گردشگران با مطالعه این کتاب به مانند دیگر کتاب‌های این مجموعه، اطلاعات مختصری درباره وجه تسمیه، فرهنگ مردمان این سرزمین و انواع جاذبه‌های گردشگری و فرهنگی این استان (به همراه مجموعه‌ای از تصاویر جاذبه‌ها) آشنا می‌شوند.
در این کتاب درباره وجه تسمیه این استان می‌خوانیم: «کلمه بوشهر تغییریافته کلمه بوخت اردشیر به معنای شهر رهایی، شهر نجات و شهری که اردشیر در آن رهایی یافته، و منطقه بوشهر جایگزین بندر باستانی ریشهر یا رام‌شیر است. بنای ریشهر را به اردشیر بابکان، نخستین پادشاه ساسانی نسبت می‌دهند. در زمان هخامنشیان که کشور ایران 30 ساتراپی (استان) داشت، بوشهر جزو ساتراپی پارس بود. با دستور داریوش به حفر کانال سوئز و اتصال خلیج فارس و دریای عمان از طریق دریای سرخ به مصر و مدیترانه، سربازان هخامنشی با حضور در جزیره خارک به نگهبانی از این راه طولانی گمارده شدند. در زمان نادرشاه افشار، بوشهر دهکده‌ای بیش نبود، ولی با توجه ویژه وی به این منطقه و تاسیس نیروی دریایی و اسکله کشتی‌رانی پیشرفت بوشهر آغاز شد و بندرعباس را تحت‌الشعاع قرار داد.»
«جاذبه‌های اجتماعی استان بوشهر بخش مهمی از دیدنی‌های این منطقه را تشکیل می‌دهند. این استان از عشایر بومی برخوردار نیست ولی بعضی از عشایر قشقایی، 7 ماه از سال را در این منطقه زندگی می‌کنند. کم‌آبی و خشکی بوشهر، اهمیتی حیاتی به آب بخشیده و مراسم مختلف باران‌خواهی را در بین مردم رایج ساخته است. یکی از این مراسم تِک‌تِکو نام دارد. در این مراسم که 3 شب طول می‌کشد، 2 نفر با صورت‌های پوشیده، الک به دست می‌گیرند و به درب خانه‌ها می‌روند. صاحب‌خانه به آنها قند یا چای می‌دهد، آنها را به امامزاده می‌برند و تقسیم می‌کنند و معتقدند بعد از 3 شب باران خواهد آمد. مراسم گل گلین نیز به همین منظور در بوشهر انجام می‌شود. البته به دلیل نزدیکی به خط استوا و احتمال وقوع سیل، مراسم آفتاب‌خواهی نیز در این استان رواج دارد. علاوه بر اینها مردم بوشهر در تابستان‌های گرم و شرجی، برای طلب وزیدن باد نیز آیین خاصی اجرا می‌کنند.»
در مجموعه‌ای که انتشارات کامل به عنوان کتاب‌های راهنمای جهانگری به چاپ رسانیده است، مشخصات هر استان از جمله ویژگی‌های اجتماعی و عادات غذایی هر استان هم نیز به تفکیک، برای علاقه‌مندان گردآوری شده است. به عنوان نمونه، در این کتاب درباره غذاهای محلی استان بوشهر آمده است: «به دلیل ساحلی‌بودن استان و محدودبودن کشاورزی و دامداری، صید ماهی مثل ماهی و میگو سهم عمده‌ای در خوراک مردم دارد. رایج‌ترین غذای محلی بوشهر قلیه است و انواع مختلفی دارد... وجود خرمای فراوان در این استان نیز سبب شده است در بیشتر شیرینی‌ها، مانند رنگینک، چنگال، خارک پخته و انواع نان‌ها از خرما استفاده شود. همچنین کاشت جالب نوعی انگور چاهی در کوهک (شرق بندر ریگ) رواج دارد، بدین ترتیب که انگور را در چاه‌هایی به عمق 2 متر می‌کارند و با رسیدن ریشه آنها به آب، دیگر احتیاجی به آبیاری نخواهد بود.»
چاپ نخست کتاب «بوشهر» نوشته مژگان سبزیان در 16 صفحه، شمارگان دو هزار نسخه و بهای 10 هزار تومان از سوی انتشارات کامل چاپ و منتشر شده است.
نظر شما