غزل تاجبخش که حدود 20 سال است شاعران را به گردهمایی انجمن غزل دعوت می‌کند، درباره تاثیر کارگاه و شعرخوانی بر تربیت شاعران به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: در کارگاه شعر نقایص کار شاعران مشخص می‌شود، اما در جلسات شعرخوانی هر که پشت تریبون برود، شعرش را می‌خواند و کاری به نظر دیگران ندارد.
وی افزود: جلساتمان یکشنبه آخر هر ماه ساعت 17 تا 18 به شعر شاعرانی اختصاص یافته که سروده‌هایشان نواقصی دارد. البته ما کمتر به قالب توجه می‌کنیم و بیشتر نقدمان به ساختار و محتوای آثار معطوف است. برخی از شعرهای شاعران جوان و تازه‌کار در بیان و فهم مطلب مشکلاتی دارند.
وی ادامه داد: شاعر باید آنچه را می‌سراید با آنچه می‌خواهد بگوید، با سنجیدگی همسو باشد. در کارگاه‌های شعر، ادب اجتماعی تا حدودی رعایت می‌شود. در برخی شعرها ردی از ادب اصیل ایرانی وجود ندارد و ادب ظاهری هم دیده نمی‌شود. دلیلی ندارد که هر جا کم می‌آوریم، به اصطلاح کاسه و کوزه را سر ادبیات بشکنیم.
تاجبخش اضافه کرد: در کارگاه‌های شعر، اخلاق بیشتر رعایت می‌شود. در ایران قدیم می‌گفتند: «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک» و همه هم به این موضوع پایبند بودند اما این روزها از سوی شاعران جوان بیشتر با شلخته رفتاری روبه‌روییم. من البته کاری به سیاست روز ندارم اما باید اصولی در کارگاه‌های شعر رعایت شود که اغلب آنها را رعایت کرده‌ایم.
وی یادآور شد: در کارگاه‌ها بیشتر برایم شخصیت و ادب شاعران پیر و جوان مورد نظر است نه سن آنها.
«دل خواسته‌ها، دل خاسته‌ها»، «مامون، غزل باران‌های سنگی» و «شبدرهای چهارپر» از آثار اين شاعر در حوزه شعر هستند.
«آزادی در قلمرو سبز فنچ‌های سپید»، «آدمک‌ها»، «دوست نادیده» و «بر بال‌های پرواز» از آثار تاجبخش در حوزه داستان بلند و رمان هستند.
یکشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۳ - ۰۸:۱۰
نظر شما