به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ادبیات آلمان دارای نویسندگان مطرحی در سطح جهان است و این نویسندگان در ایران نیز همانند دیگر نقاط جهان مورد اقبال قرار گرفته‌اند. نویسندگانی مانند هاینریش بل، گونتر گراس، توماس مان، هرمان هسه و بسیاری دیگر از جمله نویسندگانی هستند که آثارشان بارها و بارها توسط مترجمان و ناشران مختلف ترجمه و بازنشر شده است. اما ادبیات معاصر آلمان نیز دارای نویسندگان جوان و مطرحی در سطح جهان است که بسیاری از آن‌ها در ایران ناشناخته‌اند. حسین تهرانی از جمله مترجمانی است که اولویت ترجمه‌اش با آثار این نویسندگان مطرح معاصر و کمترشناخته‌شده است. اخیرا کتابی به نام «پایان تنهایی» نوشته بندیکت ولس با ترجمه وی از سوی انتشارات ققنوس راهی بازار کتاب شده است. با حسین تهرانی درباره دلیل ترجمه و انتخاب این کتاب، سبک و سیاق نویسنده و همچنین جایگاه این نویسنده در ادبیات آلمان گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:

بندیکت ولس نویسنده رمان «پایان تنهایی» در موطن خود چه جایگاهی به لحاظ ادبی دارد و این اثر چندمین رمان اوست؟
ولس نویسنده بسیار جوانی و متولد سال 1985 است تا به حال 4 رمان نوشته و اولین رمانش را در 19سالگی نگاشته است. ولس عنوان جوان‌ترین نویسنده تاریخ انتشارات دیوگنز را دارد. اولین اثرش با استقبال بسیار خوبی مواجه شد و بلافاصله یک جایزه ادبی دریافت کرد و از روی آن فیلمی سینمایی اقتباس شد. دومین اثرش که در واقع اولین کتابش بود- که بعد از کتاب دومش منتشر شد- همان سال چاپ شد. سال 2011 کتاب سومش چاپ شد اما کتاب چهارمش که همین رمان «پایان تنهایی» است به ادعای خود نویسنده هفت سال زمان برای تحقیق برد و در سال 2016 منتشر شد و هشتاد هفته در لیست پرفروش‌ها قرار گرفت و بلافاصله به بیش از سی زبان زنده دنیا ترجمه شد که هم‌اکنون فارسی نیز یکی از آن‌هاست. در پی این استقبال نیز برنده سه جایزه ادبی شد. جایزه ادبی اتحادیه اروپا از آن جمله است. جایزه‌ دیگری هم به انتخاب دانش‌آموزان به این اثر داده شد به این صورت که دانش آموزان برگزیده‌ای بین 200 تا 400 مدرسه از سه کشور بلژیک آلمان و هلند انتخاب شده و این دانش‌اموزان آثاری را می‌خوانند و به آن‌ها رای می‌دهند.

                
                حسین تهرانی

نام اصلی نویسنده بندیکت فون شیراخ است و خواهر و پسرعموی او به نام فردینانت فون شیراخ از نویسندگان مطرح آلمانی‌ هستند. او از خانواده نویسنده پروری است اما به دلیل اینکه پدربزرگ این خانواده از نازی‌ها بوده  مجبور شده سابقه درخشان ادبی خانواده‌اش را نفی کند و با نام ولس بنویسد اما پس از مدتی خبرنگاران متوجه می‌شوند که او یکی از اعضای خانواده فون‌شیراخ است.

              

درون‌مایه رمان «پایان تنهایی» چیست که تا این حد با استقبال مخاطب و همچنین جامعه منتقدان مواجه شده است؟
این کتاب یک رمان روانشناختی  و درباره سه خواهروبرادر است که در سنین کودکی پدرومادر خود را در سانحه تصادف از دست می‌دهند و وارد مدرسه شبانه‌روزی می‌شوند. البته خود ولس هم از شش‌سالگی تا دیپلم تجربه ماندن در مدرسه شبانه‌روزی را دارد. این سه خواهر و برادر تا سنین جوانی در این مدرسه به سر می‌برند اما چون در سنین مختلفی بوده‌اند اتاق‌هایشان در ساختمان‌هایی مجزا بوده و به نوعی بسیار به هم نزدیک و در عین حال از هم دور بوده‌اند و هر کدام سرنوشت متفاوتی پیدا می‌کنند و  این رمان به آسیب‌های روانی و اجتماعی می‌پردازد که این خواهر و برادرها می‌بینند. این رمان در عین حال رمانی عاشقانه و همچنین تراژیک و غم‌انگیز است.

