به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین - برنده مدال کارنگی، جرالدین مک‌کریان، صنعت کتاب را به خاطر ساده‌سازی زبان در ادبیات کودکان به باد انتقاد گرفت و هشدار داد که تمرکز تازه بر نثر «قابل فهم» برای خوانندگان کوچک‌تر به شهروندان طبقه پایین‌تر با واژگان کوچک اما کاربردی منجر خواهد شد.
مک‌کریان در روز دوشنبه به خاطر کتاب ماجراجویانه تاریخی خود، «جایی که دنیا تمام می‌شود» ۳۰ سال بعد از اولین باری که برنده مهم‌ترین جایزه ادبیات کودک در بریتانیا شد، مدال کارنگی را بار دیگر از آن خود کرد. او سخنرانی خود در این مراسم را به حمله به ناشران در مورد استفاده از زبان قابل دسترس که «حسن تعبیر برای یک چیز بحرانی» نامید، اختصاص داد.
او گفت: «بیشترین فجایعِ آن در حال حاضر در کتاب کوچک‌ترها به بار آمده. اما دو بار که پلک برنید، خواننده مقطع راهنمایی امروز، فردا دبیرستانی خواهد شد و تنها با یک مشت کلمه یک‌سیلابی مسلح شده، با مغزی که در کمتر از سه یا هفت یا نه سالگی پذیرای فراگیری واژگان است.»
مک‌کریان گفت: «کلمات با دیدن یاد گرفته می‌شوند، نه با اجتناب کردن و خوانندگان کوچک باید با کلماتی مثل اشعه گاما بمباران شوند، مثل گیاه که در آب می‌ایستد در کلمات غوطه‌ور شوند، مثل خرده کاغذهای رنگی با آنها ببارند و مثل اسپاگتی الفبا از آن تغذیه کنند.»
مک‌کاریان به گاردین گفت که اخیرا یکی از رمان‌هایش به خاطر دشوار بودن برای کودکان توسط یک ناشر امریکایی رد شد: «آن ناشر گفت: «به عنوان مثال شما از کلمه gallimaufry (معجونی از چیزها) استفاده کردید. هیچ بچه‌ای معنی این کلمه را نمی‌داند.» معلوم است که نمی‌داند. اکثر مردم معنی این کلمه را نمی‌دانند، اما آن را یاد می‌گیرید، از متنی که می‌خوانید آن را یاد می‌گیرید. از همین راه است که می‌توان زبان را آموخت.»
«جایی که دنیا تمام می‌شود» بر اساس یک داستان واقعی نوشته شده و درباره یک گروه از پسران جوان است که در قرن هجدهم خود را در صخره دریایی اسکاتلندی دورافتاده‌ای به گل نشسته می‌یابند. مک‌کاریان گفت بسیار دلش می‌خواسته این مدال را ببرد که قدیمی‌ترین جایزه ادبیات کودک بریتانیاست و توسط افرادی نظیر نوئل استریتفیلد و آرتور رنسام کسب شده. وقتی مک‌کاریان برای نخستین بار در ۱۹۸۸ این جایزه را برای «یک بسته دروغ» برد با خود فکر کرد «بسیار خوب، من می‌توانم این کار را بکنم، می‌توانم برای باقی عمرم نویسنده باشم.» او تاکنون هشت بار در فهرست کوتاه این جایزه قرار گرفته. «می‌خواستم بتوانم دوباره این کار را بکنم و به خودم ثابت کنم که می‌توانم.»
جک هُپ، رئیس هيئت داوران کارنگی «جایی که دنیا تمام می‌شود» را برنده‌ای عالی و شدیدا لایق توصیف کرد و گفت: «هریک از شخصیت‌هایی که در صخره دریایی گیر افتاده‌اند داستان خود را دارند و کشمکشی که در مخمصه‌ای که در آن گرفتارند، در می‌گیرد کاملا ملموس است. داستانی با مجموعه باشکوهی از اضلاع و سطوح که هرکدام تجسم و انعکاس تجربه و فهم به گونه‌ای هستند که داوران احساس کردند تا آخر عمر با خواننده باقی می‌ماند.»
مدال کیت گرینوی برای بهترین تصویرگری نیز در روز دوشنبه اهدا شد. تصویرگر کانادایی، سیدنی اسمیت برای «شهر کنار دریاست»، کتابی مصور درباره پسری که در دهه ۱۹۵۰ در یک شهر معدنی بزرگ می‌شود، برنده این مدال شد. مک‌کریان و اسمیت هر کدام پنج هزار پوند، یک مدال طلا و کتاب‌هایی به ارزش ۵۰۰ پوند برای اهدا به یک کتابخانه به انتخاب خود، برنده شدند.
مدال کارنگی به‌عنوان قدیمی‌ترین و مهم‌ترین جایزه ادبی انگلیس در حوزه ادبیات کودک هر سال توسط موسسه رسمی کتابداری و اطلاعات حرفه‌ای انگلیس به برگزیدگان اعطا می‌شود. این مدال در سال ۱۹۳۶ به یاد اندرو کارنگی، نیکوکار اسکاتلندی که بیش از ۲۸۰۰ کتابخانه بنیان‌گذاری کرد، راه‌اندازی شد و ۱۹ سال پس از آن، مدال کیت گرینوی به نام هنرمند قرن نوزدهمی به راه افتاد.
سه‌شنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۷ - ۰۹:۰۴
نظر شما