خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- محمد سلمانی و بهزاد خواجات شاعرانی هستند که با وجود تامل از دو زاویه متفاوت به نظرگاه‌های فرهنگی دولت جدید، دیدگاه‌هایشان در یک موضوع اشتراک می‌یابد.

شاید تبعات برخی از جزمی‌نگری‌ها در هشت سال گذشته، به وجود آمدن دیوار بی‌اعتمادی میان طیف‌های مختلف هنری و ادبی باشد؛ دیواری که به زعم برخی، از نوعی سیاست تقسیم‌بندی نشات گرفت. این در حالی است که این روزها با مطرح شدن سیاست‌گذاری‌های منطقی و امیدوارانه‌تر در حوزه فرهنگی، اغلب اهالی فرهنگی نیز خواهان از میان رفتن سوء‌تفاهم‌هایی هستند که سبب جدایی و انزوای گروه وسیعی از سازندگان فرهنگ کشورمان شد و در نهایت از میان رفتن این سوءتفاهم‌ها تنها به همت خود اهل قلم و تلاش‌های سیاستگذاران و مدیران فرهنگی‌ تحقق می‌یابد.

دولتی که با جریان‌های واقعی ارتباط بگیرد، موفق‌تر است

بهزاد خواجات، یکی از شاعران شاخص دهه هفتاد گفت: دولتی که با جریان‌های واقعی جامعه ارتباط برقرار کند، موفق‌تر خواهد بود. طبعاً هنرمندانی هم که در همکاری با دولت به تفاهمی نسبی برسند، در زمینه عرضه و ارایه آثارشان موفق‌ می‌شوند.

وی افزود: گرچه در بخش‌هایی از دولت شاهد متولی‌گری دولتی هستیم اما در حقیقت دولت می‌تواند بر مبنای هر جریان فرهنگی و هنری که در جامعه رخ دهد، بسترسازی کند. اهل قلم و دولت در این زمینه‌ها و زمینه‌های مختلف هنری و فرهنگی باید با اهل قلم تفاهم داشته باشند.

این شاعر ادامه داد: کار هنری مثل همه فراورده‌های دنیای مدرن نیاز به بازخورد و بازار مصرف دارد. البته ارگان‌ها و نهادهای دیگر نیز در این موضوع دخیلند.

شاعر مجموعه شعر «جمهور» اضافه کرد: از زمانی که دولت جدید روی کار آمده، شمار قابل توجهی از هنرمندان بدون پیش فرض و انگاره ذهنی، بنا بر رسالت خود به همکاری با دولت برخاستند به امید این‌ که هنر اعتلای بیشتری بیابد. سخنان رییس جمهوری و همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز امید افقی روشن را در عرصه فرهنگ در قلب هنرمندان زنده کرد. اما تا زمانی که به این سیاست‌ها جامه عمل پوشیده شود، زمان زیادی در پیش خواهیم داشت.

خواجات توضیح داد: هنر و فرهنگ در هر کشوری جریان کندی دارد و زمان‌بر است. به گمانم باید به این دولت چشم امید داشت و هنرمندان نیز باید گوشه‌ای از کار را بگیرند تا به آینده ادبیات این کشور دل بست.

دولت فرهنگی تدبیر و امید طلیعه خوبی دارد

محمد سلمانی نیز که بیش و کم با نظرات خواجات در موضوع وفاق فرهنگی هنرمندان و نویسندگان موافق است، به ایبنا گفت: دولت تا به امروز طلیعه خوبی داشته است. اشعار من در این دوره چاپ شده و من با نظر آقای خواجات که می‌گویند باید به دولت یاری رساند موافقم.

وی افزود: اگر دولتی در مقابل فرهنگ بایستد، کار اشتباهی کرده است. نویسندگان و شاعران می‌توانند در آثار خود از دولت کمک بخواهند یا کارهایی را که دولت باید در عرصه‌های فرهنگی انجام دهد، به نوعی با خلاقیت خود بیان کنند. به گمانم با اختلاف میان اهل قلم و دولت هیچ وقت کاری انجام نمی‌شود.

این شاعر افزود: مدتی پیش آقای عباس سجادی با شاعران و هنرمندان طیف‌های مختلف و حتی شاعرانی که با یکدیگر مشکل داشتند،‌ جلسه داشتند. قبول کنیم که از سال‌ها پیش دیواری بین شاعران و برخی مسوولان به وجود آمده بود که انگار این روزها دارد از میان می‌رود.

شاعر مجموعه شعر «دربه‌در در پی نیافتنت» اضافه کرد: صحبت‌های رییس جمهوری در عرصه فرهنگی خوب است اما باید دید که چقدر می‌توان در این زمینه موفق بود. در زمینه‌های فرهنگی باید زیربنایی کار کرد. در عرصه شعر متأسفانه هنوز یکدست نیستیم. هنوز آن دیواری که شاعران را به خودی و غیرخودی تقسیم‌بندی می‌کنند وجود دارد.
 
سلمانی گفت: نخستین و مهم‌ترین انتظارم از دولت جدید این است که دیواری را که میان شاعران مختلف وجود دارد از میان بردارند. پیش از این بسیاری کوشیده‌اند تا این دیوار را بردارند اما کوششان هنوز مؤثر واقع نشده. کاش این موضوع در سیاست کلان فرهنگی کشور دیده می‌شد. به گمانم شاعران نباید از یکدیگر کینه داشته باشند، البته در حقیقت آن‌ها کینه‌ای از یکدیگر ندارند. باید عوامل مرتبط با این موضوع را شناسایی کرد.

با نگاهی بر مجموع نظرات این دو شاعر در می‌یابیم که وفاق ملی در عرصه ادبیات و هنر همان‌گونه که بسیاری از اهالی قلم نیز بدان اشاره کرده‌اند، زمینه پیشرفت فرهنگی و ارتقای جامعه است؛‌ موضوعی که در سال‌های اخیر به دلیل تقسیم‌بندی‌های سلیقه‌ای سبب اختلاف و دور ماندن قشر مهمی از جامعه فرهنگی کشور شد.