیلی انرژی لازم است ولی سالهای گذشته چنین انرژی لازم نبود. پارکس هرچند تایید می‌کند که در حال حاضر هم رمانهای بلند توسط نویسندگان نوشته می‌شوند ولی روی این مسئله اظهار تاسف می‌کند که خیلی از رمانها استاندارهای کافی مثل رمانهای قرون گذشته را ندارند.
وی به سخن فیلیپ راث نویسنده مشهور آمریکایی استناد می‌کند که کتاب نمی‌تواند با صفحات مانیتور رقابت کند. فیلیپ راث به این متهم شده بود که طولانی بودن رمانهایش بیشتر نوعی کپی کردن مطالب قبلی است.
پارکس مقاله خود را در نیویورک تایمز با این پیش بینی به اتمام می‌رساند که رمانهای قدیمی با نثر ظریف و طولانی منحصر به فردشان در حال تبدیل شدن به نوشته‌هایی کوتاه و بخش بخش است که و در حقیقت به خاطر همین وقفه‌های خواننده که دلیلش تفریحات مختلف اینترنتی است نویسنده‌ها هم داستانهای خود را به بخش های کوتاه تقسیم کرده‌اند.
بعد از نوشتن این مطلب و اظهار درباره رمان ماجرایی شبیه ادعای «ویل سلف» نویسنده و روزنامه نگار انگلیسی در مرگ رمانها و واکنش روزنامه‌های آمریکایی مثل لس آنجلس تایمز به این ادعا، برای پارکس نیز اتفاق افتاده است.
بعد از اظهارات پارکس خیلی از نویسنده‌های مشهور مانند «دونا تارت» نویسنده سهره یا «هیلاری منتل» در شبکه اجتماعی توئیتر به گونه ای با این ادعا مخالف کرده‌اند.
«جان بنویل» و «فرانسسکا سیگال» از جمله کسانی هستند که به شدت با ادعای پارکس مخالف کرده و در نوشته‌های مختلفی دلایل خود را برای مخالفت با این مسئله بیان کرده‌اند.
بنویل نویسنده و برنده جایزه‌های ادبی مختلف می‌گوید پارکس در گفتن این حرفها طیف وسیعی از آدمها را نادیده گرفته است. خیلی‌ها از تکنولوژی استفاده می‌کنند ولی هنوز هم رمانهای طولانی می‌خوانند. خیلی از نویسنده‌ها نوشته‌های پیچیده و طولانی می‌نویسند و خوانده هم می‌شوند.
بنویل افزود من فکر نمی‌کنم نخواندن رمانهای دوران ویکتوریا خیلی هم فاجعه آمیز باشد. امروز رمانهای خوبی نوشته می‌شود. در حقیقت باید بگویم کتاب فالکنر هم نخوانید چیز زیادی از دست نداده‌اید. بنویل برنده جایزه «من بوکر» به خاطر نوشتن رمان «دریا» پیش بینی می‌کند چیزی که امروز من و دیگران به عنوان رمان می‌نویسیم در آینده نیز ادامه خواهد داشت چون اعتقاد دارم نوعی ورزش محسوب می‌شود.
«تیم پارکس» می‌گوید رمانهایی تقریباً طولانی مثل آنهایی که در آثار چارلز دیکنز یا فالکنر دیده می‌شود با رشد و توسعه اینترنت و تکنولوژی در حال فراموشی هستند و بیشتر خوانندگان کتاب در زمان حال، رمانهای کوتاه را ترجیح می‌دهند.
پارکس بعد از اظهارات «ویل سلف» رمان نویس دیگر انگلیسی درباره ایجاد اختلال بر سر راه فرهنگ و ادبیات توسط تکنولوژی چنین ادعایی را بیان کرد.
سلف در ماه می در یک سخنرانی گفت: رمان ادبی به عنوان یک کار هنری و فرهنگی در جلوی چشمان ما در حال مرگ است.
