دریابندری درباره زبان فارسی و موقعیت نویسندگی در ایران به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: زبان فارسی دارای قابلیت‌های بسیاری است و این را که می‌گویند فارسی مهجور است قبول ندارم. شاید نویسندگان ما هنوز اثری شاهکار خلق نکرده‌اند که به زبان‌های دیگر ترجمه شود. اگر چنین اثری نوشته می‌شد، حتما دیگران هم آن را می‌دیدند و ترجمه می‌کردند. نویسندگان ما هنوز آن کاری را که باید انجام دهند، نکرده‌اند.

وی در پاسخ به این سوال که «چگونه زبان انگلیسی را فراگرفته است؟»، توضیح داد: می‌دانید که من درست زمانی که انگلیسی‌ها در آبادان حضور داشتند،‌ آنجا رندگی می‌‌کردم. آبادان شهری فرهنگی بود و خیلی‌ها در آن جا به زبان انگلیسی سخن می‌گفتند. امروز نمی‌دانم در آبادان چه می‌گذرد و چه شکلی پیدا کرده، اما من از آن زمان انگلیسی را فرا گرفتم و بعدها ترجمه آثار نویسندگان بزرگ را آغاز کردم.

این مترجم پیشکسوت ایرانی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر چگونه ترجمه کردن متن‌های دشوار نیز گفت: من سال‌ها از زمانی که آبادان بودم کتاب خوانده‌ام. البته این کار برایم به یک باره رخ نداد، خیلی مطالعه می‌کردم. البته نوشتن داستان هم از آن نمونه کارهایی بود که در مقطعی برایم اهمیت داشت، اما با گذر زمان بر ترجمه تمرکز کردم.

متن کامل گفت‌وگو با نجف دریابندری را اینجا بخوانید.