به عنوان مترجمی که معرف ولس در ایران هستید و به آثارش اشراف دارید سبک وسیاق نوشتن او را به کدام نویسنده شبیه می‌دانید و به نظرتان چه خصوصیت ویژه‌ای در نثر او وجود دارد؟
خود نویسنده اذعان می‌کند تحت تاثیر شیوه نویسندگی جان ایروینگ است. ولس اظهار داشته که در دوران کودکی و نوجوانی علاقه‌ای به مطالعه نداشته تا اینکه با کتاب «هتل نیوهمپشایر» از جان ایروینگ آشنا می‌شود و کم‌کم تمام آثار این نویسنده را مطالعه می‌کند و پس از آن در همان پانزده‌سالگی تصمیم می‌گیرد که نویسنده شود. سبک نوشتن او به جان ایروینگ بسیار نزدیک است. البته ولس معتقد است از نویسندگان دیگری هم تاثیر پذیرفته است.

با توجه به کارنامه کاری‌تان به نظر می‌رسد اولویت خاصی در ترجمه از آثار نویسندگان جوان و معاصر آلمان دارید تا نویسندگان کلاسیک، اینطور نیست؟
ولس هم نویسنده جوانی است و من نهایت سعی‌ام را کرده‌ام در کارنامه ادبی که از خود به جای گذاشته‌ام،‌ از نویسندگانی ترجمه کنم که در ایران ناشناخته‌اند. متاسفانه ادبیات آلمان ما نهایتا به گونتر گراس می‌رسد و بعد از آن نویسنده‌های کمی هستند که آثارشان از زبان آلمانی به فارسی ترجمه شده باشد و اولویت من ترجمه از همین نویسندگان است. در حال حاضر ترجمه دوباره آثار نویسندگان قدیمی‌تر مانند هاینریش بل که بارها و بارها ترجمه شده‌اند،‌ دیگر جذابیتی ندارد. سعی می‌کنم نویسندگانی را به جامعه ادبی ایران معرفی کنم که تا به حال هیچ اثری از آن‌ها در ایران ترجمه نشده است و در کشور خودشان نویسنده‌های مطرحی محسوب می‌شوند.

                        
پیش‌تر از اووه تیم آثاری چون «دام‌گستر»، «کشف سوسیس کاری» و «قرمز» و همچنین کتابی به نام «لیلا» از فریدون زعیم‌اوغلو (نویسنده ترک‌تبار آلمانی)  ترجمه کرده‌ام و همین رمان «پایان تنهایی» از ولس. تمام کارهای من از نویسندگانی است که تا به حال اثری از آن‌ها در ایران ترجمه نشده و در کشور خودشان به اصطلاح غول‌های نویسندگی به شمار می‌روند.
 
چه کاری در دست ترجمه دارید؟
دو کار از داوید سافیر در دست انتشار دارم که امیدوارم به زودی منتشر شود. تمام نویسندگانی که از آن‌ها ترجمه کرده‌ام تا به حال کتابی از آن‌ها در ایران ترجمه نشده بود.
همچنین بندیکت ولس چند ماه پیش مجموعه داستانی منتشر کرده که با استقبال زیادی مواجه شده است. در نظر دارم این کتاب را نیز تهیه کنم و بعد از اثر حجیمی که فعلا در دست ترجمه دارم،‌ سراغ ترجمه آن بروم.
 
 گفتنی است رمان «پایان تنهایی» نوشته بندیکت ولس ترجمه حسین تهرانی در 311 صفحه و 1100 نسخه به قیمت 27000 تومان از سوی انتشارات ققنوس به تازگی منتشر شده است.