پارکس در مقاله ای از این گفته حمایت کرده و نوشته است: بسیاری از کارهای ادبی در زمان حاضر در حال فراموشی هستند و اینترنت مثل سمی در حال نفوذ به فرهنگ و ادب بسیاری از کشورها است. وی افزود: وقتی ما می‌خواهیم خواندن یک کتاب را شروع کنیم هزار و یک جور وقفه به خاطر وجود هزار و یک جور وسیله تکنولوژی ایجاد می شود و آخر سر هم زیاد توجهی به خواندن کتاب داستانی که در دست گرفته‌ایم نخواهیم داشت.
به گفته وی در حقیقت برای تمام کردن یک کتاب تقریباً طولانی خیلی انرژی لازم است ولی سالهای گذشته چنین انرژی لازم نبود. پارکس هرچند تایید می‌کند که در حال حاضر هم رمانهای بلند توسط نویسندگان نوشته می‌شوند ولی روی این مسئله اظهار تاسف می‌کند که خیلی از رمانها استاندارهای کافی مثل رمانهای قرون گذشته را ندارند.
وی به سخن فیلیپ راث نویسنده مشهور آمریکایی استناد می‌کند که کتاب نمی‌تواند با صفحات مانیتور رقابت کند. فیلیپ راث به این متهم شده بود که طولانی بودن رمانهایش بیشتر نوعی کپی کردن مطالب قبلی است.
پارکس مقاله خود را در نیویورک تایمز با این پیش بینی به اتمام می‌رساند که رمانهای قدیمی با نثر ظریف و طولانی منحصر به فردشان در حال تبدیل شدن به نوشته‌هایی کوتاه و بخش بخش است که و در حقیقت به خاطر همین وقفه‌های خواننده که دلیلش تفریحات مختلف اینترنتی است نویسنده‌ها هم داستانهای خود را به بخش های کوتاه تقسیم کرده‌اند.
بعد از نوشتن این مطلب و اظهار درباره رمان ماجرایی شبیه ادعای «ویل سلف» نویسنده و روزنامه نگار انگلیسی در مرگ رمانها و واکنش روزنامه‌های آمریکایی مثل لس آنجلس تایمز به این ادعا، برای پارکس نیز اتفاق افتاده است.
بعد از اظهارات پارکس خیلی از نویسنده‌های مشهور مانند «دونا تارت» نویسنده سهره یا «هیلاری منتل» در شبکه اجتماعی توئیتر به گونه ای با این ادعا مخالف کرده‌اند.
«جان بنویل» و «فرانسسکا سیگال» از جمله کسانی هستند که به شدت با ادعای پارکس مخالف کرده و در نوشته‌های مختلفی دلایل خود را برای مخالفت با این مسئله بیان کرده‌اند.
بنویل نویسنده و برنده جایزه‌های ادبی مختلف می‌گوید پارکس در گفتن این حرفها طیف وسیعی از آدمها را نادیده گرفته است. خیلی‌ها از تکنولوژی استفاده می‌کنند ولی هنوز هم رمانهای طولانی می‌خوانند. خیلی از نویسنده‌ها نوشته‌های پیچیده و طولانی می‌نویسند و خوانده هم می‌شوند.
بنویل افزود من فکر نمی‌کنم نخواندن رمانهای دوران ویکتوریا خیلی هم فاجعه آمیز باشد. امروز رمانهای خوبی نوشته می‌شود. در حقیقت باید بگویم کتاب فالکنر هم نخوانید چیز زیادی از دست نداده‌اید. بنویل برنده جایزه «من بوکر» به خاطر نوشتن رمان «دریا» پیش بینی می‌کند چیزی که امروز من و دیگران به عنوان رمان می‌نویسیم در آینده نیز ادامه خواهد داشت چون اعتقاد دارم نوعی ورزش محسوب می‌شود.
نظر شما