به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) مجید قیصری از جمله نویسندگانی است که مخالف سلب حقوق مولفان متوفی از وراث پس از گذشت 50 سال از فوت مولف است. وی در این باره اظهار کرد: اجرای این قانون به‌مثابه این است که شما ملک یا زمین حاصلخیز داشته باشید و بخواهند بعد از فوت شما آن را به شهرداری یا هر سازمان و نهاد دیگری تقدیم کنند!

نویسنده کتاب «طناب کشی» با بیان این‌که مخالف این رویه در حوزه فرهنگ هستم، ادامه داد: اصلا چرا باید چنین قانونی طرح و تصویب شود و این‌که چرا به‌جای اصلاح یا در صورت ممکن حذف آن، در راستای افزایش زمان برای دریافت حق التالیف برآمده‌اند، جای بحث و گفت‌وگو دارد.

نویسنده رمان «ضیافت به صرف گلوله» افزود: کجای دنیا دیده‌اید که یک تولیدکننده سالیان سال زحمات زیادی را برای تولید محصولاتش متقبل شود و پس از این‌که فوت کرد، منافع حاصل از تولید آثارش در اختیار افراد دیگری غیر از خانواده‌اش قرار بگیرد؟! بنابراین معتقدم اگر این محدوده زمانی به 500 سال هم افزایش یابد، باز هم باید حق‌التالیف آثار به خانواده وی برسد.

نویسنده رمان «باغ تلو» عنوان کرد: البته استثنائاتی در این زمینه وجود دارد؛ به طور مثال اگر پدیدآورندگان در وصیتنامه خودشان، قید کرده باشند که بعد از فوتشان حقوق حاصل از انتشار آثارشان به افرادی غیر از وراث آن‌ها برسد، آن‌وقت این واگذاری‌ها قابل توجیه می‌شوند.

وی در پاسخ به این پرسش که «برخی معتقدند ممکن است بعد از گذشت 50 سال از فوت پدیدآورنده، وراث مانع انتشار آثار آن‌ها شوند؛ در این مورد چه نظری دارید؟» گفت: اگر هم وراث مانع انتشار آثار پدیدآورندگان متوفی شوند، به‌نظرم حق طبیعی آن‌هاست.

قیصری به این پرسش که «در چنین شرایطی ممکن است یک سلسله آثار فاخر به‌دلیل همین منعیت نشر از سوی وراث، از چرخه نشر خارج شوند و به‌مراتب ضربه بزرگی به فرهنگ غنی و نشر کشور وارد شود. در این مورد چه نظری دارید؟» گفت: به نظرم این آثار فاخر، هم در زمان حیات پدیدآورندگانشان و هم در طول همین 50 سال آن‌قدر منتشر شده‌اند که پاسخگوی نیاز مخاطبان باشد. از طرفی متاسفانه در مملکت ما به دلیل رعایت نشدن قانون کپی‌رایت، شاهدیم کتاب‌ها به‌کرات از سوی ناشران مختلف زیراکس می‌شوند و در بازار به فروش می‌رسند. پس در چنین شرایطی هیچ‌گونه احتمالی برای حذف آثار فاخر از چرخه نشر کشور وجود ندارد.

نویسنده کتاب «زیرخاکی» ادامه داد: همچنین با پیشرفت تکنولوژی و الکترونیکی شدن کتاب‌ها، دیگر نیازی به چاپ مکتوب آثار پدیدآورندگان متوفی نیست بلکه علاقه‌مندان به‌راحتی می‌توانند محتوای کتاب‌ها را دانلود کنند و مورد مطالعه قرار دهند. بنابراین، نگرانی مانع شدن وراث از نشر آثار فاخر پدیدآورندگان متوفی و احیانا خارج شدن این آثار از چرخه فرهنگ نشر کشور، دلیل منطقی و قابل توجیهی برای مصوبان ماده 12 قانون «حمایت از مولفان، مصنفان و هنرمندان» به شمار نمی‌آید.

*در این زمینه بخوانید:
-(1)سرشار: مخالف تعیین محدوده زمانی برای حقوق وراث نویسنده هستم/اینجا را بخوانید.
-(2)کارشناس حقوق نشر: محدوده زمانی برای آثار فکری، به دلیل حمایت از جامعه است/اینجا را بخوانید.
-(3)مهدی غبرایی: حقوق آثار تا الی‌الابد باید به وراث پدیدآورنده برسد/اینجا را بخوانید.
-(4)مدیر نشر بهتاپژوهش: قانون «حقوق مولف پس از مرگ» کامل است/اینجا را بخوانید.
-(5)حسن‌بیگی: محدودیت زمانی را برای انتفاع وراث قبول ندارم/اینجا را بخوانید.
-(6)کاخی: با واگذاری حق‌التالیف نویسنده متوفی به ناشر مخالفم/ اگر ناشر زودتر از مولف فوت کند، تکلیف چیست؟/اینجا را بخوانید.
-(7)گودینی: با قانون محدودیت زمان ارث از مولف موافقم/ اگر وارث مولف ناخلف بود، چه باید کرد؟/اینجا را بخوانید.
-(8)سلیمی: پیشنهادم تشکیل سازمان غیر دولتی برای حمایت و مدیریت آثار مولفان متوفی است/اینجا را بخوانید.
-(9)کاشفی: یک حکم واحد و مطلق درباره همه آثار عادلانه نیست/اینجا را بخوانید.
-(10)نادمی: حقوق مادی آثار در نهایت باید به جامعه بازگردد/اینجا را بخوانید
-(11)شیرزادی: حق‌التالیف نباید محدودیت زمانی داشته باشد/اینجا را بخوانید.
-(12)احمدی: وراث حق دارند درباره انتشار یا عدم انتشار آثار متوفی نظر دهند/اینجا را بخوانید.
-(13)شفیعی: تا وراث قانونی در قید حیات‌اند باید حقوق مولف به آن‌ها برسد/اینجا را بخوانید.